Ερήμην των απλών ανθρώπων
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΤΣΙΧΛΙΑΣΕρήμην των απλών ανθρώπων
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Με βασανίζει τον τελευταίο καιρό η μοίρα των απλών ανθρώπων. Ολων όσων γινόμαστε βορά στις επιδιώξεις, τις μανίες, τις σκοπιμότητες ή και τα «οράματα» των ισχυρών κάθε τύπου και κάθε συγκυρίας σε ολόκληρο τον κόσμο.
Εχω απόλυτη βεβαιότητα ότι κανείς δεν νοιάζεται στη Λωρίδα της Γάζας για τους καινούργιους νεκρούς. Ούτε η Χαμάς για τους δικούς της ούτε το Ισραήλ για τους φαντάρους του. Οι μεν θυσιάζονται για την κυριαρχία και οι άλλοι, τα δύστυχα παιδάκια και οι άμαχοι, για την ελευθερία. Θύτες και θύματα, ριγμένοι στα σαγόνια του ολέθρου, κανείς δεν μπορεί να βγει νικητής από αυτή την τρέλα. Οι νεκροί θα είναι πάντα εκεί και η αμείλικτη σιωπή τους δεν θα δίνει δίκιο σε κανένα.
Ούτε στην Ουκρανία έδινε μια δεκάρα για την ανθρώπινη ζωή ο άγνωστος δολοφόνος που, οδηγημένος από το δικό του ιερό δίκιο, έκανε το φρικαλέο σφάλμα: εξαπέλυσε τον πύραυλο σε λάθος στόχο εξοντώνοντας εκατοντάδες αθώους ταξιδιώτες, άσχετους με τη Ρωσία ή την Ουκρανία και τα πάθη τους. Παιδάκια, επιστήμονες που αφιέρωσαν τη ζωή τους να γλιτώσουν την ανθρωπότητα από το έιτζ, οικογένειες που γύριζαν σπίτι... Ενα ακόμη «περιστατικό». Πίσω από αυτόν που πάτησε τη σκανδάλη, πίσω από όλους αυτούς πού πατούν τις σκανδάλες υπάρχουν οι άλλοι που παίρνουν τις αποφάσεις. Αυτοί που δημιουργούν την Ιστορία. Οι σεναριογράφοι του μέλλοντος. Σχεδιάζουν επί χάρτου, σφαίρες επιρροής, πολέμους, οικονομίες. Αμέσως μετά επιλέγουν τα θύματα, γιατί καμία Ιστορία δεν γράφεται χωρίς αίμα...
Σαν να αισθάνομαι όμως πως αναρωτιέστε, μήπως και με προσέβαλε κάποιος ιός αναρχίας και μου ήρθε καλοκαιριάτικα να κηρύξω κι εγώ, κοντά σε τόσους άλλους, πως θέλω να αλλάξει η τάξη του κόσμου. Δυστυχώς, δεν με παρηγορεί καμία βεβαιότητα τέτοια ή άλλη. Απλώς, τόσος θάνατος άδικος μαζεμένος με εξόργισε. Κυρίως το ερήμην με θυμώνει. Να μη δίνεται δηλαδή η δυνατότητα, η ευκαιρία, στους απλούς ανθρώπους να αποφασίζουν εκείνοι για τη ζωή και τον θάνατό τους. Με τρομάζει που τόση γνώση, τόση τεχνολογία, τόση πληροφορία, αντί να φωτίζουν και να γλυκαίνουν τον κόσμο μας, τον κάνουν πιο σκοτεινό, πιο άδικο.
Εχω απόλυτη βεβαιότητα ότι κανείς δεν νοιάζεται στη Λωρίδα της Γάζας για τους καινούργιους νεκρούς. Ούτε η Χαμάς για τους δικούς της ούτε το Ισραήλ για τους φαντάρους του. Οι μεν θυσιάζονται για την κυριαρχία και οι άλλοι, τα δύστυχα παιδάκια και οι άμαχοι, για την ελευθερία. Θύτες και θύματα, ριγμένοι στα σαγόνια του ολέθρου, κανείς δεν μπορεί να βγει νικητής από αυτή την τρέλα. Οι νεκροί θα είναι πάντα εκεί και η αμείλικτη σιωπή τους δεν θα δίνει δίκιο σε κανένα.
Ούτε στην Ουκρανία έδινε μια δεκάρα για την ανθρώπινη ζωή ο άγνωστος δολοφόνος που, οδηγημένος από το δικό του ιερό δίκιο, έκανε το φρικαλέο σφάλμα: εξαπέλυσε τον πύραυλο σε λάθος στόχο εξοντώνοντας εκατοντάδες αθώους ταξιδιώτες, άσχετους με τη Ρωσία ή την Ουκρανία και τα πάθη τους. Παιδάκια, επιστήμονες που αφιέρωσαν τη ζωή τους να γλιτώσουν την ανθρωπότητα από το έιτζ, οικογένειες που γύριζαν σπίτι... Ενα ακόμη «περιστατικό». Πίσω από αυτόν που πάτησε τη σκανδάλη, πίσω από όλους αυτούς πού πατούν τις σκανδάλες υπάρχουν οι άλλοι που παίρνουν τις αποφάσεις. Αυτοί που δημιουργούν την Ιστορία. Οι σεναριογράφοι του μέλλοντος. Σχεδιάζουν επί χάρτου, σφαίρες επιρροής, πολέμους, οικονομίες. Αμέσως μετά επιλέγουν τα θύματα, γιατί καμία Ιστορία δεν γράφεται χωρίς αίμα...
Σαν να αισθάνομαι όμως πως αναρωτιέστε, μήπως και με προσέβαλε κάποιος ιός αναρχίας και μου ήρθε καλοκαιριάτικα να κηρύξω κι εγώ, κοντά σε τόσους άλλους, πως θέλω να αλλάξει η τάξη του κόσμου. Δυστυχώς, δεν με παρηγορεί καμία βεβαιότητα τέτοια ή άλλη. Απλώς, τόσος θάνατος άδικος μαζεμένος με εξόργισε. Κυρίως το ερήμην με θυμώνει. Να μη δίνεται δηλαδή η δυνατότητα, η ευκαιρία, στους απλούς ανθρώπους να αποφασίζουν εκείνοι για τη ζωή και τον θάνατό τους. Με τρομάζει που τόση γνώση, τόση τεχνολογία, τόση πληροφορία, αντί να φωτίζουν και να γλυκαίνουν τον κόσμο μας, τον κάνουν πιο σκοτεινό, πιο άδικο.
Comments