Διπλωματία χωρίς αφέλειες και δογματισμούς
Διπλωματία χωρίς αφέλειες και δογματισμούς
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Ενας φίλος που κινείται με μεγάλη άνεση στο ευρωπαϊκό κατεστημένο εδιηγείτο πρόσφατα μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εμπειρία του. Βρέθηκε σε μια κλειστή συζήτηση με κορυφαίους αξιωματούχους και αναλυτές, οι οποίοι συζητούσαν την κρίση στην Ουκρανία. Ολοι αναμασούσαν την επίσημη γραμμή κάνοντας πολύ σκληρή κριτική στον Πούτιν. Η συζήτηση πήρε, όμως, άλλη τροπή όταν κάποιος τόλμησε να εκφέρει μία διαφορετική άποψη. Λίγο έως πολύ μίλησε για φιάσκο της ευρωπαϊκής πολιτικής έναντι της Ρωσίας και της Ουκρανίας και παραδέχθηκε ότι η Πολωνία και οι βαλτικές χώρες παρέσυραν την Ευρώπη σε μια περιπέτεια χωρίς σχέδιο και σαφή στρατηγικό στόχο. Εξέφρασε, μάλιστα, την αγωνία του ότι αν αρχίσει ένας πόλεμος κλιμακούμενων κυρώσεων, οι επιπτώσεις θα είναι καταστροφικές, όχι μόνο για τη Μόσχα, αλλά και για όλη την Ευρωπαϊκή Ενωση. Ηταν εντυπωσιακό ότι χρειάστηκε ένας να ανοίξει την κουβέντα και αμέσως ακολούθησαν και οι υπόλοιποι, αναιρώντας τα πολιτικώς ορθά που μόλις είχαν πει.
Eνας Αμερικανός οπαδός του ρεαλισμού έλεγε πρόσφατα ακριβώς τα ίδια σε ένα σεμινάριο στο οποίο ήταν ο κεντρικός ομιλητής. Ζήτησε από τους Ευρωπαίους να «ρίξουν μια ματιά στον χάρτη και να μπουν στη θέση της Ρωσίας και του Πούτιν σε σχέση με την Ουκρανία». Ο ίδιος προχώρησε, όμως, ένα βήμα παραπέρα και πρότεινε ως μόνη εφικτή και λογική λύση τη φινλανδοποίηση της Ουκρανίας, υποστηρίζοντας ότι το συμφέρον της Ευρώπης επιβάλλει τη συνεργασία με τη Ρωσία. «Μία Ρωσία σε εσωτερική αστάθεια και με απρόβλεπτες διαθέσεις δεν είναι κάτι που θα έπρεπε να επιδιώξουμε», κατέληξε.
Προφανώς και υπάρχει αντίλογος σε όλα αυτά. Καμία χώρα δεν μπορεί να παραβιάζει τα αναγνωρισμένα σύνορα μιας άλλης. Από την άλλη, στον πραγματικό κόσμο που ζούμε, αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι εξωτερική πολιτική με βάση τις καλές προθέσεις δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική. Κοιτάξτε τι συνέβη στη Συρία, όπου, αίφνης, η Ουάσιγκτον συμμαχεί ατύπως με το καθεστώς Ασαντ απέναντι στον κίνδυνο των ισλαμιστών.
Ο κόσμος έχει γίνει πολύ περίπλοκος και δεν αφήνει περιθώρια για πειραματισμούς, αφέλειες και δογματισμούς.
Eνας Αμερικανός οπαδός του ρεαλισμού έλεγε πρόσφατα ακριβώς τα ίδια σε ένα σεμινάριο στο οποίο ήταν ο κεντρικός ομιλητής. Ζήτησε από τους Ευρωπαίους να «ρίξουν μια ματιά στον χάρτη και να μπουν στη θέση της Ρωσίας και του Πούτιν σε σχέση με την Ουκρανία». Ο ίδιος προχώρησε, όμως, ένα βήμα παραπέρα και πρότεινε ως μόνη εφικτή και λογική λύση τη φινλανδοποίηση της Ουκρανίας, υποστηρίζοντας ότι το συμφέρον της Ευρώπης επιβάλλει τη συνεργασία με τη Ρωσία. «Μία Ρωσία σε εσωτερική αστάθεια και με απρόβλεπτες διαθέσεις δεν είναι κάτι που θα έπρεπε να επιδιώξουμε», κατέληξε.
Προφανώς και υπάρχει αντίλογος σε όλα αυτά. Καμία χώρα δεν μπορεί να παραβιάζει τα αναγνωρισμένα σύνορα μιας άλλης. Από την άλλη, στον πραγματικό κόσμο που ζούμε, αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι εξωτερική πολιτική με βάση τις καλές προθέσεις δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική. Κοιτάξτε τι συνέβη στη Συρία, όπου, αίφνης, η Ουάσιγκτον συμμαχεί ατύπως με το καθεστώς Ασαντ απέναντι στον κίνδυνο των ισλαμιστών.
Ο κόσμος έχει γίνει πολύ περίπλοκος και δεν αφήνει περιθώρια για πειραματισμούς, αφέλειες και δογματισμούς.
Comments