Μάταιες οι νίκες των ζόμπι
Τα μέτωπα του πολέμου είναι πολλά και σε όλα το λεγόμενο Ισλαμικό Κράτος χάνει. Καθώς η Ευρώπη σείεται ακόμη από τις εκρήξεις στη γεωγραφική, γραφειοκρατική και συμβολική καρδιά της, ίσως μας διαφεύγει ότι δυνάμεις του συριακού καθεστώτος βρίσκονται στις πύλες της Παλμύρας, ενώ ο ιρακινός στρατός ετοιμάζεται να ανακαταλάβει τη Μοσούλη. Οι «στρατιώτες του χαλιφάτου», όπως αρέσκονται να αυτοαποκαλούνται, δεν παραδίδονται – όπως οι επιθέσεις στην Ευρώπη επιβεβαιώνουν. Οι κινήσεις τους, όμως, προδίδουν ουσιαστική αδυναμία: το Ισλαμικό Κράτος δεν βρίσκεται σε θέση να κρατήσει τα εδάφη που κατέλαβε τα τελευταία χρόνια και το μόνο που καταφέρνει τώρα είναι να εκμεταλλεύεται την «αδυναμία» ευρωπαϊκών χωρών να μοιάσουν με την ακραία, τρομοκρατική και τρομοκρατημένη κοινωνία που αυτοί ασπάζονται.
Οι επιθέσεις στη Μαδρίτη, στο Παρίσι, στην Κωνσταντινούπολη, στην Αγκυρα και στις Βρυξέλλες (όπως παλαιότερα σε Νέα Υόρκη, Ουάσιγκτον και Λονδίνο) κλονίζουν την κοινή γνώμη, οδηγούν σε όξυνση μεταξύ πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων και καταλήγουν σε ολοένα αυστηρότερα μέτρα ασφαλείας σε δημόσιους χώρους και μέσα συγκοινωνίας. Και, όμως, σε όλες τις πληγείσες χώρες η ζωή συνεχίζεται. Αδιαπραγμάτευτη είναι η ανάγκη να κυκλοφορούμε με το μετρό, με αεροπλάνα, τρένα, πλοία και λεωφορεία. Ακαταμάχητη είναι και η βούλησή μας να συναντιόμαστε σε εστιατόρια και μπαράκια, σε συναυλίες, εμπορικά κέντρα και στάδια, να μιλάμε, να γελάμε, να επιδιώκουμε κάτι καλύτερο για τα παιδιά μας.
Στην Ευρώπη δεν υπάρχει περίπτωση ο πολιτισμός μας να χαθεί λόγω της απειλής των τζιχαντιστών και ας ευσταθούν οι εκτιμήσεις ειδικών ότι περίπου 5.000 νέοι μουσουλμάνοι από ευρωπαϊκές χώρες συστρατεύθηκαν με το Ισλαμικό Κράτος και ότι γύρω στους 400 έχουν επιστρέψει στην Ευρώπη. Οσες επιθέσεις και αν υποστεί η Ευρώπη, όσο και εάν λάβει σκληρά μέτρα για να θωρακιστεί, οι τζιχαντιστές ούτε θα μπορέσουν να κρατήσουν τις κατακτήσεις τους σε αραβικές χώρες όταν η ζωή εκεί εξελίσσεται μαρτυρική ούτε θα μεταμορφώσουν τις χώρες των εχθρών τους σε αυτό που αυτοί θέλουν. Ασφαλώς, θα ενισχυθούν ακραίες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που ασπάζονται τη θέση του Ισλαμικού Κράτους πως διεξάγεται πόλεμος μεταξύ πολιτισμών. Το πιθανότερο, όμως, είναι να δούμε αυστηρότερη αστυνόμευση, περισσότερα μέτρα ασφαλείας και τον περιορισμό κάποιων ελευθεριών. Αυτό απέχει πολύ από την κοινωνία για την οποία υποτίθεται ότι μάχονται οι «στρατιώτες του χαλιφάτου». Ποια είναι η στρατηγική τους, λοιπόν;
Οσο υπάρχει ένα κεντρικό σημείο, ένα αρχηγείο, το Ισλαμικό Κράτος θα μπορεί να μηχανεύεται νέους τρόπους να απειλεί και να τρομοκρατεί, να αναζητεί μέσα μαζικής καταστροφής, να κρατάει λαούς ομήρους και να καταστρέφει την πολιτιστική κληρονομιά τους. Οσο το Ισλαμικό Κράτος εμφανίζεται δυνατό, αποφασισμένο και ακλόνητο στην αυτοπεποίθησή του, τόσο θα έλκει ανθρώπους που έχουν ανάγκη να παραδοθούν στην υπηρεσία του απόλυτου, γυρίζοντας την πλάτη στη ζωή.
Η νίκη του πολιτισμού βασίζεται στη στρατιωτική συντριβή των αρχηγών του Ισλαμικού Κράτους, στην παροχή του μεγαλύτερου δυνατού βαθμού ασφαλείας στους πολίτες όλων των εμπλεκόμενων χωρών και στην υπεράσπιση πανανθρώπινων αξιών. Η επιμονή μας να ζήσουμε είναι η απόλυτη νίκη εναντίον των λεγεώνων των ζόμπι.
Οι επιθέσεις στη Μαδρίτη, στο Παρίσι, στην Κωνσταντινούπολη, στην Αγκυρα και στις Βρυξέλλες (όπως παλαιότερα σε Νέα Υόρκη, Ουάσιγκτον και Λονδίνο) κλονίζουν την κοινή γνώμη, οδηγούν σε όξυνση μεταξύ πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων και καταλήγουν σε ολοένα αυστηρότερα μέτρα ασφαλείας σε δημόσιους χώρους και μέσα συγκοινωνίας. Και, όμως, σε όλες τις πληγείσες χώρες η ζωή συνεχίζεται. Αδιαπραγμάτευτη είναι η ανάγκη να κυκλοφορούμε με το μετρό, με αεροπλάνα, τρένα, πλοία και λεωφορεία. Ακαταμάχητη είναι και η βούλησή μας να συναντιόμαστε σε εστιατόρια και μπαράκια, σε συναυλίες, εμπορικά κέντρα και στάδια, να μιλάμε, να γελάμε, να επιδιώκουμε κάτι καλύτερο για τα παιδιά μας.
Στην Ευρώπη δεν υπάρχει περίπτωση ο πολιτισμός μας να χαθεί λόγω της απειλής των τζιχαντιστών και ας ευσταθούν οι εκτιμήσεις ειδικών ότι περίπου 5.000 νέοι μουσουλμάνοι από ευρωπαϊκές χώρες συστρατεύθηκαν με το Ισλαμικό Κράτος και ότι γύρω στους 400 έχουν επιστρέψει στην Ευρώπη. Οσες επιθέσεις και αν υποστεί η Ευρώπη, όσο και εάν λάβει σκληρά μέτρα για να θωρακιστεί, οι τζιχαντιστές ούτε θα μπορέσουν να κρατήσουν τις κατακτήσεις τους σε αραβικές χώρες όταν η ζωή εκεί εξελίσσεται μαρτυρική ούτε θα μεταμορφώσουν τις χώρες των εχθρών τους σε αυτό που αυτοί θέλουν. Ασφαλώς, θα ενισχυθούν ακραίες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που ασπάζονται τη θέση του Ισλαμικού Κράτους πως διεξάγεται πόλεμος μεταξύ πολιτισμών. Το πιθανότερο, όμως, είναι να δούμε αυστηρότερη αστυνόμευση, περισσότερα μέτρα ασφαλείας και τον περιορισμό κάποιων ελευθεριών. Αυτό απέχει πολύ από την κοινωνία για την οποία υποτίθεται ότι μάχονται οι «στρατιώτες του χαλιφάτου». Ποια είναι η στρατηγική τους, λοιπόν;
Οσο υπάρχει ένα κεντρικό σημείο, ένα αρχηγείο, το Ισλαμικό Κράτος θα μπορεί να μηχανεύεται νέους τρόπους να απειλεί και να τρομοκρατεί, να αναζητεί μέσα μαζικής καταστροφής, να κρατάει λαούς ομήρους και να καταστρέφει την πολιτιστική κληρονομιά τους. Οσο το Ισλαμικό Κράτος εμφανίζεται δυνατό, αποφασισμένο και ακλόνητο στην αυτοπεποίθησή του, τόσο θα έλκει ανθρώπους που έχουν ανάγκη να παραδοθούν στην υπηρεσία του απόλυτου, γυρίζοντας την πλάτη στη ζωή.
Η νίκη του πολιτισμού βασίζεται στη στρατιωτική συντριβή των αρχηγών του Ισλαμικού Κράτους, στην παροχή του μεγαλύτερου δυνατού βαθμού ασφαλείας στους πολίτες όλων των εμπλεκόμενων χωρών και στην υπεράσπιση πανανθρώπινων αξιών. Η επιμονή μας να ζήσουμε είναι η απόλυτη νίκη εναντίον των λεγεώνων των ζόμπι.
Comments