Η αξία της εργασίας στην αξία των φόρων
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α.Ε. Εθν.Μακαρίου & Φαληρέως 2
ΑΠΟΨΕΙΣ
ΑΠΟΘΗΚΕΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ
- Δεν έχετε κανένα αποθηκευμένο άρθρο
ΜΠΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥΗ αξία της εργασίας στην αξία των φόρων
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Ελάχιστοι μεταξύ όλων ημών έχουμε ακριβή αντίληψη του βάρους της φορολογίας. Σας προτρέπω να καταγράψετε εισοδήματα και δαπάνες προκειμένου να κατανοήσετε γιατί, την επόμενη φορά που θα ψηφίσετε, θα πρέπει πραγματικά να αποφασίσετε με την τσέπη σας, υπό μία, προφανώς πολύ σημαντική, προϋπόθεση. Να έχετε αποκτήσει μια καλή αντίληψη των οικονομικών σας, κάτι που, όπως αποδεικνύουν δύο συχνά και σπουδαία λάθη, δεν συμβαίνει.
Πρώτο λάθος, δεν υπολογίζουμε το σύνολο της αμοιβής μας, αλλά μόνον όσα «βάζουμε στην τσέπη». Πολλές επιχειρήσεις δεν παραδίδουν στους μισθωτούς τους αναλυτική παρουσίαση των αμοιβών τους. Πρέπει όμως να ξεκινούμε από την ακαθάριστη αμοιβή.
Επισημαίνω ότι έχουμε αποδεχθεί, χωρίς καμία αμφισβήτηση, την πρακτική των παρακρατήσεων «στην πηγή», δηλαδή επί του ακαθαρίστου εισοδήματος. Δεν υπάρχει κανείς λόγος να είμαστε τόσο ανεκτικοί. Οι μισθωτοί έχουν «πιαστεί κορόιδα» και σε αυτό. Το σωστό είναι να αποδίδεται εντός 48 ωρών, ή και συντομότερα, ο φόρος κατανάλωσης, τον οποίο εξάλλου πληρώνει πάραυτα ο καταναλωτής-φορολογούμενος. Καμία έννοια δεν έχει να τζιράρει ο έμπορος τα χρήματα του κράτους.
Το κράτος δεν προσφέρει στους πολίτες ούτε καν την εξυπηρέτηση να γνωρίζουν, μέσω του ιδίου συστήματος, αυτό της Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων, πώς χτίζουν με τις ασφαλιστικές τους κρατήσεις, που επίσης πληρώνονται προκαταβολικά και «στην πηγή», κι ας αποτελούν, κατά σημαντικό μέρος, οι πληρωμές αυτές τμήμα μακροχρόνιας αποταμίευσης.
Το δεύτερο λάθος είναι ότι δεν υπολογίζουμε, συνήθως επειδή δεν μας το αναφέρει ποτέ κανείς, το συνολικό «κόστος εργασίας», δηλαδή ολόκληρη την αξία της δουλειάς που πληρώνει η επιχείρηση στον εργαζόμενό της. Πράγματι, πάνω στις ακαθάριστες αμοιβές πρέπει να προσθέσουμε τα ασφάλιστρα, υποχρεώσεις γνωστές ως «του εργοδότη». Θα έπρεπε και αυτές να εμφανίζονται στο ίδιο ηλεκτρονικό σύστημα της γενικής γραμματείας της κυβέρνησης. Αλλωστε δεν διαφέρουν καθόλου από τους υπόλοιπους φόρους. Οπως δεν διαφέρουν και οι πληρωμές για συντάξεις, που πληρώνει απευθείας το δημόσιο ταμείο.
Σε αυτά πρέπει να προστεθούν πολλοί άλλοι φόροι. Πρώτο, το θρυλικό πλέον «χαράτσι του ΕΝΦΙΑ», στο οποίο προσθέστε τον ΦΑΠ, τα άλλα δημοτικά τέλη και την ΕΡΤ, που εύκολα θα βρείτε στους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Αμέσως μετά όλα τα τέλη, χαρτόσημα, παράβολα και δεν συμμαζεύεται. Μαζέψτε χωριστά τις βενζίνες σας (πετρέλαια ή αέρια), τα καύσιμα θέρμανσης, τα ποτά σας και υπολογίστε σε φόρο τα δύο τρίτα των σχετικών πληρωμών σας. Σε όσα περισσέψουν υπολογίστε τον ΦΠΑ, χονδρικά 150 ευρώ σε κάθε χιλιάρικο.
Κάντε το άθροισμα. Θα διαπιστώσετε ότι, σε κάθε τρία ευρώ που έχετε εσείς με τη δουλειά σας δημιουργήσει, δίνετε τα δύο στο κράτος και κρατάτε το ένα για εσάς και την οικογένειά σας. Συγχαρητήρια!
Πρώτο λάθος, δεν υπολογίζουμε το σύνολο της αμοιβής μας, αλλά μόνον όσα «βάζουμε στην τσέπη». Πολλές επιχειρήσεις δεν παραδίδουν στους μισθωτούς τους αναλυτική παρουσίαση των αμοιβών τους. Πρέπει όμως να ξεκινούμε από την ακαθάριστη αμοιβή.
Επισημαίνω ότι έχουμε αποδεχθεί, χωρίς καμία αμφισβήτηση, την πρακτική των παρακρατήσεων «στην πηγή», δηλαδή επί του ακαθαρίστου εισοδήματος. Δεν υπάρχει κανείς λόγος να είμαστε τόσο ανεκτικοί. Οι μισθωτοί έχουν «πιαστεί κορόιδα» και σε αυτό. Το σωστό είναι να αποδίδεται εντός 48 ωρών, ή και συντομότερα, ο φόρος κατανάλωσης, τον οποίο εξάλλου πληρώνει πάραυτα ο καταναλωτής-φορολογούμενος. Καμία έννοια δεν έχει να τζιράρει ο έμπορος τα χρήματα του κράτους.
Το κράτος δεν προσφέρει στους πολίτες ούτε καν την εξυπηρέτηση να γνωρίζουν, μέσω του ιδίου συστήματος, αυτό της Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων, πώς χτίζουν με τις ασφαλιστικές τους κρατήσεις, που επίσης πληρώνονται προκαταβολικά και «στην πηγή», κι ας αποτελούν, κατά σημαντικό μέρος, οι πληρωμές αυτές τμήμα μακροχρόνιας αποταμίευσης.
Το δεύτερο λάθος είναι ότι δεν υπολογίζουμε, συνήθως επειδή δεν μας το αναφέρει ποτέ κανείς, το συνολικό «κόστος εργασίας», δηλαδή ολόκληρη την αξία της δουλειάς που πληρώνει η επιχείρηση στον εργαζόμενό της. Πράγματι, πάνω στις ακαθάριστες αμοιβές πρέπει να προσθέσουμε τα ασφάλιστρα, υποχρεώσεις γνωστές ως «του εργοδότη». Θα έπρεπε και αυτές να εμφανίζονται στο ίδιο ηλεκτρονικό σύστημα της γενικής γραμματείας της κυβέρνησης. Αλλωστε δεν διαφέρουν καθόλου από τους υπόλοιπους φόρους. Οπως δεν διαφέρουν και οι πληρωμές για συντάξεις, που πληρώνει απευθείας το δημόσιο ταμείο.
Σε αυτά πρέπει να προστεθούν πολλοί άλλοι φόροι. Πρώτο, το θρυλικό πλέον «χαράτσι του ΕΝΦΙΑ», στο οποίο προσθέστε τον ΦΑΠ, τα άλλα δημοτικά τέλη και την ΕΡΤ, που εύκολα θα βρείτε στους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Αμέσως μετά όλα τα τέλη, χαρτόσημα, παράβολα και δεν συμμαζεύεται. Μαζέψτε χωριστά τις βενζίνες σας (πετρέλαια ή αέρια), τα καύσιμα θέρμανσης, τα ποτά σας και υπολογίστε σε φόρο τα δύο τρίτα των σχετικών πληρωμών σας. Σε όσα περισσέψουν υπολογίστε τον ΦΠΑ, χονδρικά 150 ευρώ σε κάθε χιλιάρικο.
Κάντε το άθροισμα. Θα διαπιστώσετε ότι, σε κάθε τρία ευρώ που έχετε εσείς με τη δουλειά σας δημιουργήσει, δίνετε τα δύο στο κράτος και κρατάτε το ένα για εσάς και την οικογένειά σας. Συγχαρητήρια!
Comments