Βίαιος... νεοφιλελευθερισμός
ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣΒίαιος... νεοφιλελευθερισμός
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Εχει ένα δίκιο ο γραμματέας της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτης Ρήγας να λέει ότι για το τρομοκρατικό χτύπημα στις Βρυξέλλες «φταίει ο νεοφιλελευθερισμός» (ΣΚΑΪ 23.3.2015). Τα τελευταία χρόνια οι νομοταγείς και τρομοκράτες είναι ελεύθεροι να μετακινούνται σε όλο τον κόσμο με αποτέλεσμα να συμβαίνουν φριχτά πράγματα. Αντιθέτως, στην ΕΣΣΔ ένας πολίτης χρειαζόταν την άδεια των Αρχών για να διανυκτερεύσει σε μια άλλη πόλη και συνεπώς δεν είχαν τέτοια προβλήματα. Αν μάλιστα τους μάντρωναν και στο σπίτι, χωρίς πρόσβαση σε κάβες, ο κομμουνισμός θα είχε λύσει και το πρόβλημα του αλκοολισμού.
Βεβαίως στη ζωή τίποτε δεν είναι απομονωμένο και οι ανισότητες μπορεί να οδηγήσουν κάποιους στην τρομοκρατία. Το ίδιο και τα βιντεογκέιμς με τα οποία εθίζονται στον τρόμο τα μικρά παιδιά. Πιθανώς να υπάρχει σχέση της σκανδιναβικής σοσιαλδημοκρατίας με την αιματηρή επίθεση του Αντερς Μπρέιβικ στη Νορβηγία το καλοκαίρι του 2011.
Η φαντασία δεν έχει όρια και μπορούμε να τραβήξουμε το επιχείρημα στα άκρα. Μεγαλύτερη πάντως σχέση πρέπει να έχει το γεγονός ότι πολλά παιδιά διδάσκονται ότι η βία δεν είναι το έσχατο κακό, αλλά υπό συγκεκριμένες περιστάσεις μπορεί να αποτελέσει μέσο για κάποιο ανώτερο κοσμικό ή μεταφυσικό «καλό». Βεβαίως, ούτε αυτό είναι απόλυτο, υπό την έννοια ότι όσοι διδάσκονται ανοησίες θα ασκήσουν βία, αλλά πάλι χρειάζονται μόνο λίγοι για να γίνει το κακό.
Δεν ξέρουμε αν ήταν ο –πανταχού παρών και πάντα κακός– νεοφιλελευθερισμός που οδήγησε τους λίγους διαδηλωτές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΛΑΕ να μπουκάρουν στην εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ στου Ζωγράφου με αποτέλεσμα να πέσουν δακρυγόνα και κάτι «ψιλές». Περισσότερο θα εξηγούσαμε αυτές τις εκδηλώσεις βίας με την «αριστερή» διδαχή περί νόμου που είναι το δίκιο του διαμαρτυρόμενου, και πως όσο πιο αριστερό θεωρεί κάποιος τον εαυτό του τόσο περισσότερα δικαιώματα έχει στην ανομία. Αυτή η γραμμή σκέψης δεν προέρχεται μόνο από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΛΑΕ και άλλες συνιστώσες της παράφρονος Αριστεράς. Την καλλιέργησε επί μακρόν και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ. Ξεχνιούνται οι δοξολογίες του κ. Αλέξη Τσίπρα προς τους «Αγανακτισμένους» της Κερατέας ότι «δείξατε πρώτοι σε όλη την Ελλάδα τον δρόμο της αξιοπρέπειας, της αυτοπεποίθησης και της ανατροπής»; (30.5.2012). Να θυμηθούμε τις «εμβριθείς» τηλεοπτικές αναλύσεις του κ. Γιώργου Κατρούγκαλου «όταν χρησιμοποιούμε τον όρο “βία” γι’ αυτό που γίνεται στο πανεπιστήμιο ή όταν έχουμε μία μαχητική διαδήλωση, εκεί κάνουμε μία ιδεολογική αλχημεία. Βαφτίζουμε “βία” την έκφραση ενός δικαιώματος, δηλαδή το να αντιστεκόμαστε στην καταπίεση»; (Mega 14.10.2014). Ξεχνιούνται τα επεισόδια που προκαλούσαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σε κομματικές συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ; Να θυμηθούμε τον υποψήφιο δήμαρχο του ΣΥΡΙΖΑ στους Αγίους Αναργύρους το 2011, όταν με 15 άλλους τραμπούκους διέλυσαν τη συγκέντρωση με ομιλητή τον κ. Ανδρέα Λοβέρδο; Τότε υπήρξαν και τρεις ελαφρά τραυματίες.
Είναι σύνθετο το θέμα της βίας και οι παρόλες της νέας Αριστεράς το κάνουν χειρότερο. Το νομιμοποιούν στη συνείδηση των αγράμματων ρίχνοντάς το σε κάποιον απροσδιόριστο νεοφιλελευθερισμό, μνημόνιο κ.λπ. Και επειδή η βία είναι πάντα φασιστική, μαντέψτε ποιος χαίρεται στο τέλος.
Βεβαίως στη ζωή τίποτε δεν είναι απομονωμένο και οι ανισότητες μπορεί να οδηγήσουν κάποιους στην τρομοκρατία. Το ίδιο και τα βιντεογκέιμς με τα οποία εθίζονται στον τρόμο τα μικρά παιδιά. Πιθανώς να υπάρχει σχέση της σκανδιναβικής σοσιαλδημοκρατίας με την αιματηρή επίθεση του Αντερς Μπρέιβικ στη Νορβηγία το καλοκαίρι του 2011.
Η φαντασία δεν έχει όρια και μπορούμε να τραβήξουμε το επιχείρημα στα άκρα. Μεγαλύτερη πάντως σχέση πρέπει να έχει το γεγονός ότι πολλά παιδιά διδάσκονται ότι η βία δεν είναι το έσχατο κακό, αλλά υπό συγκεκριμένες περιστάσεις μπορεί να αποτελέσει μέσο για κάποιο ανώτερο κοσμικό ή μεταφυσικό «καλό». Βεβαίως, ούτε αυτό είναι απόλυτο, υπό την έννοια ότι όσοι διδάσκονται ανοησίες θα ασκήσουν βία, αλλά πάλι χρειάζονται μόνο λίγοι για να γίνει το κακό.
Δεν ξέρουμε αν ήταν ο –πανταχού παρών και πάντα κακός– νεοφιλελευθερισμός που οδήγησε τους λίγους διαδηλωτές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΛΑΕ να μπουκάρουν στην εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ στου Ζωγράφου με αποτέλεσμα να πέσουν δακρυγόνα και κάτι «ψιλές». Περισσότερο θα εξηγούσαμε αυτές τις εκδηλώσεις βίας με την «αριστερή» διδαχή περί νόμου που είναι το δίκιο του διαμαρτυρόμενου, και πως όσο πιο αριστερό θεωρεί κάποιος τον εαυτό του τόσο περισσότερα δικαιώματα έχει στην ανομία. Αυτή η γραμμή σκέψης δεν προέρχεται μόνο από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΛΑΕ και άλλες συνιστώσες της παράφρονος Αριστεράς. Την καλλιέργησε επί μακρόν και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ. Ξεχνιούνται οι δοξολογίες του κ. Αλέξη Τσίπρα προς τους «Αγανακτισμένους» της Κερατέας ότι «δείξατε πρώτοι σε όλη την Ελλάδα τον δρόμο της αξιοπρέπειας, της αυτοπεποίθησης και της ανατροπής»; (30.5.2012). Να θυμηθούμε τις «εμβριθείς» τηλεοπτικές αναλύσεις του κ. Γιώργου Κατρούγκαλου «όταν χρησιμοποιούμε τον όρο “βία” γι’ αυτό που γίνεται στο πανεπιστήμιο ή όταν έχουμε μία μαχητική διαδήλωση, εκεί κάνουμε μία ιδεολογική αλχημεία. Βαφτίζουμε “βία” την έκφραση ενός δικαιώματος, δηλαδή το να αντιστεκόμαστε στην καταπίεση»; (Mega 14.10.2014). Ξεχνιούνται τα επεισόδια που προκαλούσαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σε κομματικές συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ; Να θυμηθούμε τον υποψήφιο δήμαρχο του ΣΥΡΙΖΑ στους Αγίους Αναργύρους το 2011, όταν με 15 άλλους τραμπούκους διέλυσαν τη συγκέντρωση με ομιλητή τον κ. Ανδρέα Λοβέρδο; Τότε υπήρξαν και τρεις ελαφρά τραυματίες.
Είναι σύνθετο το θέμα της βίας και οι παρόλες της νέας Αριστεράς το κάνουν χειρότερο. Το νομιμοποιούν στη συνείδηση των αγράμματων ρίχνοντάς το σε κάποιον απροσδιόριστο νεοφιλελευθερισμό, μνημόνιο κ.λπ. Και επειδή η βία είναι πάντα φασιστική, μαντέψτε ποιος χαίρεται στο τέλος.
Comments