Ενα «κρυφό» χαρτί των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ
Ενα «κρυφό» χαρτί των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Τόσο συνεκτική και δεδομένη πρέπει να θεωρείται η πλειοψηφία των 153 βουλευτών, που θα κληθούν σε λίγες μέρες να ψηφίσουν τη νέα συμφωνία με τους δανειστές; Το ερώτημα δεν αφορά μόνον την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που έχει επωμισθεί το βάρος της έγκρισης του τρίτου μνημονίου. Αφορά εξίσου και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, περισσότερο δε τη Ν.Δ., που έχει ήδη ζητήσει την άμεση πτώση της σημερινής κυβέρνησης, χωρίς να συνδέει την παραμονή της με την ψήφιση της συμφωνίας. Είναι μια αποκοτιά του κ. Μητσοτάκη, ο οποίος φαίνεται να είναι πεπεισμένος ότι οι διαβεβαιώσεις των Τσίπρα-Καμμένου για τη συνοχή των 153 είναι κατά πρώτον ειλικρινείς και κατά δεύτερον αξιόπιστες. Η μέχρι σήμερα συμπεριφορά του κ. Τσίπρα και γενικότερα της κυβέρνησης στην τελική φάση λήψης κρισίμων αποφάσεων θα έπρεπε να καθιστά τον κ. Μητσοτάκη ιδιαίτερα προσεκτικό, αν όχι και καχύποπτο. Βεβαίως, ο πρωθυπουργός έχει παίξει, ήδη, το χαρτί της «λαϊκής έγκρισης», μέσω εκλογών και δημοψηφίσματος, οπότε αυτό το τέχνασμα-άλλοθι είναι καμένο και στο εξωτερικό και στο εσωτερικό. Το μόνο που δεν έχει δοκιμάσει είναι μια «ηρωική έξοδος», λόγω απώλειας της κοινοβουλευτικής του πλειοψηφίας.
Ας εξετάσουμε ένα τέτοιο σενάριο. Τις παραμονές των κρισίμων ψηφοφοριών στη Βουλή «διαπιστώνεται» η αντίδραση μικρής ομάδος κυβερνητικών βουλευτών και ο κ. Τσίπρας ζητεί τη στήριξη των κομμάτων της αντιπολίτευσης, για να περάσει η συμφωνία, όπως συνέβη και το περασμένο καλοκαίρι. Τέτοια στήριξη στα συγκεκριμένα, πλέον, μέτρα, στα οποία έχει καταλήξει η κυβέρνηση, την έχουν απορρίψει κατηγορηματικά όλα τα κόμματα του λεγόμενου ευρωπαϊκού τόξου. Οπότε η συμφωνία δεν εγκρίνεται και η χώρα καλείται να αναδείξει νέα κυβέρνηση, είτε από την παρούσα Βουλή, είτε με τη διεξαγωγή νέων εκλογών. Οι συνθήκες, δε, χρεοκοπίας, με νεκρανάσταση και του Grexit, θα είναι απείρως χειρότερες εκείνων του περασμένου καλοκαιριού. Η ουσιώδης διαφορά θα εντοπίζεται μόνον στον καταμερισμό της ευθύνης. Αυτήν τη φορά δεν θα είναι «πρωθυπουργική» και «κυβερνητική», αλλά θα επιμερίζεται σε όλα τα πολιτικά μας κόμματα. Και μάλιστα με περισσότερο «συγγνωστή» την ευθύνη των Τσίπρα-Καμμένου, που θα πέσουν μαχόμενοι υπέρ της συμφωνίας… Πέραν δε τούτου η Ν.Δ., ως αξιωματική αντιπολίτευση, και τα λοιπά φιλοευρωπαϊκά κόμματα παραλαμβάνουν την καυτή πατάτα ολοκλήρωσης και ψήφισης του τρίτου και επαχθέστερου μνημονίου.
Με τιμητές και κατήγορους τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που το διαπραγματεύθηκαν και το έθεσαν προς ψήφιση.
Οσοι θεωρούν ένα τέτοιο σενάριο φανταστικό και εξωπραγματικό, ας αναλογιστούν πόσες απρόσμενες και εξωφρενικές καταστάσεις έχουμε ζήσει στην περίοδο του «πρώτη φορά Αριστερά». Επίσης, ελάχιστη σημασία έχει αν ένα τέτοιο σενάριο μπορεί να είναι μεθοδευμένο ή θα επέλθει εξαιτίας «πολιτικού ατυχήματος» στις ψηφοφορίες που επίκεινται στη Βουλή. Το βασικό ζήτημα είναι ότι μια τέτοια τροπή ευνοεί τη σημερινή κυβέρνηση, ενώ ανοίγει τον ασκό του Αιόλου για την αντιπολίτευση. Με βάση το σκεπτικό αυτό, όλα τα κόμματα του ευρωπαϊκού τόξου, με πρώτη τη Ν.Δ., όφειλαν να έχουν ως άμεσο στρατηγικό στόχο την ψήφιση του τρίτου μνημονίου από εκείνους που το προκάλεσαν και το κατάστησαν αναπόφευκτο για τη χώρα.
Comments