Αποψη: Παγίδα ρευστότητας και κλειστές αγορές
Αποψη: Παγίδα ρευστότητας και κλειστές αγορές
Δρ. ΑΝΤΩΝΗΣ ΖΑΪΡΗΣ*
Η λίστα με τα κλειστά επαγγέλματα παραμένει κλειστή και ουδείς έχει κατανοήσει τι ακριβώς έχει γίνει με δικηγόρους, συμβολαιογράφους, φαρμακοποιούς, μεταφορείς, ταξί, κ.ά.
Οι δύο βασικές προϋποθέσεις για βραχυχρόνια ανάκαμψη και μεσο-μακροπρόθεσμη ανάπτυξη, οι οποίες ωστόσο συνεχίζουν να παραμένουν ανεφάρμοστες, είναι η δίνη της παγίδας ρευστότητας που έχει περιπέσει η ελληνική οικονομία και η ανολοκλήρωτη προσπάθεια απελευθέρωσης της αγοράς προϊόντων και υπηρεσιών.
Οσον αφορά την παγίδα ρευστότητας που μαζί με τον αποπληθωρισμό συνιστούν ένα εκρηκτικό μείγμα στην άσκηση νομισματικής πολιτικής θα πρέπει άμεσα να βρεθεί πολιτική λύση σε δύο κατευθύνσεις: αφενός επιτοκιακής κινητροδότησης επαναπατρισμού κεφαλαίων ύψους περίπου 65 δισ. ευρώ που βρίσκονται εκτός Ελλάδας, αφετέρου απελευθέρωσης πιστώσεων σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά ώστε να αναθερμανθεί η πραγματική οικονομία και να τονωθεί η οικονομική δραστηριότητα. Προϋπόθεση βέβαια αυτού είναι η έξοδος - έκθεση των τραπεζών μας για δανειοδότηση στις διεθνείς αγορές κεφαλαίου και χρήματος ως αποτέλεσμα ανάκτησης της χαμένης δημοσιονομικής αξιοπιστίας της οικονομίας μας. Τα χρήματα που θα συγκεντρώνονταν ετησίως από την έκδοση αυτών των ομολόγων είναι δυνατόν να ανέλθουν στα 4-5 δισ. ευρώ και θα μπορούσαν να διοχετευθούν αποκλειστικά στην ενίσχυση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων που παραμένει σε μεγάλη στασιμότητα.
Βέβαια αυτό που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη είναι η ελκυστικότητα των επιτοκίων που θα μπορούσαν τα ομόλογά μας να γίνουν αποδεκτά στις διεθνείς αγορές, καθώς αυτή τη στιγμή όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο επικεφαλής του μηχανισμού στήριξης ESM/EFSF Κλάους Ρέγκλινγκ... η Ελλάδα με τον φθηνό δανεισμό από τον EFSF γλιτώνει ετησίως γύρω στα 8,5 δισ. από τον κρατικό προϋπολογισμό της για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, κάτι που αντιστοιχεί σε 4,7 μονάδες του ΑΕΠ και περίπου ποσοστό 8,6% των πρωτογενών δαπανών της. Στην κατεύθυνση της πλήρους απελευθέρωσης της αγοράς προϊόντων και υπηρεσιών, που αποτελεί ζήτημα κορυφαίας διαρθρωτικής σημασίας, έχουν γίνει ελάχιστα.
Αραγε, τι έχει γίνει με τις περίφημες υποδείξεις της λίστας του ΟΟΣΑ; Βασικά είδη διατροφής απαιτούν σοβαρές διαρθρωτικές παρεμβάσεις, καθώς οι τιμές τους δεν έχουν πέσει. Η αδικαιολόγητη φορολόγηση υπέρ προσοδούχων τρίτων συνεχίζεται αμείωτη. Η λίστα με τα κλειστά επαγγέλματα παραμένει κλειστή και ουδείς έχει κατανοήσει τι ακριβώς έχει γίνει με δικηγόρους, συμβολαιογράφους, φαρμακοποιούς, μεταφορείς, ταξί κ.ά.
Η αγορά της ενέργειας είναι απελευθερωμένη στο 1-1,5% καθώς συνεχίζει να κυριαρχεί η ΔΕΗ, οι δε καταναλωτές δεν έχουν ουσιαστική ωφέλεια. Εχει υπάρξει κάποια νομοθετική πρόβλεψη για το εν λόγω ζήτημα;
Οσο οι δυσπραγίες και οι στρεβλώσεις συνεχίζονται προκλητικά γιατί θέλουν οι πολιτικοί να προστατεύσουν κλειστές ομάδες συμφερόντων, τόσο η ανάπτυξη θα παραμένει «άπιαστο» όνειρο.
Κι ας επαίρονται κάποιοι για πρωτογενή πλεονάσματα, σε περιβάλλον όμως στασιμότητας, ύφεσης, επενδυτικής άπνοιας και εξαγωγικής προσδοκίας δίχως συγκεκριμένο προορισμό...
Οσον αφορά την παγίδα ρευστότητας που μαζί με τον αποπληθωρισμό συνιστούν ένα εκρηκτικό μείγμα στην άσκηση νομισματικής πολιτικής θα πρέπει άμεσα να βρεθεί πολιτική λύση σε δύο κατευθύνσεις: αφενός επιτοκιακής κινητροδότησης επαναπατρισμού κεφαλαίων ύψους περίπου 65 δισ. ευρώ που βρίσκονται εκτός Ελλάδας, αφετέρου απελευθέρωσης πιστώσεων σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά ώστε να αναθερμανθεί η πραγματική οικονομία και να τονωθεί η οικονομική δραστηριότητα. Προϋπόθεση βέβαια αυτού είναι η έξοδος - έκθεση των τραπεζών μας για δανειοδότηση στις διεθνείς αγορές κεφαλαίου και χρήματος ως αποτέλεσμα ανάκτησης της χαμένης δημοσιονομικής αξιοπιστίας της οικονομίας μας. Τα χρήματα που θα συγκεντρώνονταν ετησίως από την έκδοση αυτών των ομολόγων είναι δυνατόν να ανέλθουν στα 4-5 δισ. ευρώ και θα μπορούσαν να διοχετευθούν αποκλειστικά στην ενίσχυση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων που παραμένει σε μεγάλη στασιμότητα.
Βέβαια αυτό που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη είναι η ελκυστικότητα των επιτοκίων που θα μπορούσαν τα ομόλογά μας να γίνουν αποδεκτά στις διεθνείς αγορές, καθώς αυτή τη στιγμή όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο επικεφαλής του μηχανισμού στήριξης ESM/EFSF Κλάους Ρέγκλινγκ... η Ελλάδα με τον φθηνό δανεισμό από τον EFSF γλιτώνει ετησίως γύρω στα 8,5 δισ. από τον κρατικό προϋπολογισμό της για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, κάτι που αντιστοιχεί σε 4,7 μονάδες του ΑΕΠ και περίπου ποσοστό 8,6% των πρωτογενών δαπανών της. Στην κατεύθυνση της πλήρους απελευθέρωσης της αγοράς προϊόντων και υπηρεσιών, που αποτελεί ζήτημα κορυφαίας διαρθρωτικής σημασίας, έχουν γίνει ελάχιστα.
Αραγε, τι έχει γίνει με τις περίφημες υποδείξεις της λίστας του ΟΟΣΑ; Βασικά είδη διατροφής απαιτούν σοβαρές διαρθρωτικές παρεμβάσεις, καθώς οι τιμές τους δεν έχουν πέσει. Η αδικαιολόγητη φορολόγηση υπέρ προσοδούχων τρίτων συνεχίζεται αμείωτη. Η λίστα με τα κλειστά επαγγέλματα παραμένει κλειστή και ουδείς έχει κατανοήσει τι ακριβώς έχει γίνει με δικηγόρους, συμβολαιογράφους, φαρμακοποιούς, μεταφορείς, ταξί κ.ά.
Η αγορά της ενέργειας είναι απελευθερωμένη στο 1-1,5% καθώς συνεχίζει να κυριαρχεί η ΔΕΗ, οι δε καταναλωτές δεν έχουν ουσιαστική ωφέλεια. Εχει υπάρξει κάποια νομοθετική πρόβλεψη για το εν λόγω ζήτημα;
Οσο οι δυσπραγίες και οι στρεβλώσεις συνεχίζονται προκλητικά γιατί θέλουν οι πολιτικοί να προστατεύσουν κλειστές ομάδες συμφερόντων, τόσο η ανάπτυξη θα παραμένει «άπιαστο» όνειρο.
Κι ας επαίρονται κάποιοι για πρωτογενή πλεονάσματα, σε περιβάλλον όμως στασιμότητας, ύφεσης, επενδυτικής άπνοιας και εξαγωγικής προσδοκίας δίχως συγκεκριμένο προορισμό...
* Ο δρ Aντώνης Ζαΐρης είναι αναπλ. αντιπρόεδρος ΣΕΛΠΕ, πρώην αναπλ. εθνικός εκπρόσωπος σε Επιτροπή ΟΗΕ.
Comments