Ανάπτυξη ή λιτότητα; Κι αν λιτότητα, σε τι ποσοστό; Μήπως είναι πολύ αργά; Προβληματισμός και σήμερα στον τύπο. «Χρειάζονται και έργα» μετά τη συγγνώμη του σέρβου προέδρου για τη Σρεμπρένιτσα.
Η συζήτηση για το κατά πόσο αποτελεσματικά είναι τα μέτρα λιτότητας στις υπερχρεωμένες χώρες για την αναθέρμανση της οικονομίας συνεχίζεται μέσα από τις στήλες του ευρωπαϊκού τύπου με τους σχολιαστές να θεωρούν ορατό τον κίνδυνο διάσπασης. «’Ολοι γνωρίζουν ότι ουκ εν τω πολλώ το ευ, καμιά φορά μπορεί να αποβεί και αντιπαραγωγικό» σημειώνει η Handelsblatt. «Μετά από δύο χρόνια αυστηρής πολιτικής λιτότητας η Ευρώπη έχει φτάσει σε αυτό το σημείο. Η πολιτική αυτή ως τρόπος μείωσης του τεράστιου χρέους ήταν και παραμένει σωστή. Αλλά έχει έρθει η στιγμή που θα πρέπει να μετακινηθεί η ισορροπία προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης. Ειδάλλως υπάρχει ο κίνδυνος η απόλυτη λιτότητα να καταστρέψει αυτό που οι κυβερνήσεις θέλουν να διασώσουν, την ευρωπαϊκή ενότητα με το ευρώ ως σύμβολο», υπογραμμίζει ο γερμανός αρθρογράφος.
Στην οδό Πανεπιστημίου
Η ισπανική εφημερίδα El Pais διαπιστώνει όλο και μεγαλύτερη απομάκρυνση της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης από ό,τι συνθέτει την ΕΕ. «Αντιευρωπαικές θέσεις έχουν πλέον πέραση, ακόμη και σε χώρες όπως η Ισπανία, όπου οι κάτοικοι είναι παραδοσιακά οπαδοί της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Η άπωσή τους έχει αγγίξει το βρετανικό επίπεδο, ενώ στις νέες χώρες-μέλη, όπως στην Πολωνία, η πλειοψηφία είναι κατά της ΕΕ» επισημαίνει ο ισπανός αρθρογράφος και συνεχίζει: «Το φαινόμενο έχει τις αιτίες του στο ότι η Ευρώπη καταπολεμά την χειρότερη οικονομική κρίση της ιστορίας της με την πιο κακή στρατηγική. Οι αξίες που τόσο εκτιμούν οι Ευρωπαίοι, όπως αλληλεγγύη, συνοχή και ευημερία, υποχωρούν. Οι πολιτικοί ηγέτες θα πρέπει να αντιδράσουν άμεσα σε αυτήν την εξέλιξη, γιατί αύριο μπορεί να είναι πολύ αργά». καταλήγει.
Γονυπεσία ως άλλος Βίλυ Μπράντ
"Όχι μόνο λόγια, αλλά και έργα" ζητώνται από τον Τομισλαβ Νίκολιτς
Η συγγνώμη της Σερβίας για τα εγκλήματα πολέμου στη Σρεμπρένιτσα και μάλιστα δια στόματος ενός προέδρου με προφίλ εθνικιστή προκάλεσε έκπληξη. «Μόλις πριν λίγα χρόνια», θυμίζει η ουγγρική Nepszabadsag, «ο Νίκολιτς είχε απαγορεύσει να αποκαλούνται εγκληματίες πολέμου ο Κάρατζιτς και ο Μλάντιτς, που το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης καταζητούσε ως υπεύθυνους για τη σφαγή. Η νέα χειρονομία του αποδεικνύει ότι η Σερβία θέλει να αντιπαραταχθεί με το νεότερο παρελθόν της. Όμως η μετάλλαξη Νίκολιτς θα είναι ολοκληρωμένη εάν πήγαινε στη Σρεμπρένιτσα και γονάτιζε μπροστά στο μνημείο των θυμάτων. Βέβαια θα ήταν σαν να μιμούνταν τον Βίλυ Μπραντ με τη γονυκλισία στη Βαρσοβία για τα θυματα του γκέτο, αλλά σε κάθε περίπτωση θα έγραφε ιστορία» υποστηρίζει ο Ούγγρος δημοσιογράφος.
Ο χρόνος είναι ο καλύτερος σύμμαχος για επεξεργαστεί η Σερβία το πρόσφατο παρελθόν της, είναι η άποψη για το ίδιο θέμα της Süddeutsche Zeitung. Εκείνο που θεωρεί αξιοπρόσεκτο ο σχολιαστής της δεν είναι η έκφραση συγγνώμης για τη σφαγή της Σρεμπρένιτσα, αλλά το πρόσωπο που ζήτησε συγγνώμη. «Ο Νίκολιτς, που παλαιότερα παρομοίαζε το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης με την Ιερά Εξέταση, υπερέβαλε σε πάθος» παρατηρεί. «Όταν η Σερβία πέφτει στα γόνατα και ζητά χάρη για τη Σρεμπρένιτσα, δείχνει ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να ξεκαθαρίσει με την ενοχή του παρελθόντος. Σε αυτό το πλαίσιο ανήκει και η συμφωνία εξομάλυνσης των σχέσεών της με το Κοσσυφοπέδιο. Όμως συμφιλίωση είναι κάτι παραπάνω από ωραία λόγια, είναι πράξεις, είναι αντικειμενικά μαθήματα ιστορίας, είναι συναντήσεις, είναι συγκεκριμένη βοήθεια και απ΄ όλα αυτά η Σερβία είναι πολύ μακριά» καταλήγει το σχόλιο.
Επιμέλεια: Ειρήνη Αναστασοπούλου
Υπεύθ. σύνταξης: Άρης Καλτιριμτζής dw de
Comments