Τι γράφει ο ξένος τύπος. από καθημερινή

HERALD TRIBUNE

Ας θυμηθούν το Βερολίνο

H νέα αμερικανική κυβέρνηση θα πρέπει να στραφεί προς το Βερολίνο. Ενας λόγος αφορά στην πείρα που έχει αποκομίσει η Γερμανία, διαπραγματευόμενη με το Ιράν. Μια πείρα, η οποία οδηγεί στην εξαγωγή δύο συμπερασμάτων: πρώτον, ότι η υπό τον Ομπάμα αμερικανική ηγεσία είναι σημαντική και δεύτερον, ότι καμιά διαπραγμάτευση δεν θα αποδώσει καρπούς χωρίς τη διευθέτηση της περιφερειακής ασφάλειας, την οποία μόνον οι ΗΠΑ μπορούν να διασφαλίσουν, λαμβανομένης υπόψιν της ύπαρξης της ισραηλινής βόμβας. Αν πράγματι οι ΗΠΑ επιθυμούν λύση στη διένεξη με την Τεχεράνη, θα πρέπει να στραφούν προς τον Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, τον μόνο που μετράει τώρα στο Ιράν.

Το δεύτερο σκέλος αφορά στο Αφγανιστάν. Η Γερμανία είναι η 3η στρατιωτική δύναμη και έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το Πακιστάν και το Αφγανιστάν θα πρέπει να αντιμετωπιστούν ενιαία και ότι θα πρέπει να καταπολεμηθεί η διαφθορά των τοπικών κυβερνήσεων. Και οι δύο αυτές παράμετροι βρίσκουν σύμφωνες τις ΗΠΑ. Γι’ αυτό, ο Ομπάμα θα πρέπει να διορίσει στην αμερικανική πρεσβεία γερμανομαθή πρεσβευτή.

THE NEW YORK TIMES

Πλήρης στήριξη

Είναι καλοδεχούμενη η επιλογή του Ομπάμα στο πρόσωπο του Τζορτζ Μίτσελ ως ειδικού απεσταλμένου των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Ο Μίτσελ έχει το κύρος να εκπροσωπήσει τη νέα κυβέρνηση. Το 1998 διαπραγματεύτηκε τη συμφωνία στη Βόρεια Ιρλανδία, ένα καλό προηγούμενο για την αντιμετώπιση της ισραηλινοπαλαιστινιακής κρίσης. Με τον διορισμό του, οι ΗΠΑ εκπέμπουν σημαντικό μήνυμα, λέγοντας προς το Ισραήλ ότι θα συνεχίσουν να είναι σύμμαχοί τους, αλλά παράλληλα θα παρακολουθούν με ευαισθησία τη δικαιολογημένη πίκρα των Παλαιστινίων. Η έκθεση του Μίτσελ το 2001 για το Μεσανατολικό μπορεί να ερμηνευθεί ως προεόρτιο των όσων θα ακολουθήσουν. Μεταξύ άλλων, η ισραηλινή κυβέρνηση είχε κληθεί τότε να παγώσει την ανοικοδόμηση νέων εποικισμών και παράλληλα, να τερματίσει τη στοχοποίηση άοπλων διαδηλωτών. Οκτώ χρόνια μετά, η Χαμάς ελέγχει τη Γάζα και δεν έχει την παραμικρή διάθεση να συνάψει ειρήνη με το Ισραήλ. Ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής, Μαχμούντ Αμπάς, έχει δεσμευθεί στη λύση των δύο κρατών, αλλά είναι πλέον πολιτικά ανίσχυρος.

THE BOSTON GLOBE

Παθητικός ρόλος

Ενας από τους πλέον καταζητούμενους άνδρες της Κεντρικής Αφρικής συνελήφθη στη Ρουάντα. Ο πολέμαρχος Λοράν Νκουντά υπήρξε απειλή για τη Δημοκρατία του Κογκό, προβαίνοντας σε κακοποιήσεις πολιτών στην ανατολική περιοχή της χώρας. Η σύλληψή του αναμένεται να λειτουργήσει εκτονωτικά, από τη στιγμή μάλιστα που η ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ αποδείχθηκε ανίκανη να προφυλάξει τους Κογκολέζους. Οι εξελίξεις αυτές δεν αναμένονταν, εξαιτίας της ανίερης συμμαχίας μεταξύ ανταρτών της Ρουάντα και του Κογκό. Μετά τη γενοκτονία της Ρουάντα το 1994, όταν 800.000 Τούτσι δολοφονήθηκαν από τους Χούτου, η ένταση παρέμεινε υψηλή ανάμεσα στην κυβέρνηση Τούτσι στη Ρουάντα και την κυβέρνηση του Κογκό. Το περασμένο φθινόπωρο, ο Μπαράκ Ομπάμα είχε δηλώσει ότι θα συνέβαλε στον τερματισμό της σφαγής. Για να επιτευχθεί αυτό, θα πρέπει να ασκηθεί πίεση εκ μέρους της διεθνούς κοινότητας. Παράλληλα το Κογκό θα πρέπει να απαιτήσει την έκδοση του πολέμαρχου Νκουντά, προκειμένου να δικαστεί για κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

DW

H Ιστορία και η μνήμη

Κάθε χρόνο πάνω από 1.000.000 πολίτες απ’ όλο τον κόσμο επισκέπτονται στο Αουσβιτς στη μνήμη των θυμάτων του Ολοκαυτώματος. Είναι ένας σημαντικός αριθμός ανθρώπων, οι οποίοι εξακολουθούν να επισκέπτονται το μουσείο προκειμένου να πάρουν μια ιδέα για το πώς ζούσαν και πώς πέθαναν σ’ αυτήν την κόλαση εκατομμύρια Εβραίοι. Τους τελευταίους μήνες, αξιωματούχοι του μουσείου δηλώνουν ότι τα κτίρια κινδυνεύουν να καταρρεύσουν και ότι απαιτούνται πολλά χρήματα για την αποκατάστασή τους. Η Γερμανία αντέδρασε σωστά και δήλωσε ότι θα βοηθήσει. Εξι δεκαετίες μετά το τέλος του πολέμου παραμένει καθήκον του κράτους και της κοινωνίας να αποδεχθεί την ιστορική ευθύνη και να διατηρήσει τη μνήμη ζωντανή. Το να διδάσκεται κανείς από την Ιστορία σημαίνει να κοιτάζει το σήμερα και να απέχει από πράξεις φυλετικού διαχωρισμού, από τον ρατσισμό, την ξενοφοβία και τον αντισημιτισμό. Είναι απελπιστικό να βλέπει κανείς ότι η σύγκρουση μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων έχει βυθιστεί σε απροσπέλαστα χαρακώματα και ότι οι Εβραίοι έχουν γίνει στόχος εκδηλώσεων μίσους, ειδικά στη Γερμανία.