Το Βερολίνο αλλάζει την πολιτική ατζέντα
Το Βερολίνο αλλάζει την πολιτική ατζέντα
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί ανησύχησε τόσο η αντιπολίτευση για την «επιτυ-χία» της συνάντησης εργασίας Μέρκελ - Σαμαρά. Υπάρχουν, βεβαίως, και οι «ψεκασμένες ανοησίες» που μιλούν γι’ αυτές τις απολύτως κανονικές διμερείς επαφές ως ο πρωθυπουργός της Ελλάδας να συνομιλεί με τον σατανά! Ας το ξεπεράσουν, γιατί, αν ο Σύριζα κερδίσει εκλογές, μάλλον θα πρέπει να συρθεί μέχρι την Bundeskanzleramt.
Κατά πρώτον, ως καλή οικοδέσποινα η καγκελάριος είχε καλά λόγια να πει. «Ο πρωθυπουργός κυβερνά με μεγάλη αποφασιστικότητα τη χώρα και το κάνει στη βάση των διεθνών συμφωνιών, σε στενή συνεργασία με όλους τους εταίρους και μάλιστα βήμα προς βήμα προς μια καλύτερη κατεύθυνση, προς ένα καλύτερο μέλλον για την Ελλάδα απ’ ό,τι στο παρελθόν», είπε. Αρα το κλίμα ήταν καλό και αυτό είναι σπουδαίο αφού δεν αφορά τον Σαμαρά και τη Μέρκελ αλλά τις σχέσεις δύο κρατών.
Το άλλο ζήτημα που ανησύχησε πολύ την αντιπολίτευση ήταν το περιεχόμενο της συζήτησης. «Δεν πήρε τίποτε», ήταν, χονδρικώς, ο σχολιασμός. Σωστό, γιατί δεν υπήρχε τίποτε να πάρει. Ο Σαμαράς πήγε για να... δώσει. Δηλαδή να εξηγήσει το σχέδιό του, από κοντά και διά ζώσης, ώστε να μην υπάρξουν εκπλήξεις, απορίες και ανάλογες αντιδράσεις, όπως πολύ συχνά συνέβη στο παρελθόν. Επικαλούμαι και πάλι τη Μέρκελ, για να δούμε τι συζητήθηκε. «Αντικείμενο των συνομιλιών ήταν ποια είναι η κατάσταση, ποια προβλήματα υπάρχουν ακόμα, ποιες επιτυχίες έχουν σημειωθεί, και ευτυχώς υπάρχουν επιτυχίες», είπε και διευκρίνισε: «Τίποτα άλλο δεν ήταν το αντικείμενο συζήτησης σήμερα». Μπορούμε επομένως να συμπεράνουμε ότι η ελληνική πλευρά είχε τον λόγο και οι απέναντι άκουγαν και σημείωναν. Πιθανότατα σιωπηλοί, γιατί διαφορετικά δεν βγαίνει και ο χρόνος που είχαν στη διάθεσή τους για κάποια πιο ζωηρή συζήτηση. Σιγά μην τους ενθάρρυνε κιόλας, όπως πιστεύουν οι υπερενθουσιώδεις του κυβερνητικού στρατοπέδου!
Το χρήσιμο πολιτικό συμπέρασμα είναι ότι ο Σαμαράς ξεκίνησε από το Βερολίνο να ξεδιπλώνει την Επιχείρηση Αλλαγής της Πολιτικής Ατζέντας. Οπως είπε και ο ίδιος, το στοίχημα είναι «πολυπαραγοντικό».
Αν όμως του βγει, η αντιπολίτευση θα στερηθεί κάποια αγαπημένα της «επιχειρήματα». Δεν θα μπορεί «να σκίσει το Μνημόνιο», γιατί η τρόικα θα το πάρει μαζί της, στην ώρα του, στα τέλη Δεκεμβρίου. Δεν θα μπορεί να εμφανίζει τη συμπολίτευση «εκλιπαρούσα γονυπετής για τη δόση της», αφού όσα κεφάλαια απαιτηθούν για την κάλυψη των δημοσιονομικών κενών θα εξευρεθούν στις αγορές. Δεν θα μπορεί να απειλεί να βάλει χέρι στις τραπεζικές καταθέσεις των πολιτών για να πληρώσει τη «σεισάχθεια», γιατί θα καταστεί σαφές ότι μόνον υπό τις προϋποθέσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας θα συνεχίσουν να υπάρχουν ανοικτές τράπεζες στην Ελλάδα. Αν ο κ. Τσίπρας επιθυμεί κάτι θετικό για την πατρίδα, προλαβαίνει να συμμετάσχει στην προσπάθεια απομάκρυνσης του Ταμείου. Προσωπικώς, το εύχομαι από καρδιάς.
Κατά πρώτον, ως καλή οικοδέσποινα η καγκελάριος είχε καλά λόγια να πει. «Ο πρωθυπουργός κυβερνά με μεγάλη αποφασιστικότητα τη χώρα και το κάνει στη βάση των διεθνών συμφωνιών, σε στενή συνεργασία με όλους τους εταίρους και μάλιστα βήμα προς βήμα προς μια καλύτερη κατεύθυνση, προς ένα καλύτερο μέλλον για την Ελλάδα απ’ ό,τι στο παρελθόν», είπε. Αρα το κλίμα ήταν καλό και αυτό είναι σπουδαίο αφού δεν αφορά τον Σαμαρά και τη Μέρκελ αλλά τις σχέσεις δύο κρατών.
Το άλλο ζήτημα που ανησύχησε πολύ την αντιπολίτευση ήταν το περιεχόμενο της συζήτησης. «Δεν πήρε τίποτε», ήταν, χονδρικώς, ο σχολιασμός. Σωστό, γιατί δεν υπήρχε τίποτε να πάρει. Ο Σαμαράς πήγε για να... δώσει. Δηλαδή να εξηγήσει το σχέδιό του, από κοντά και διά ζώσης, ώστε να μην υπάρξουν εκπλήξεις, απορίες και ανάλογες αντιδράσεις, όπως πολύ συχνά συνέβη στο παρελθόν. Επικαλούμαι και πάλι τη Μέρκελ, για να δούμε τι συζητήθηκε. «Αντικείμενο των συνομιλιών ήταν ποια είναι η κατάσταση, ποια προβλήματα υπάρχουν ακόμα, ποιες επιτυχίες έχουν σημειωθεί, και ευτυχώς υπάρχουν επιτυχίες», είπε και διευκρίνισε: «Τίποτα άλλο δεν ήταν το αντικείμενο συζήτησης σήμερα». Μπορούμε επομένως να συμπεράνουμε ότι η ελληνική πλευρά είχε τον λόγο και οι απέναντι άκουγαν και σημείωναν. Πιθανότατα σιωπηλοί, γιατί διαφορετικά δεν βγαίνει και ο χρόνος που είχαν στη διάθεσή τους για κάποια πιο ζωηρή συζήτηση. Σιγά μην τους ενθάρρυνε κιόλας, όπως πιστεύουν οι υπερενθουσιώδεις του κυβερνητικού στρατοπέδου!
Το χρήσιμο πολιτικό συμπέρασμα είναι ότι ο Σαμαράς ξεκίνησε από το Βερολίνο να ξεδιπλώνει την Επιχείρηση Αλλαγής της Πολιτικής Ατζέντας. Οπως είπε και ο ίδιος, το στοίχημα είναι «πολυπαραγοντικό».
Αν όμως του βγει, η αντιπολίτευση θα στερηθεί κάποια αγαπημένα της «επιχειρήματα». Δεν θα μπορεί «να σκίσει το Μνημόνιο», γιατί η τρόικα θα το πάρει μαζί της, στην ώρα του, στα τέλη Δεκεμβρίου. Δεν θα μπορεί να εμφανίζει τη συμπολίτευση «εκλιπαρούσα γονυπετής για τη δόση της», αφού όσα κεφάλαια απαιτηθούν για την κάλυψη των δημοσιονομικών κενών θα εξευρεθούν στις αγορές. Δεν θα μπορεί να απειλεί να βάλει χέρι στις τραπεζικές καταθέσεις των πολιτών για να πληρώσει τη «σεισάχθεια», γιατί θα καταστεί σαφές ότι μόνον υπό τις προϋποθέσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας θα συνεχίσουν να υπάρχουν ανοικτές τράπεζες στην Ελλάδα. Αν ο κ. Τσίπρας επιθυμεί κάτι θετικό για την πατρίδα, προλαβαίνει να συμμετάσχει στην προσπάθεια απομάκρυνσης του Ταμείου. Προσωπικώς, το εύχομαι από καρδιάς.
Comments