ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ Ωδίνες της αλλαγής, δοκιμασία των θεσμών ΠΟΛΙΤΙΚΗ 13:20 Η Ελλάδα είχε φθάσει σε αδιέξοδο, με μια κυβέρνηση που δεν έπειθε ότι πίστευε σε αυτά που έκανε και μια αντιπολίτευση που δήλωνε με πάθος πως ό,τι έκανε η κυβέρνηση ήταν λάθος και ότι αυτή θα πράξει όλα τα σωστά – θα μοιράσει χρήματα, θα ακυρώσει συμφωνίες με τους δανειστές και, την ίδια ώρα, δεν θα θέσει σε κίνδυνο τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Λογικό ήταν πολλοί να ψηφίσουν υπέρ της ουτοπίας. Από σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει τη βάσανο της πραγματικότητας. Δεν είναι αναγκασμένος να διαχειριστεί μόνο την οικονομία, τηρώντας τις υποσχέσεις του την ώρα που τα ταμεία αδειάζουν, αλλά βρίσκει απέναντί του και τους εταίρους και δανειστές που έχουν ξεκαθαρίσει τη θέση τους, ότι η Ελλάδα πρέπει να τηρήσει τις δεσμεύσεις της. Οι δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα ότι το αποτέλεσμα των εκλογών ακύρωσε τα μνημόνια και ότι η τρόικα δεν υφίσταται πλέον ρίχνουν το γάντι στην Ε.Ε. και το ΔΝΤ. Ο μόνος τρόπος να αποφευχθεί η σύγκρουση είναι να κάνει πίσω μία από τις δύο πλευρές. Ο χρόνος είναι αμείλικτος, και είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι οι δανειστές θα υποχωρήσουν πρώτοι επειδή θα λυπηθούν τους Ελληνες πολίτες εάν τα προβλήματά μας οξυνθούν. Τα ανοικτά μέτωπα στο εσωτερικό της Ελλάδας, όμως, είναι εξίσου σοβαρά. Η οικονομία είναι το μεγάλο, οξύ πρόβλημα, αλλά είναι σύμπτωμα σοβαρότερων αδυναμιών. Η οικονομία βρέθηκε σε αδιέξοδο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις έπεσαν, επειδή η παραγωγικότητα, η ανταγωνιστικότητα και η καθημερινότητα των πολιτών επιβαρύνεται από μια κακή δημόσια διοίκηση, από τη διάχυτη αίσθηση ότι απουσιάζει η δικαιοσύνη, από την πεποίθηση ότι οι πολιτικοί βάζουν τα συμφέροντά τους πάνω από το κοινό καλό. Ετσι, η πολιτική και η οικονομία δέθηκαν σε έναν μοιραίο χορό όπου ο ένας παρέσυρε τον άλλον στην καταστροφή. Το κύμα οργής και αγανάκτησης, η γέννηση της ελπίδας για οτιδήποτε άλλο ωφέλησαν τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση, κερδίζοντας ψηφοφόρους από σχεδόν όλο το πολιτικό φάσμα. Το ίδιο ετερόκλητο κύμα, όμως, μπορεί να καταστρέψει και την επόμενη κυβέρνηση εάν αυτή δεν εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις που θα θωρακίσουν τους θεσμούς, θα βελτιώσουν τη δημόσια διοίκηση, θα δημιουργήσουν μια αποτελεσματική και δίκαιη οικονομία και θα επιβεβαιώσουν την ελπίδα. Οι σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με τους θεσμούς (Εκκλησία, Δικαιοσύνη, σώματα ασφαλείας, κ.ά.), επίσης, θα είναι κρίσιμες για το μέλλον της κυβέρνησης και του τόπου. Ο ΣΥΡΙΖΑ πίεσε πολύ να βρεθεί στην εξουσία. Η νίκη επιτεύχθηκε μέσα από σοβαρή πόλωση και βασίστηκε στην οργή για όσα έχουν χάσει οι πολίτες, στην κόπωση και οργή για ατελείωτη λιτότητα, και στην ελπίδα ότι ίσως η ριζοσπαστική αριστερά μπορέσει να πετύχει όσα υπόσχεται. Οταν η νέα κυβέρνηση πάει στους εταίρους και τους πει ότι η δημοκρατία είναι ισχυρότερη από τις συμφωνίες, καλά θα κάνει να θυμάται ότι οι παράγοντες που την ανέβασαν είναι οι ίδιοι που θα την καταβαραθρώσουν εάν δεν πετύχει εκεί όπου άλλοι ηττήθηκαν, τόσο στο εσωτερικό όσο και στις σχέσεις με τους ξένους. Έντυπη

ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ

Ωδίνες της αλλαγής, δοκιμασία των θεσμών

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 13:20

Η Ελλάδα είχε φθάσει σε αδιέξοδο, με μια κυβέρνηση που δεν έπειθε ότι πίστευε σε αυτά που έκανε και μια αντιπολίτευση που δήλωνε με πάθος πως ό,τι έκανε η κυβέρνηση ήταν λάθος και ότι αυτή θα πράξει όλα τα σωστά – θα μοιράσει χρήματα, θα ακυρώσει συμφωνίες με τους δανειστές και, την ίδια ώρα, δεν θα θέσει σε κίνδυνο τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Λογικό ήταν πολλοί να ψηφίσουν υπέρ της ουτοπίας.

Από σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει τη βάσανο της πραγματικότητας. Δεν είναι αναγκασμένος να διαχειριστεί μόνο την οικονομία, τηρώντας τις υποσχέσεις του την ώρα που τα ταμεία αδειάζουν, αλλά βρίσκει απέναντί του και τους εταίρους και δανειστές που έχουν ξεκαθαρίσει τη θέση τους, ότι η Ελλάδα πρέπει να τηρήσει τις δεσμεύσεις της. Οι δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα ότι το αποτέλεσμα των εκλογών ακύρωσε τα μνημόνια και ότι η τρόικα δεν υφίσταται πλέον ρίχνουν το γάντι στην Ε.Ε. και το ΔΝΤ. Ο μόνος τρόπος να αποφευχθεί η σύγκρουση είναι να κάνει πίσω μία από τις δύο πλευρές. Ο χρόνος είναι αμείλικτος, και είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι οι δανειστές θα υποχωρήσουν πρώτοι επειδή θα λυπηθούν τους Ελληνες πολίτες εάν τα προβλήματά μας οξυνθούν.

Τα ανοικτά μέτωπα στο εσωτερικό της Ελλάδας, όμως, είναι εξίσου σοβαρά. Η οικονομία είναι το μεγάλο, οξύ πρόβλημα, αλλά είναι σύμπτωμα σοβαρότερων αδυναμιών. Η οικονομία βρέθηκε σε αδιέξοδο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις έπεσαν, επειδή η παραγωγικότητα, η ανταγωνιστικότητα και η καθημερινότητα των πολιτών επιβαρύνεται από μια κακή δημόσια διοίκηση, από τη διάχυτη αίσθηση ότι απουσιάζει η δικαιοσύνη, από την πεποίθηση ότι οι πολιτικοί βάζουν τα συμφέροντά τους πάνω από το κοινό καλό. Ετσι, η πολιτική και η οικονομία δέθηκαν σε έναν μοιραίο χορό όπου ο ένας παρέσυρε τον άλλον στην καταστροφή.

Το κύμα οργής και αγανάκτησης, η γέννηση της ελπίδας για οτιδήποτε άλλο ωφέλησαν τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση, κερδίζοντας ψηφοφόρους από σχεδόν όλο το πολιτικό φάσμα. Το ίδιο ετερόκλητο κύμα, όμως, μπορεί να καταστρέψει και την επόμενη κυβέρνηση εάν αυτή δεν εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις που θα θωρακίσουν τους θεσμούς, θα βελτιώσουν τη δημόσια διοίκηση, θα δημιουργήσουν μια αποτελεσματική και δίκαιη οικονομία και θα επιβεβαιώσουν την ελπίδα. Οι σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με τους θεσμούς (Εκκλησία, Δικαιοσύνη, σώματα ασφαλείας, κ.ά.), επίσης, θα είναι κρίσιμες για το μέλλον της κυβέρνησης και του τόπου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πίεσε πολύ να βρεθεί στην εξουσία. Η νίκη επιτεύχθηκε μέσα από σοβαρή πόλωση και βασίστηκε στην οργή για όσα έχουν χάσει οι πολίτες, στην κόπωση και οργή για ατελείωτη λιτότητα, και στην ελπίδα ότι ίσως η ριζοσπαστική αριστερά μπορέσει να πετύχει όσα υπόσχεται. Οταν η νέα κυβέρνηση πάει στους εταίρους και τους πει ότι η δημοκρατία είναι ισχυρότερη από τις συμφωνίες, καλά θα κάνει να θυμάται ότι οι παράγοντες που την ανέβασαν είναι οι ίδιοι που θα την καταβαραθρώσουν εάν δεν πετύχει εκεί όπου άλλοι ηττήθηκαν, τόσο στο εσωτερικό όσο και στις σχέσεις με τους ξένους.

Έντυπη