Η νέα πολιτιστική ανάδυση του Πειραιά
Η νέα πολιτιστική ανάδυση του Πειραιά
Η ανακαίνιση του Δημοτικού Θεάτρου έδωσε νέα πνοή στον Πειραιά, που τα τελευταία χρόνια χαρακτηριζόταν από υποτονική πολιτιστική δραστηριότητα.
Πόσο μετράει η πρώτη εντύπωση; Ο Πειραιάς είναι μια εμβληματική «πύλη εισόδου» για τη χώρα μας, ως ένας από τους μεγαλύτερους σταθμούς για την κρουαζιέρα. Εκατομμύρια τουρίστες καταφθάνουν κάθε χρόνο, αντικρίζοντας ένα θέαμα που σίγουρα θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο. Πέραν της αισθητικής αναβάθμισης που χρήζει βελτίωσης, υπάρχει η πρακτική πλευρά: ποια πολιτιστικά ερεθίσματα προσφέρει μια σύγχρονη πόλη-λιμάνι, γνωστή ώς τα πέρατα του κόσμου από την αρχαιότητα;
Ο Πειραιάς, που κάποτε φημιζόταν για τη θεατρική του ζωή, μετατράπηκε τις τελευταίες δεκαετίες σ’ ένα πολιτιστικά άνυδρο τοπίο. Να ένας μικρός απολογισμός απωλειών: τα θέατρα έκλεισαν, οι κινηματογράφοι -ειδικά οι θερινοί- έβαλαν λουκέτο, η αστική πατίνα χάθηκε από την πυκνή ανοικοδόμηση.
Η απουσία ερεθισμάτων και επιλογών ανάγκαζε όσους κατοίκους είχαν διάθεση να συμμετέχουν στην καλλιτεχνική ζωή, να πηγαίνουν ώς την Αθήνα. Αλλωστε οι δρόμοι ταχείας κυκλοφορίας είχαν εκμηδενίσει την απόσταση.
Σκιρτήματα
Τον τελευταίο καιρό, μια πλειάδα αισιόδοξων μηνυμάτων δείχνει ότι κάτι έχει αρχίσει να αλλάζει, αφήνοντας μεγάλα περιθώρια ελπίδας για το μέλλον. Το πρώτο και πιο εμβληματικό από αυτά είναι η πρόσφατη αποκατάσταση του Δημοτικού Θεάτρου. Ενα τοπόσημο στην καρδιά του αστικού ιστού, που απηχούσε παλιά μεγαλεία, με το κομψό του κέλυφος.
Αλλο ένα σημείο αναφοράς στην αρχιτεκτονική κληρονομιά, φαίνεται να αποκτά μια δεύτερη λαμπρή ζωή. Πρόκειται για το Μέγαρο Στρίγκου, το οποίο φιλοξένησε τη λέσχη αξιωματικών μετά τον Πόλεμο, ενώ κάποια στιγμή έγινε το Γαλλικό Ινστιτούτο Πειραιώς. Μέσα στον Φεβρουάριο θα γίνουν τα επίσημα εγκαίνια της Ιστορικής Βιβλιοθήκης Λασκαρίδη. Πρόκειται για ένα από τα κτίρια του δραστήριου Ιδρύματος Αικατερίνη Λασκαρίδη, τον «φάρο» του πολιτισμού στον Πειραιά. Εδώ και πολλά χρόνια ξεχωρίζει όχι μόνο με τον πλούτο της δανειστικής βιβλιοθήκης του, αλλά και με τη δημοφιλία των εκπαιδευτικών του προγραμμάτων, στα οποία έχουν πάρει μέρος χιλιάδες παιδιά από ολόκληρη την Ελλάδα. Με την προσθήκη της λαμπρής ιστορικής βιβλιοθήκης που φιλοξενεί αρχέτυπα, παλαίτυπα, σπάνιες εκδόσεις και κυρίως συλλογές βιβλίων πνευματικών ανθρώπων, ένα αρχοντικό οικοδόμημα βρίσκει την πλέον ιδανική χρήση.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Πειραιάς διαθέτει και αξιόλογη δημοτική δανειστική βιβλιοθήκη, η οποία μάλιστα έχει και κάποια ιστορικά κειμήλια.
Το σιλό
Η μεγαλύτερη «επένδυση» για το μέλλον είναι πάντως η Πολιτιστική Ακτή, με αιχμή του δόρατος το σιλό. Πρόκειται για ένα τμήμα του λιμανιού που θα έχει αλλάξει όψη μέχρι και το 2018, με τη βαρύτητα να πέφτει στη δημιουργία του Μουσείου Εναλίων Αρχαιοτήτων.
Η «Κ» επικοινώνησε με την δρα Αγγελική Σίμωση, την προϊσταμένη της Εφορίας Εναλίων Αρχαιοτήτων, η οποία μίλησε για το εγχείρημα. «Θα περιλαμβάνει εξαιρετικά ευρήματα που έχουν ανασυρθεί από τον βυθό και καλύπτουν χρονικά μια περίοδο από την προϊστορική αρχαιότητα μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα. Θα συγκροτείται σε θεματικές ενότητες όπως: η θάλασσα και το περιβάλλον, οι ανθρώπινες εξερευνήσεις, οι έρευνες της Εφορίας Εναλίων Αρχαιοτήτων, η δράση των αρχαιοκαπήλων στον βυθό αλλά και ένα αφιέρωμα στο κτίριο του σιλό, που είναι ένα από τα τοπόσημα του λιμανιού».
Αξίζει να αναφέρουμε ότι το νέο μουσείο θα έχει ένα πολύ ενδιαφέρον κέλυφος που θα συνδέεται με το σιλό και θα εναρμονίζεται με το τοπίο. «Οταν βρίσκεσαι στο εσωτερικό θα νομίζεις ότι είσαι επιβάτης σε καράβι, αυτή ήταν η αίσθηση που ήθελαν να δώσουν οι αρχιτέκτονες, εκμεταλλευόμενοι την τοποθεσία του. Αλλωστε φιλοδοξούμε να το κάνουμε έναν δημοφιλή τουριστικό προορισμό» επισημαίνει η Αγγελική Σίμωση.
Ο Πειραιάς, που κάποτε φημιζόταν για τη θεατρική του ζωή, μετατράπηκε τις τελευταίες δεκαετίες σ’ ένα πολιτιστικά άνυδρο τοπίο. Να ένας μικρός απολογισμός απωλειών: τα θέατρα έκλεισαν, οι κινηματογράφοι -ειδικά οι θερινοί- έβαλαν λουκέτο, η αστική πατίνα χάθηκε από την πυκνή ανοικοδόμηση.
Η απουσία ερεθισμάτων και επιλογών ανάγκαζε όσους κατοίκους είχαν διάθεση να συμμετέχουν στην καλλιτεχνική ζωή, να πηγαίνουν ώς την Αθήνα. Αλλωστε οι δρόμοι ταχείας κυκλοφορίας είχαν εκμηδενίσει την απόσταση.
Σκιρτήματα
Τον τελευταίο καιρό, μια πλειάδα αισιόδοξων μηνυμάτων δείχνει ότι κάτι έχει αρχίσει να αλλάζει, αφήνοντας μεγάλα περιθώρια ελπίδας για το μέλλον. Το πρώτο και πιο εμβληματικό από αυτά είναι η πρόσφατη αποκατάσταση του Δημοτικού Θεάτρου. Ενα τοπόσημο στην καρδιά του αστικού ιστού, που απηχούσε παλιά μεγαλεία, με το κομψό του κέλυφος.
Αλλο ένα σημείο αναφοράς στην αρχιτεκτονική κληρονομιά, φαίνεται να αποκτά μια δεύτερη λαμπρή ζωή. Πρόκειται για το Μέγαρο Στρίγκου, το οποίο φιλοξένησε τη λέσχη αξιωματικών μετά τον Πόλεμο, ενώ κάποια στιγμή έγινε το Γαλλικό Ινστιτούτο Πειραιώς. Μέσα στον Φεβρουάριο θα γίνουν τα επίσημα εγκαίνια της Ιστορικής Βιβλιοθήκης Λασκαρίδη. Πρόκειται για ένα από τα κτίρια του δραστήριου Ιδρύματος Αικατερίνη Λασκαρίδη, τον «φάρο» του πολιτισμού στον Πειραιά. Εδώ και πολλά χρόνια ξεχωρίζει όχι μόνο με τον πλούτο της δανειστικής βιβλιοθήκης του, αλλά και με τη δημοφιλία των εκπαιδευτικών του προγραμμάτων, στα οποία έχουν πάρει μέρος χιλιάδες παιδιά από ολόκληρη την Ελλάδα. Με την προσθήκη της λαμπρής ιστορικής βιβλιοθήκης που φιλοξενεί αρχέτυπα, παλαίτυπα, σπάνιες εκδόσεις και κυρίως συλλογές βιβλίων πνευματικών ανθρώπων, ένα αρχοντικό οικοδόμημα βρίσκει την πλέον ιδανική χρήση.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Πειραιάς διαθέτει και αξιόλογη δημοτική δανειστική βιβλιοθήκη, η οποία μάλιστα έχει και κάποια ιστορικά κειμήλια.
Το σιλό
Η μεγαλύτερη «επένδυση» για το μέλλον είναι πάντως η Πολιτιστική Ακτή, με αιχμή του δόρατος το σιλό. Πρόκειται για ένα τμήμα του λιμανιού που θα έχει αλλάξει όψη μέχρι και το 2018, με τη βαρύτητα να πέφτει στη δημιουργία του Μουσείου Εναλίων Αρχαιοτήτων.
Η «Κ» επικοινώνησε με την δρα Αγγελική Σίμωση, την προϊσταμένη της Εφορίας Εναλίων Αρχαιοτήτων, η οποία μίλησε για το εγχείρημα. «Θα περιλαμβάνει εξαιρετικά ευρήματα που έχουν ανασυρθεί από τον βυθό και καλύπτουν χρονικά μια περίοδο από την προϊστορική αρχαιότητα μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα. Θα συγκροτείται σε θεματικές ενότητες όπως: η θάλασσα και το περιβάλλον, οι ανθρώπινες εξερευνήσεις, οι έρευνες της Εφορίας Εναλίων Αρχαιοτήτων, η δράση των αρχαιοκαπήλων στον βυθό αλλά και ένα αφιέρωμα στο κτίριο του σιλό, που είναι ένα από τα τοπόσημα του λιμανιού».
Αξίζει να αναφέρουμε ότι το νέο μουσείο θα έχει ένα πολύ ενδιαφέρον κέλυφος που θα συνδέεται με το σιλό και θα εναρμονίζεται με το τοπίο. «Οταν βρίσκεσαι στο εσωτερικό θα νομίζεις ότι είσαι επιβάτης σε καράβι, αυτή ήταν η αίσθηση που ήθελαν να δώσουν οι αρχιτέκτονες, εκμεταλλευόμενοι την τοποθεσία του. Αλλωστε φιλοδοξούμε να το κάνουμε έναν δημοφιλή τουριστικό προορισμό» επισημαίνει η Αγγελική Σίμωση.
Comments