Όταν βρίζουμε, ας ξέρουμε τουλάχιστον ποιους
Δυστυχώς δεν είμαστε ο ομφαλός της γης.
Το χειρότερο είναι πως δεν είμαστε καν ο ομφαλός της Ευρώπης.
Αυτό σημαίνει πως – παρ’ όλα τα βάσανά μας – πρέπει να αρχίσουμε να κατανοούμε τον κόσμο γύρω μας.
Κατ’ αρχήν, πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουμε σε ποιους χρωστάμε.
Μετά την είσοδό μας στον μηχανισμό στήριξης τα χρέη μας δεν βρίσκονται πλέον διασκορπισμένα σε διάφορα funds και τράπεζες του κόσμου, αλλά έχουν μεταφερθεί στους λαούς της Ευρώπης – οι οποίοι επίσης έχουν κοινοβούλια, πολιτικούς και εκλογές.
Αυτοί οι λαοί μας δανείζουν με μικρότερο επιτόκιο από ό,τι δανείζονται οι ίδιοι, ενώ την ίδια ώρα έχουν βομβαρδιστεί – και δυστυχώς βομβαρδίζονται ακόμη – με τόνους λάσπης και δυσφήμησης.
Την ίδια ώρα, η Γερμανία, που πληρώνει το 40% περίπου του προϋπολογισμού της ΕΕ, εμφανίζει σημάδια κάμψης στην οικονομία της, με αποτέλεσμα ο λαός της να δυσανασχετεί ακόμη περισσότερο.
Τα μηνύματα είναι σαφή:
Τον Οκτώβριο η ανεργία στη Γερμανία εμφάνισε άνοδο και ο αριθμός των ανέργων αυξήθηκε κατά 20.000 μόνο μέσα σε έναν μήνα, με τον συνολικό αριθμό τους να φθάνει τα 2,94 εκατομμύρια.
Σύμφωνα με έρευνα του Οικονομικού Ινστιτούτου της Κολονίας, το 28% των γερμανικών επιχειρήσεων σκοπεύουν να μειώσουν τις θέσεις απασχόλησης το 2013.
Μάλιστα, το 29% των επιχειρήσεων θα μειώσουν τις επενδύσεις τους, λόγω μείωσης της παραγωγής και πτώσης των εξαγωγών.
Παράλληλα, μελέτη της γερμανικής Ένωσης Ινστιτούτων Οικονομικής και Κοινωνικής Έρευνας εμφανίζει αύξηση της φτώχειας στις μεγάλες γερμανικές πόλεις.
Στο Βερολίνο, στη Λειψία, στο Ανόβερο, στη Βρέμη, στο Ντόρτμουντ και στο Ντούιζμπουργκ ένας στους τέσσερις ως ένας στους πέντε κατοίκους ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.
Στο διάστημα 2005-2011 το ποσοστό της φτώχειας έχει αυξηθεί από 17,5% σε 19,6%.
Μάλιστα, η έρευνα αποδίδει την αύξηση του ποσοστού φτώχειας στη Γερμανία στο γεγονός ότι διευρύνεται συνεχώς ο τομέας της χαμηλής μισθοδοσίας.
Και μη νομίζετε ότι υπάρχουν μεγάλες διαφορές. Στη Γερμανία τυπικά φτωχός θεωρείται όποιος έχει ατομικό εισόδημα κάτω των 848 ευρώ τον μήνα.
Παρ’ όλα αυτά, το Πολιτικό Βαρόμετρο του κρατικού γερμανικού δικτύου ZDF, έδειξε πως το 47% των Γερμανών επιθυμεί την διάσωση της Ελλάδας με δανεισμό, αν και μόλις το 17% πιστεύει ότι η χώρα μας θα τηρήσει τους συμπεφωνημένους όρους.
Μάλιστα, το ποσοστό αυτών που θέλουν να μην βοηθηθεί η Ελλάδα είναι μικρότερο από αυτό εκείνων που θέλουν τη σωτηρία της: 42%.
Όταν, λοιπόν, λέμε διάφορα, καλό είναι να γνωρίζουμε σε τι κατάσταση βρίσκονται αυτοί που μας ακούνε.
Και φανταστείτε τι γνώμη σχηματίζουν αυτοί που επίσης έχουν τους δικούς τους πονοκεφάλους.
Και δεν έχει νόημα να επαναλαμβάνουμε πως δεν έχουμε τίποτε με τον γερμανικό λαό, αλλά εχθρός μας είναι η ηγεσία του.
Διότι, αν δεν κάνω λάθος, οι λαοί εκλέγουν τις ηγεσίες τους…
Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Το χειρότερο είναι πως δεν είμαστε καν ο ομφαλός της Ευρώπης.
Αυτό σημαίνει πως – παρ’ όλα τα βάσανά μας – πρέπει να αρχίσουμε να κατανοούμε τον κόσμο γύρω μας.
Κατ’ αρχήν, πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουμε σε ποιους χρωστάμε.
Μετά την είσοδό μας στον μηχανισμό στήριξης τα χρέη μας δεν βρίσκονται πλέον διασκορπισμένα σε διάφορα funds και τράπεζες του κόσμου, αλλά έχουν μεταφερθεί στους λαούς της Ευρώπης – οι οποίοι επίσης έχουν κοινοβούλια, πολιτικούς και εκλογές.
Αυτοί οι λαοί μας δανείζουν με μικρότερο επιτόκιο από ό,τι δανείζονται οι ίδιοι, ενώ την ίδια ώρα έχουν βομβαρδιστεί – και δυστυχώς βομβαρδίζονται ακόμη – με τόνους λάσπης και δυσφήμησης.
Την ίδια ώρα, η Γερμανία, που πληρώνει το 40% περίπου του προϋπολογισμού της ΕΕ, εμφανίζει σημάδια κάμψης στην οικονομία της, με αποτέλεσμα ο λαός της να δυσανασχετεί ακόμη περισσότερο.
Τα μηνύματα είναι σαφή:
Τον Οκτώβριο η ανεργία στη Γερμανία εμφάνισε άνοδο και ο αριθμός των ανέργων αυξήθηκε κατά 20.000 μόνο μέσα σε έναν μήνα, με τον συνολικό αριθμό τους να φθάνει τα 2,94 εκατομμύρια.
Σύμφωνα με έρευνα του Οικονομικού Ινστιτούτου της Κολονίας, το 28% των γερμανικών επιχειρήσεων σκοπεύουν να μειώσουν τις θέσεις απασχόλησης το 2013.
Μάλιστα, το 29% των επιχειρήσεων θα μειώσουν τις επενδύσεις τους, λόγω μείωσης της παραγωγής και πτώσης των εξαγωγών.
Παράλληλα, μελέτη της γερμανικής Ένωσης Ινστιτούτων Οικονομικής και Κοινωνικής Έρευνας εμφανίζει αύξηση της φτώχειας στις μεγάλες γερμανικές πόλεις.
Στο Βερολίνο, στη Λειψία, στο Ανόβερο, στη Βρέμη, στο Ντόρτμουντ και στο Ντούιζμπουργκ ένας στους τέσσερις ως ένας στους πέντε κατοίκους ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.
Στο διάστημα 2005-2011 το ποσοστό της φτώχειας έχει αυξηθεί από 17,5% σε 19,6%.
Μάλιστα, η έρευνα αποδίδει την αύξηση του ποσοστού φτώχειας στη Γερμανία στο γεγονός ότι διευρύνεται συνεχώς ο τομέας της χαμηλής μισθοδοσίας.
Και μη νομίζετε ότι υπάρχουν μεγάλες διαφορές. Στη Γερμανία τυπικά φτωχός θεωρείται όποιος έχει ατομικό εισόδημα κάτω των 848 ευρώ τον μήνα.
Παρ’ όλα αυτά, το Πολιτικό Βαρόμετρο του κρατικού γερμανικού δικτύου ZDF, έδειξε πως το 47% των Γερμανών επιθυμεί την διάσωση της Ελλάδας με δανεισμό, αν και μόλις το 17% πιστεύει ότι η χώρα μας θα τηρήσει τους συμπεφωνημένους όρους.
Μάλιστα, το ποσοστό αυτών που θέλουν να μην βοηθηθεί η Ελλάδα είναι μικρότερο από αυτό εκείνων που θέλουν τη σωτηρία της: 42%.
Όταν, λοιπόν, λέμε διάφορα, καλό είναι να γνωρίζουμε σε τι κατάσταση βρίσκονται αυτοί που μας ακούνε.
Και φανταστείτε τι γνώμη σχηματίζουν αυτοί που επίσης έχουν τους δικούς τους πονοκεφάλους.
Και δεν έχει νόημα να επαναλαμβάνουμε πως δεν έχουμε τίποτε με τον γερμανικό λαό, αλλά εχθρός μας είναι η ηγεσία του.
Διότι, αν δεν κάνω λάθος, οι λαοί εκλέγουν τις ηγεσίες τους…
Comments