EPILOGES LORNION /Kathimerini
Του Αποστολου Δοξιαδη
Σε ένα γεγονός με τόσο πρωτοφανή συμβολική ένταση όση η ορκωμοσία του γιου ενός χωρικού από την Κένυα και μιας φτωχής λευκής γυναίκας στο ύπατο αξίωμα της ισχυρότερης χώρας του κόσμου, δεν έχει νόημα να αντιδράσεις, αν δεν αντιδράσεις μεγαλόψυχα. Γιατί στην πολιτική ο συμβολισμός είναι κι αυτός μέρος της πραγματικότητας και ποιος συμβολισμός θα μπορούσε να είναι, σήμερα, πιο αισιόδοξος; Αν ο Επιτάφιος του Περικλή επέζησε περισσότερο από τη θλιβερή περίσταση στην οποία εκφωνήθηκε, αν η ομιλία του Λίνκολν στο Γκέτισμπεργκ, με τη λαμπρή διακήρυξή της για την ισότητα, διασώθηκε μέσα από έναν αιώνα και βάλε ρατσισμού, είναι γιατί οι μεγάλοι ρήτορες πολιτικοί απευθύνονται πιο πολύ στην ψυχή μας παρά στη λογική, στα όνειρα παρά στις διαψεύσεις τους, στο αύριο παρά στο σήμερα.
Στα λόγια του πατριώτη Τόμας Πέιν, που μνημονεύθηκαν στην εναρκτήρια ομιλία του νέου προέδρου, αναφέρεται ένας χειμώνας «τόσο βαρύς όπου μπορούσαν να επιζήσουν μονάχα η ελπίδα και η αρετή». Ο τωρινός χειμώνας είναι βαρύς, βαρύτατος, για τον κόσμο. Κι ο χαρισματικός άνδρας, ο λαμπρός ρήτορας που ορκίστηκε σήμερα πρόεδρος της Αμερικής έχει γεμίσει με ελπίδα τις καρδιές εκατομμυρίων ανθρώπων και όχι μόνο συμπατριωτών του.
Η ομιλία του, πέρα από τις όποιες γενικότητες για προγραμματικές κατευθύνσεις –φυσικές σε τέτοια περίσταση– πάνω απ’ όλα μας θύμισε την ελπίδα που τον έφερε ώς εδώ. Και όσο για την αρετή, αυτή –όπως είπε ένας άλλος μεγάλος Αμερικανός, ο Βενιαμίν Φραγκλίνος– δεν κληρονομείται. Ούτε από γαλαζοαίματους ούτε από κατοίκους των γκέτο ούτε από κροίσους ούτε από απόγονους σκλάβων ούτε από πολιτικούς ούτε από τα χωριατόπαιδα της Κένυας. Κερδίζεται στη ζωή και αποδεικνύεται στην πράξη. Αν η αρετή του Μπαράκ Ομπάμα είναι έστω και λίγο ισάξια της ελπίδας που του χάρισε το αξίωμά του, αρχίζει σήμερα μια νέα εποχή για τον κόσμο, εποχή καλύτερη. Ας το ευχηθούμε.
Comments