Εμ. Μακρόν: Πρώην τραπεζίτης, πλούσιος και φιλόσοφος ο εκλεκτός του Ολάντ

Είναι ο νέος υπουργός Οικονομίας, διάδοχος του «αντάρτη» Μοντμπούρ και αυτός που αναλαμβάνει να βγάλει «ασπροπρόσωπο» τον- βαλλόμενο από παντού- πρόεδρο Ολάντ. Ο 36χρονος Εμανουέλ Μακρόν δεν έχει το συνηθισμένο προφίλ του πολιτικού. Τον αποκαλούν «Μότσαρτ των Ηλυσίων», δεν έχει εκλεγεί ποτέ, είναι λάτρης της φιλοσοφίας, πιανίστας, ικανός χορευτής, πρώην τραπεζίτης, πλούσιος και παντρεμένος με μια γυναίκα 20 χρόνια μεγαλύτερη του που υπήρξε καθηγήτριά του στο λύκειο.

Με προφίλ κοινωνικο-φιλελεύθερο και φιλοεπιχειρηματικό, ήταν επί δυο χρόνια τα «μάτια» του προέδρου για τα οικονομικά θέματα και «τα αυτιά» των επιχειρηματιών στο προεδρικό μέγαρο. Ο Μακρόν ή αλλιώς ο «Μότσαρτ των Ηλυσίων» θα είναι ο νέος συγκάτοικος του υπουργού Οικονομικών Μισέλ Σαπέν που αναλαμβάνει να δώσει φρέσκια πνοή στην λίαν δύσκολη θητεία του Ολάντ, συμβολίζοντας παράλληλα την φιλελεύθερη στροφή του Προέδρου.

Πάντοτε φιλικός, με ζωηρό πνεύμα και έντονο πολιτικό ένστικτο, όπως λένε οι «θαυμαστές» του, ικανός να «γοητεύσει ακόμη και πέτρα» σύμφωνα με ατάκα ανθρώπου του περιβάλλοντός του, ο Μακρόν μπήκε στο Σοσιαλιστικό Κόμμα στα 24 χρόνια του, αλλά δεν έχει διεκδικήσει την λαϊκή ψήφο και έτσι δεν έχει αναλάβει ποτέ μέχρι σήμερα αξίωμα μετά από εκλογή.

Παρόλα αυτά ήταν πολιτικά περιζήτητος, αφού πριν ενταχθεί στην ομάδα του Φρανσουά Ολάντ, τον είχε προσεγγίσει το 2007 και το στρατόπεδο του Νικολά Σαρκοζί, ενώ το 2010 τον διεκδίκησε και η ομάδα του πρώην επικεφαλής του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος Καν, αλλά με τον συγκεκριμένο άνθρωπο «δεν αισθανόταν άνετα». Στο τέλος του 2008, ο Μακρόν είχε ήδη επιλέξει να συνεργαστεί με τον Ολάντ, παρότι και τότε οι δημοσκοπήσεις δεν ήταν διόλου ευνοϊκές για τον σοσιαλιστή πολιτικό.

Γεννήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου του 1977. Γιος γιατρών, έχει στο βιογραφικό του ζηλευτές σπουδές γλωσσολογίας, κοινωνικών επιστημών και φιλοσοφίας με την οποία είναι παθιασμένος. Μάλιστα για ένα διάστημα εργάστηκε ως βοηθός του σπουδαίου φιλοσόφου Πολ Ρικέρ. Έχει επίσης μουσική παιδεία: είναι πιανίστας και ξέρει να χορεύει- τουλάχιστον τανγκό- ενώ φέρεται να διακρίνεται και για τις ποδοσφαιρικές του ικανότητες.

Λέγεται ότι πάντα ένιωθε έλξη για ανθρώπους μεγαλύτερους σε ηλικία και γι' αυτό υπήρξε περισσότερο φίλος με τους καθηγητές του παρά με τους συμφοιτητές του. Εξ' ου και ο έρωτάς του για την κατά 20 χρόνια μεγαλύτερή του Μπριζίτ Τρονιέ- καθηγήτριά του (γαλλικών) στο λύκειο Henri-IV- την οποία παντρεύτηκε το 2007.

Η Τρονιέ-γόνος μεγάλης οικογένειας σοκολατοποιών- έχει τρία παιδιά από προηγούμενη σχέση της, τα οποία με την σειρά τους έχουν αποκτήσει τα δικά τους βλαστάρια, κάτι που σημαίνει ότι στα 36 του, ο Μακρόν είναι ήδη...παππούς.

Ως πρώην τραπεζίτης και φίλος των επιχειρηματιών- είναι χαρακτηριστική η ατάκα του, όταν έμαθε τα σχέδια του Ολάντ για φόρο 75% στους πλούσιους Γάλλους: «Πρόκειται για Κούβα χωρίς τον ήλιο!»- ο νέος υπουργός Οικονομίας και Βιομηχανίας, σίγουρα δεν μπορεί να θεωρηθεί «παιδί του λαού».

Λίγους μόνο μήνες πριν τις προεδρικές του 2012, εξακολουθούσε να εργάζεται για την τράπεζα Rothschild. Με αυτή την ιδιότητα, είχε επιβλέψει την εξαγορά θυγατρικής της Pfizer από την Nestle, μια συναλλαγή άνω των 9 δισ. ευρώ που όπως σημειώνει η Monde, τον έκανε «εκατομμυριούχο».

«Τα χρήματα δεν πρέπει να σε προσδιορίζουν. Είναι ένα εργαλείο ελευθερίας, τίποτα άλλο» ήταν η υπεράνω χρημάτων δήλωσή του στο Nouvel Observateur. Και για του λόγου το αληθές, σύμφωνα με το περιοδικό, ο μισθός του για το πόστο του στα Ηλύσια, ήταν κατά πολύ μικρότερος σε σχέση με τις απολαβές του στην Rothschild.

Πάντως λέγεται ότι δεν του αρέσει να κάνει επίδειξη. Έχει στην κατοχή του ένα διαμέρισμα στο Παρίσι και του αρέσει να περνά τα σαβατοκύριακα στο σπίτι της συζύγου του στο θέρετρο Τουκέ στη βόρεια Γαλλία. Πριν αποσυρθεί από την θέση του βοηθού γενικού γραμματέα στα Ηλύσια, τον Ιούλιο, δήλωνε ότι θέλει να αποστασιοποιηθεί για λίγο, να σκεφτεί, ίσως και να διδάξει, φλερτάροντας με την ιδέα να ακολουθήσει μια ακαδημαϊκή καριέρα στις ΗΠΑ.

Παρόλα αυτά, όπως αναφέρει η Monde, ο Μαρκόν είχε πει στον Φρανσουά Ολάντ: «Όποτε με χρειαστείτε, θα είμαι εκεί». Και εν τέλει δεν χρειάστηκε να περάσει πολύ καιρός για να αποδείξει την αφοσίωσή του.

Δήμητρα Ράγια www.ethnos.gr