Στέφανος Κασιμάτης ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ Η τελειοτέρα κοινωνία

 ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ

Η τελειοτέρα κοινωνία

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 24.12.2015 : 12:52

• 

Ο Χεβεντάρ και η δίδυμη αδελφή του Χεβέ, ηλικίας δύο ετών από το Ιράκ, φωτογραφίζονται μπροστά από το χριστουγεννιάτικο δένδρο σε καταφύγιο προσφύγων στην Ευαγγελική Εκκλησία του Oμπερχάουζεν στη Γερμανία.

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:ΦAΛHPEYΣ

Το ποίημα «Κρυμμένα» ο Κωνσταντίνος Πέτρου Καβάφης το έγραψε το 1908 και όσο ζούσε το είχε φυλαγμένο στο συρτάρι του, μακριά από τα μάτια μιας κοινωνίας «που ήταν σεμνότυφη πολύ» (Μέρες του 1896):

Απ’ όσα έκαμα κι απ’ όσα είπα
Να μη ζητήσουνε να βρουν ποιος ήμουν.
Εμπόδιο στέκονταν και μεταμόρφωνε
τες πράξεις και τον τρόπο της ζωής μου.
Εμπόδιο στέκονταν και σταματούσε με
πολλές φορές που πήγαινα να πω.
Οι πιο απαρατήρητές μου πράξεις
Και τα γραψίματα μου τα πιο σκεπασμένα–
Από εκεί μονάχα θα με νιώσουν.
Αλλά ίσως δεν αξίζει να καταβληθεί
Τόση φροντίς και τόσος κόπος να με μάθουν.
Κατόπι –στην τελειοτέρα κοινωνία–
κανένας άλλος καμωμένος σαν εμένα
βέβαια θα φανεί κ’ ελεύθερα θα πράξει.

Προχθές το βράδυ στη Βουλή, 107 χρόνια αφότου ο Καβάφης έγραψε αυτό το ποίημα και το καταχώνιασε στο συρτάρι, έγινε ένα βήμα προς την «τελειοτέρα κοινωνία»: η Βουλή υπερψήφισε το νομοσχέδιο που καθιερώνει το σύμφωνο συμβίωσης, το οποίο απλώς σημαίνει την αναγνώριση στα ζεύγη των ομοφύλων στοιχειωδών αστικών δικαιωμάτων, τα οποία έως τώρα στερούνταν. Δικαιώματα, τα οποία αναγνωρίζονται σε όλες τις προηγμένες κοινωνίες της Δύσης.

Οπως ήταν επόμενο, αυτό το μικρό αλλά σημαντικό βήμα ετελέσθη με τις δέουσες τιμές προς τις παραδόσεις του Υπαρκτού Ελληνισμού, δηλαδή, εν πολλοίς, σε ύφος που μετέφερε τον απόηχο της ωραίας προσφώνησης «γίδια!», που είναι και το «σήμα κατατεθέν» του κορυφαίου Λαυρέντη Μπέρια στο Twitter. Ο παραλληλισμός με την κτηνοβασία είχε ξανά την τιμητική του και μάλιστα (τι γούστο έχει η τύχη, όταν το θέλει!) από τον κ. Κατσίκη των ΑΝΕΛ. Δυστυχώς, όμως, χρησιμοποιήθηκε και από υποστηρικτές του νομοσχεδίου, όπως ο εισηγητής του Ποταμιού κ. Αμυράς. (Είπαμε, όμως: βασικά ποδηλάτης είναι ο άνθρωπος...)
Γενικότερα, πάντως, και ανεξαρτήτως των στιγμών όπου η μισαλλοδοξία και ο φόβος εκφράστηκαν με χυδαιότητα, η συζήτηση και η ψήφιση του νομοσχεδίου άγγιξε και θέματα φιλοσοφικού χαρακτήρα, όπως η σχέση του ανθρώπου με το ζώο ή το πτηνό (ατυχώς, ουδεμία αναφορά εγένετο στο ψάρι). Μπορεί η διαδικασία να μην εισχώρησε εις βάθος σε αυτά, όμως τα άγγιξε επαρκώς, χάρη κυρίως σε όσους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, με τη γενναία στάση τους να απόσχουν της ψηφοφορίας, στήριξαν την πατροπαράδοτη ελληνική όρνιθα, την κότα τη λειράτη τη χιλιοτραγουδισμένη. Οχι, δεν ειρωνεύομαι χαρακτηρίζοντας τη στάση τους γενναία. Προσωπικώς, διαφωνώ μαζί τους· αναγνωρίζω όμως ότι θέλει γενναιότητα, ώστε ανάμεσα στους ανθρώπους και στις κότες εσύ να διαλέξεις να υπερασπισθείς τις κότες. Θέλει κοχόνες, μεγάλε...

Σέβομαι απολύτως, επίσης, όσους βουλευτές της Ν.Δ. καταψήφισαν, διότι το γεγονός ότι δεν κρύβουν την αντίθετη γνώμη τους σημαίνει ότι δεν έχουν πρόβλημα να την εξηγήσουν και να την υπερασπισθούν δημοσίως. Οι άλλοι, όμως, εκείνοι που απείχαν, φαίνεται ότι παρότι διαφωνούν μάλλον ντρέπονται για τη διαφωνία τους, για λόγους που μόνον ο καθένας από αυτούς γνωρίζει μέσα του.

Εκείνους, όμως, που ειλικρινώς εκτιμώ για τη στάση τους είναι όσους από τη Ν.Δ. είχαν το θάρρος να τολμήσουν αυτό το μικρό αλλά απαραίτητο βήμα για τον κοινωνικό εκσυγχρονισμό της χώρας και ψήφισαν «ναι». Επρόκειτο για τους Γ. Πλακιωτάκη, Γ. Βρούτση, Κ. Μητσοτάκη, Ν. Μπακογιάννη, Ο. Κεφαλογιάννη, Ν. Δένδια, Κ. Τασούλα, Κ. Χατζηδάκη, Ν. Κεραμέως, Θ. Φορτσάκη, Β. Οικονόμου, Μ. Γιακουμάτο, Κ. Παπακώστα, Ν. Κακλαμάνη, Χρ. Δήμα, Γ. Κουμουτσάκο, Κ. Παπακώστα, Σ. Κεδίκογλου και Ν. Παναγιωτόπουλο – ελπίζω να μην παρέλειψα κάποιον. Δεν έχουν όλοι τους, βέβαια, τα ίδια κίνητρα. Ανάμεσά τους είναι και βουλευτές από τους οποίους ποτέ δεν θα περίμενα ούτε μια έκλαμψη σοβαρότητας. Δεν έχει σημασία αυτό, μπράβο τους. Εκαναν το αυτονόητο για κάθε σύγχρονο ευρωπαϊκό κεντροδεξιό κόμμα, που δεν φοβάται την προσαρμογή στην κοινωνική πραγματικότητα της εποχής μας. Διότι είναι ντροπή για την Κεντροδεξιά, που φιλοδοξεί να εκφράζει τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας, να αφήνει τη φωνή της λογικής στον πονηρό (μα πάντα γραφικό) Λεβέντη και η ίδια να κάνει την κότα. Τουλάχιστον, όμως, αυτοί δεν το επέτρεψαν με την ψήφο τους.

Οι άλλες διαφοροποιήσεις δεν εξέπληξαν. Η Φώφη το ξέραμε ότι είναι ΠΑΣΟΚ· όσο για το ΚΚΕ, αυτό δεν είχε πρόβλημα να βρεθεί, από άλλο δρόμο, δίπλα στη Χρυσή Αυγή – άλλωστε δεν ήταν η πρώτη φορά. Απλώς, μου κάνει εντύπωση πώς γίνεται να υπάρχουν ακόμη ευφυέστατοι άνθρωποι, οι οποίοι δήθεν δεν καταλαβαίνουν τι τρέχει με το ΚΚΕ. Ακουσα, λ.χ., εκλεκτό δημοσιογράφο και φίλο, του οποίου την εκπομπή ακούω απαραιτήτως κάθε πρωί, να μένει με το ερώτημα «γιατί το ΚΚΕ δεν υποστήριξε το σύμφωνο». Για τους ίδιους λόγους, αγαπητέ μου, θα του έλεγα, που εσύ και πάρα πολλοί άλλοι έξυπνοι, μορφωμένοι και προικισμένοι άνθρωποι το εγκαταλείψατε! Τι πάει να πει «γιατί», λες και δεν ξέρουμε; Η ομοφυλοφιλία στη Σοβιετία είχε την ίδια αντιμετώπιση όπως ακριβώς στη ναζιστική Γερμανία: τα γκουλάγκ ήσαν γεμάτα. Εκτός αν ήσουν ο Σβιατοσλάβ Ρίχτερ ή κάποιος με ανάλογη αίγλη ώστε να σου επιτρέπεται – ας πούμε, να ήσουν ποιητής βραβευμένος με το βραβείο Λένιν.

Σε γενικές γραμμές, η συζήτηση για το σύμφωνο συμβίωσης ομοφύλων, μέσα και έξω από τη Βουλή, ανέδειξε την ανάγκη να κάνουμε μια βασική διάκριση μεταξύ δύο εννοιών: άλλο πράγμα είναι η ομοφοβία και άλλο η ανοικτή εχθρότητα προς τους ομοφυλόφιλους. Χωρίς τη διάκριση αυτή, σοβαρή συζήτηση δεν μπορεί να γίνει. Θα μου πείτε ότι αυτό το έχω ξαναγράψει. Ναι· να σας πω όμως κι εγώ ότι ένας σοφός άνθρωπος, που δεν είναι σωστό να πω το όνομά του (βλέπετε, την ιστορία την έχω από φίλο του), κάθε φορά που ο γιος του τον διακόπτει και του θυμίζει: «Μπαμπά, αυτή την ιστορία την έχεις ξαναπεί», εκείνος του απαντά: «Το ξέρω. Την τελειοποιώ». Το έχω ξαναγράψει, λοιπόν, αλλά το τελειοποιώ...

Έντυπη