Οι Ιρλανδοί μετανάστες της κρίσης επιστρέφουν «σπίτι»
Οι Ιρλανδοί μετανάστες της κρίσης επιστρέφουν «σπίτι»
Καθώς η Ιρλανδία αναδύεται από την ύφεση των τελευταίων ετών και οι προβλέψεις μιλούν για ανάπτυξη 7% το νέο έτος, όλο και περισσότεροι Ιρλανδοί μετανάστες επιδιώκουν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, προσβλέποντας σε μία από τις 136.000 θέσεις εργασίας που δημιούργησε ο ιδιωτικός τομέας από το 2012 ώς σήμερα. Σχετικό ρεπορτάζ των Financial Times επικαλείται στοιχεία του Εμπορικού Επιμελητηρίου Ιρλανδίας-Αυστραλίας, σύμφωνα με τα οποία τα 3/4 όσων Ιρλανδών κατέληξαν μετανάστες στην Αυστραλία τα τελευταία χρόνια επιθυμούν να επαναπατριστούν μέσα στην επόμενη πενταετία.
Ο λόγος για τους τουλάχιστον 300.000 Ιρλανδούς που, βάσει επίσημων στοιχείων, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα τους ανάμεσα στο 2010 και το 2014 όταν η Ιρλανδία κατέρρευσε οικονομικά και η ανεργία εκτινάχθηκε σε επίπεδα πάνω από το 15%. Στην πλειονότητά τους άνθρωποι από 16 ώς 45 ετών, συχνά με υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης, θυμήθηκαν το μεταναστευτικό παρελθόν της χώρας. Πολλοί εξ αυτών έχουν ήδη κατορθώσει να βρουν μια θέση εργασίας στην Ιρλανδία με την Αν Χέρατι, διευθύνουσα σύμβουλο της εταιρείας ανεύρεσης εργασίας CPL, να αναφέρει πως στη διάρκεια του 2015 η εταιρεία της βρήκε σε 1.000 πρώην μετανάστες εργασία στην Ιρλανδία. Ο επαναπατρισμός των μεταναστών βρίσκεται, άλλωστε, ψηλά στην ατζέντα του Ιρλανδού πρωθυπουργού, Εντα Κένι, που έχει δηλώσει πως θέλει να κάνει και πάλι ελκυστική την Ιρλανδία και τους Ιρλανδούς να επιθυμούν την επιστροφή τους σε αυτήν.
Σε ό,τι αφορά το ποιος παράγοντας στάθηκε καθοριστικός στην ανάκαμψη της ιρλανδικής οικονομίας, ο Μαρκ Ρέντμοντ, επικεφαλής του Αμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου στην Ιρλανδία, υπογραμμίζει αφενός το ανταγωνιστικό κόστος της παραγωγής αλλά και το ταλέντο και την καινοτομία των Ιρλανδών. Σύμφωνα, πάντως, με τη βρετανική εφημερίδα, ο ρυθμός με τον οποίο ανακάμπτει η ιρλανδική οικονομία και μαζί με αυτήν και η ιρλανδική αγορά εργασίας δεν επαρκεί για έναν μαζικό επαναπατρισμό των Ιρλανδών μεταναστών που ενδεχομένως κινδυνεύει να οδηγήσει σε ανεπάρκεια θέσεων εργασίας. Η αύξηση των μισθών στη χώρα συγκαταλέγεται, άλλωστε, στους παράγοντες που είχαν θεωρηθεί υπεύθυνοι για τη «φούσκα» που δημιουργήθηκε στην ιρλανδική οικονομία από το 2004 ώς το 2008 όταν η Ιρλανδία ήταν γνωστή ως Κέλτικος Τίγρης. Μέχρι στιγμής, πάντως, οι εργοδοτικές οργανώσεις στη χώρα υποστηρίζουν πως δεν έχει διαπιστωθεί να επηρεάζεται αρνητικά η οικονομία από τις αυξήσεις των μισθών.
Εξάλλου, ο Ανράι Ο’ Τουλ, διευθυντικό στέλεχος της αμερικανικής εταιρείας λογισμικού Workday που απασχολεί 400 άτομα στο Δουβλίνο, επισημαίνει πως η ιρλανδική πρωτεύουσα έχει αναγνωρισθεί παγκοσμίως ως ηγετικό τεχνολογικό κέντρο. Ο ίδιος υπογραμμίζει πως «ο κόσμος θεωρεί το Δουβλίνο ενδιαφέρουσα πόλη για να ζει κανείς και σίγουρα είναι μια πολύ ζωντανή πόλη». Σύμφωνα, πάντα, με το σχετικό δημοσίευμα των F.T., αυτό που θα κρίνει τελικά την επιστροφή των μεταναστών στην Ιρλανδία θα είναι το κατά πόσον η χώρα με την υψηλή φορολογία εισοδήματος, την ανεπάρκεια στέγης, τα προβληματικά μέσα μαζικής μεταφοράς και τις άχαρες καιρικές συνθήκες θα μπορέσει τελικά να ανταγωνιστεί κέντρα που προσελκύουν ταλαντούχους επαγγελματίες όπως η Silicon Valley στην Καλιφόρνια ή οι μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Ο λόγος για τους τουλάχιστον 300.000 Ιρλανδούς που, βάσει επίσημων στοιχείων, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα τους ανάμεσα στο 2010 και το 2014 όταν η Ιρλανδία κατέρρευσε οικονομικά και η ανεργία εκτινάχθηκε σε επίπεδα πάνω από το 15%. Στην πλειονότητά τους άνθρωποι από 16 ώς 45 ετών, συχνά με υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης, θυμήθηκαν το μεταναστευτικό παρελθόν της χώρας. Πολλοί εξ αυτών έχουν ήδη κατορθώσει να βρουν μια θέση εργασίας στην Ιρλανδία με την Αν Χέρατι, διευθύνουσα σύμβουλο της εταιρείας ανεύρεσης εργασίας CPL, να αναφέρει πως στη διάρκεια του 2015 η εταιρεία της βρήκε σε 1.000 πρώην μετανάστες εργασία στην Ιρλανδία. Ο επαναπατρισμός των μεταναστών βρίσκεται, άλλωστε, ψηλά στην ατζέντα του Ιρλανδού πρωθυπουργού, Εντα Κένι, που έχει δηλώσει πως θέλει να κάνει και πάλι ελκυστική την Ιρλανδία και τους Ιρλανδούς να επιθυμούν την επιστροφή τους σε αυτήν.
Σε ό,τι αφορά το ποιος παράγοντας στάθηκε καθοριστικός στην ανάκαμψη της ιρλανδικής οικονομίας, ο Μαρκ Ρέντμοντ, επικεφαλής του Αμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου στην Ιρλανδία, υπογραμμίζει αφενός το ανταγωνιστικό κόστος της παραγωγής αλλά και το ταλέντο και την καινοτομία των Ιρλανδών. Σύμφωνα, πάντως, με τη βρετανική εφημερίδα, ο ρυθμός με τον οποίο ανακάμπτει η ιρλανδική οικονομία και μαζί με αυτήν και η ιρλανδική αγορά εργασίας δεν επαρκεί για έναν μαζικό επαναπατρισμό των Ιρλανδών μεταναστών που ενδεχομένως κινδυνεύει να οδηγήσει σε ανεπάρκεια θέσεων εργασίας. Η αύξηση των μισθών στη χώρα συγκαταλέγεται, άλλωστε, στους παράγοντες που είχαν θεωρηθεί υπεύθυνοι για τη «φούσκα» που δημιουργήθηκε στην ιρλανδική οικονομία από το 2004 ώς το 2008 όταν η Ιρλανδία ήταν γνωστή ως Κέλτικος Τίγρης. Μέχρι στιγμής, πάντως, οι εργοδοτικές οργανώσεις στη χώρα υποστηρίζουν πως δεν έχει διαπιστωθεί να επηρεάζεται αρνητικά η οικονομία από τις αυξήσεις των μισθών.
Εξάλλου, ο Ανράι Ο’ Τουλ, διευθυντικό στέλεχος της αμερικανικής εταιρείας λογισμικού Workday που απασχολεί 400 άτομα στο Δουβλίνο, επισημαίνει πως η ιρλανδική πρωτεύουσα έχει αναγνωρισθεί παγκοσμίως ως ηγετικό τεχνολογικό κέντρο. Ο ίδιος υπογραμμίζει πως «ο κόσμος θεωρεί το Δουβλίνο ενδιαφέρουσα πόλη για να ζει κανείς και σίγουρα είναι μια πολύ ζωντανή πόλη». Σύμφωνα, πάντα, με το σχετικό δημοσίευμα των F.T., αυτό που θα κρίνει τελικά την επιστροφή των μεταναστών στην Ιρλανδία θα είναι το κατά πόσον η χώρα με την υψηλή φορολογία εισοδήματος, την ανεπάρκεια στέγης, τα προβληματικά μέσα μαζικής μεταφοράς και τις άχαρες καιρικές συνθήκες θα μπορέσει τελικά να ανταγωνιστεί κέντρα που προσελκύουν ταλαντούχους επαγγελματίες όπως η Silicon Valley στην Καλιφόρνια ή οι μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Comments