Δεν μπορεί η άμυνα της χώρας να αφεθεί σε επαγγελματικό στρατό Η πλέον κρίσιμη αλλαγή της τελευταίας δεκαετίας είναι η μείωση της θητείας. Αντιμετωπίζοντάς την ως στοιχείο του προεκλογικού αγώνα, οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών μείωσαν τη θητεία στους 12 μήνες. Είναι εφικτή η περαιτέρω μείωση; «Το ελαχιστότατο όριο δεν πρέπει να πέσει κάτω από τους 12 μήνες», λέει ο επίτιμος αρχηγός ΓΕΕΘΑ κ. Ιωαν. Βερυβάκης και εξηγεί: «Ανταποκρίνεται ακόμη και σε έναν κύκλο ημερολογιακό. Πρέπει να εκπαιδεύονται οι στρατιώτες για ένα πλήρες 12μηνο, ώστε να αντιμετωπίζουν όλες τις εποχές και τις καιρικές συνθήκες. Διαφορετικά θα πρέπει να κάνουμε διαχωρισμό σε στρατιώτες του χειμώνα ή του καλοκαιριού». Ο γενικός διευθυντής του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ) κ. Θάνος Ντόκος θεωρεί ότι το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο. «Στην Ελλάδα», λέει στην «Κ», «είναι αντικείμενο ευρύτερης συναίνεσης, η ανάγκη ύπαρξης ισχυρών στρατιωτικών δυνάμεων με στόχο την αποτροπή». Ταυτόχρονα, τονίζει ο κ. Ντόκος, υπάρχει η εξής αντίφαση: «Οι Ελληνες δεν επιδεικνύουν ιδιαίτερη επιθυμία προσωπικής προσφοράς». Επεξηγεί μάλιστα ότι το πολιτικό σύστημα υποκύπτει σε διαρκείς πιέσεις των γονιών για το λεγόμενο «ρουσφέτι». Σύμφωνα με τον κ. Ντόκο είναι και προβληματική η άποψη σύμφωνα με την οποία πρέπει η άμυνα της χώρας να αφεθεί σε επαγγελματικό στρατό. Δεν τη θεωρεί εφικτή τόσο για οικονομικούς όσο και για ηθικούς λόγους. «Θα αναθεωρήσουμε την άποψη ότι η εθνική άμυνα αποτελεί υποχρέωση όλων και όχι μιας τάξης επαγγελματιών “μισθοφόρων”;», αναρωτιέται ο κ. Ντόκος. Με την ευρεία χρήση του επαγγελματικού στρατού συμφωνεί και ο κ. Αρσένης. Οπως λέει, «είναι λανθασμένη και επικίνδυνη η άποψη σύμφωνα με την οποία λόγω της προχωρημένης τεχνολογίας και των επαγγελματιών οπλιτών πρέπει να πάμε σε μια σταδιακή κατάργηση της θητείας. Δεν υπάρχει περαιτέρω περιθώριο μείωσης». Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που θεωρούν ότι η θητεία των εννέα μηνών είναι επαρκής και ιδανική. «Είναι ζήτημα πειθαρχίας», λέει σχετικά απόστρατος πρώην διευθυντής της Στρατολογίας στην «Κ». Και δικαιολογεί την άποψη λέγοντας ότι «ένας στρατεύσιμος μετά σύντομη διάρκεια παραμονής στο στράτευμα έχει ενστερνιστεί την πειθαρχία στην υπηρεσία. Εως και τους εννιά μήνες τα πράγματα είναι καλά. Στη συνέχεια αρχίζει ο στρατεύσιμος να χαλαρώνει, να δημιουργεί καταστάσεις που φέρνουν την υπηρεσία σε αμηχανία και στην ουσία δεν προσφέρει τίποτα. Το βασικό είναι να γίνεται σωστή βασική και σωστή ειδική εκπαίδευση». |
επιλογές .....κεφαλονίτικα ανέκδοτα
Κεφαλονίτικα ανέκδοτα Συζητούν τρεις παπάδες, ένας από το Αγιο όρος, ένας από την Αθήνα και ένας Κεφαλονίτης για το πως κατανέμουν τα έσοδα των εκκλησιών τους. Λέει ο παπάς από το Αγιο όρος: «Εγώ Πετάω στον αέρα όλα τα νομίσματα και όσα έρθουν κορώνα είναι του Θεού και τα δίνω για τις ανάγκες της εκκλησίας και όσα έρθουν γράμματα είναι δικά μου». Λέει ο Αθηναίος παπάς: «Και εγώ πετάω τα νομίσματα στον αέρα και όσα σταθούν όρθια είναι του Θεού και της εκκλησίας, όσα πέσουν στο πλάι (κορώνα ή γράμματα) είναι σαφώς δικά μου». Και στο τέλος ο Κεφαλονίτης ο παπάς: «Εγώ κύριοι συνάδελφοι κάνω το ίδιο που κάνετε και εσείς με πιο απλές διαδικασίες για να μη χάνουμε και χρόνο. Πετάω στον αέρα όλα τα νομίσματα. Όσα θέλει τα κρατάει ο Θεός και όσα πέσουν κάτω είναι δικά μου!» Είναι ένας Κερκυραίος, ένας Κεφαλλονίτης κι ένας Λευκαδίτης, που ξεμονάχιασαν, κάπου σ' ένα αραχνιασμένο, σκοτεινό υπόγειο ένα λυχνάρι, απ' αυτά τα μυστήρια με τα τζίνια. Το τρίψανε και ξεπετάχτηκε το τζίνι. «Έχετε ο
Comments