Ενας παλιός κόσμος σε κρίση
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΤΣΙΧΛΙΑΣΕνας παλιός κόσμος σε κρίση
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Την είδηση την πέτυχα στην «Οικονομική Καθημερινή» της Πέμπτης: ο οίκος πιστοληπτικής αξιολόγησης Standard & Poors και οι αμερικανικές αρχές οδεύουν σε συμβιβασμό, ο οποίος περιλαμβάνει καταβολή προστίμου 1,37 δισ. δολαρίων για ηθελημένη παραπλάνηση επενδυτών. Η υπόθεση αφορά τη θετική αξιολόγηση του οίκου για τα διαβόητα πλέον τιτλοποιημένα στεγαστικά δάνεια, η κατάρρευση της αγοράς των οποίων οδήγησε στη μεγαλύτερη οικονομική κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος από τη δεκαετία του 1930. Κρίση που «μόλυνε» με τοξικά ομόλογα το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, ενώ επέτεινε την ύφεση που ταλανίζει ακόμη την Ευρώπη.
Σκέφτομαι ότι η ποινή που μοιάζει εξοντωτική, είναι στην ουσία σχεδόν συμβολική... Αν οι ισχυρισμοί των δικηγόρων του αμερικανικού υπουργείου είναι ακριβείς και υπήρξε δόλος, η τερατώδης αυτή πρακτική δεν θα μπορούσε να τιμωρηθεί παρά με αφαίρεση της άδειας λειτουργίας.
Θα ήταν η μόνη ποινή που θα μας εξασφάλιζε ότι η εταιρεία δεν θα συνέβαλλε ποτέ ξανά στο μέλλον στη δημιουργία ενός παρόμοιου εφιάλτη. Σ’ ένα σχετικώς πρόσφατο αφιέρωμα της «Καθημερινής», είχε καταγραφεί με επιστημονική τεκμηρίωση το πρόβλημα που δημιουργείται με τις αξιολογήσεις των εταιρειών αυτών, ειδικά όσον αφορά το αξιόχρεο των κρατών. Μου είχε κάνει εντύπωση ένα συγκλονιστικό στοιχείο: έπειτα από κάθε αξιολόγηση είναι απολύτως προβλεπόμενες οι αντιδράσεις των αγορών...
Σκεφτείτε πόσα δισ. αλλάζουν χέρια σε ελάχιστες ημέρες και πόσο παντοδύναμοι είναι όσοι γνωρίζουν, λίγο πριν, μια επικείμενη αξιολόγηση. Στις ΗΠΑ, πάντως, το κράτος υπερασπίζεται τα δικαιώματά του και τους πολίτες του. Η δημοκρατία λειτουργεί ακόμη και απέναντι στα μεγαθήρια του συστήματος. Η δυσφήμιση που υφίσταται σε παγκόσμιο επίπεδο η S&P μετά την καταδίκη της είναι τεράστια. Η ρετσινιά της δόλιας αξιολόγησης, της ηθελημένης παραπλάνησης ανυποψίαστων επενδυτών, δεν θα εκλείψει εύκολα. Η δημοκρατία στην Αμερική δείχνει γενναία. Στην Ευρώπη, αντιθέτως, με ψιθύρους πίσω από κλειστές πόρτες, με ιδεοληψίες κάθε αποχρώσεως και γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, δειλιάζουμε. Ενας παλιός κόσμος σε κρίση χωρίς πυξίδα.
Σκέφτομαι ότι η ποινή που μοιάζει εξοντωτική, είναι στην ουσία σχεδόν συμβολική... Αν οι ισχυρισμοί των δικηγόρων του αμερικανικού υπουργείου είναι ακριβείς και υπήρξε δόλος, η τερατώδης αυτή πρακτική δεν θα μπορούσε να τιμωρηθεί παρά με αφαίρεση της άδειας λειτουργίας.
Θα ήταν η μόνη ποινή που θα μας εξασφάλιζε ότι η εταιρεία δεν θα συνέβαλλε ποτέ ξανά στο μέλλον στη δημιουργία ενός παρόμοιου εφιάλτη. Σ’ ένα σχετικώς πρόσφατο αφιέρωμα της «Καθημερινής», είχε καταγραφεί με επιστημονική τεκμηρίωση το πρόβλημα που δημιουργείται με τις αξιολογήσεις των εταιρειών αυτών, ειδικά όσον αφορά το αξιόχρεο των κρατών. Μου είχε κάνει εντύπωση ένα συγκλονιστικό στοιχείο: έπειτα από κάθε αξιολόγηση είναι απολύτως προβλεπόμενες οι αντιδράσεις των αγορών...
Σκεφτείτε πόσα δισ. αλλάζουν χέρια σε ελάχιστες ημέρες και πόσο παντοδύναμοι είναι όσοι γνωρίζουν, λίγο πριν, μια επικείμενη αξιολόγηση. Στις ΗΠΑ, πάντως, το κράτος υπερασπίζεται τα δικαιώματά του και τους πολίτες του. Η δημοκρατία λειτουργεί ακόμη και απέναντι στα μεγαθήρια του συστήματος. Η δυσφήμιση που υφίσταται σε παγκόσμιο επίπεδο η S&P μετά την καταδίκη της είναι τεράστια. Η ρετσινιά της δόλιας αξιολόγησης, της ηθελημένης παραπλάνησης ανυποψίαστων επενδυτών, δεν θα εκλείψει εύκολα. Η δημοκρατία στην Αμερική δείχνει γενναία. Στην Ευρώπη, αντιθέτως, με ψιθύρους πίσω από κλειστές πόρτες, με ιδεοληψίες κάθε αποχρώσεως και γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, δειλιάζουμε. Ενας παλιός κόσμος σε κρίση χωρίς πυξίδα.
Comments