Κώστας Μαρκόπουλος: Γιατί έφυγα από τον Καμμένο και γιατί θέλω να γυρίσω στη ΝΔ
16.05.2013 17:11
Ο Κώστας Μαρκόπουλος λίγες μέρες μετά την υπερψήφιση του μνημονιακού πολυνομοσχεδίου και την δήλωση του Αντώνη Σαμαρά «οψόμεθα» στην ερώτηση δημοσιογράφων αν επίκειται επιστροφή του στη ΝΔ, σε συνέντευξή του στο iefimerida.gr δηλώνει έτοιμος να επιστρέψει στη ΝΔ λέγοντας ότι η πολιτική ανεξαρτησία δεν μπορεί να αποτελεί μια μόνιμη κατάσταση.
Μιλά ακόμη για ρεαλισμό και για κοινή λογική στην οποία πρέπει να υπακούει ένας πολιτικός, κατηγορεί τον Πάνο Καμμένο ότι μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ υπηρετούν Παπανδρεϊκά αμαρτήματα και αναφερόμενος στο επικείμενο συνέδριο της ΝΔ επιμένει ότι η παράταξη έχει απολέσει είναι το λαϊκό στοιχείο και το παραδοσιακό κομμάτι της δεξιάς και δηλώνει ότι η ανάκτησή του απαιτεί πρωτίστως πολιτικές πρωτοβουλίες.
Είμαι βαθύτατα συνειδητοποιημένος οπαδός της ομαδικότητας στην πολιτική και πορεύομαι με γνώμονα την φωνή του μέσου πολίτη. Δεν υπολογίζω το πολιτικό κόστος και θα ακολουθήσω την συνείδηση μου και το αίσθημα προσφοράς στον τόπο. Σε προσωπικό επίπεδο, υπολογίζω και σέβομαι τους πάντες, αλλά απαιτώ το ίδιο και από τη μεριά τους.
Η πατρίδα μας περνάει μια ιδιαίτερα κρίσιμη ιστορική φάση και βιώνει μια ιδιάζουσα πολιτική συγκυρία. Θεωρώ πως από αυτήν την «πολιτική Βαβέλ» όσοι στήριξαν εξ' αρχής και με φανατισμό το πρώτο Μνημόνιο δεν έχουν δικαιωθεί. Επίσης, όσοι επενδύουν μόνιμα στο δίπολο μνημόνιο - αντιμνημόνιο έχουν ήδη ξεπεραστεί από τις κοινωνικές, πολιτικές και κυρίως οικονομικές εξελίξεις στην χώρα μας αλλά και στην Ευρώπη.
Ο λόγος είναι πολύ απλός. Πλέον, είτε έχουμε σαν ευαγγέλιο το μνημόνιο, είτε το «σκίσουμε», το ζητούμενο παραμένει ακριβώς το ίδιο: ανάπτυξη, νέες θέσεις εργασίας, νέος πλούτος, πάταξη φοροδιαφυγής και αντιμετώπιση της διαφθοράς. Όσα δηλαδή δεν φροντίζαμε μέχρι τώρα.
Μόνο που όλα αυτά δεν είναι δυνατόν να κερδηθούν από μια κεντροαριστερή κυβέρνηση που συνειδητά πιστεύει μόνο στην κρατική επιχειρηματικότητα - δηλαδή το αποτυχημένο ελληνικό μοντέλο - και στην ακόμα υψηλότερη φορολογία. Άρα πολιτικά δεν είχα και δεν έχω καμία θέση στη συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που υπηρετεί το Παπανδρεϊκό αμάρτημα: όχι σε όλα για χάρη της εξουσίας.
Αυτή η παραλυτική αγωνία δεν αναγράφεται πουθενά. Η τοποθέτηση μου στην πολιτική «σκακιέρα» δεν είναι άσχετη με τη συμφωνία των 53 δισ. ευρώ του Δεκεμβρίου 2012. Εκεί έγινε η αρχή και τέθηκαν εκ νέου οι βάσεις που μπορούν να οδηγήσουν τη χώρα σε «καλό λιμάνι». Ως τότε βαδίζαμε στο αδιέξοδο. Ο κίνδυνος είναι ακόμα υπαρκτός, αλλά είναι απομακρυσμένος.
Είναι ανεύθυνο από πλευράς μου να απουσιάζω από την προσπάθεια απαλλαγής από το Μνημόνιο και την εγκαινίαση μίας νέας πορείας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Ποτέ δεν επένδυσα στην αποτυχία. Η συμφωνία του Δεκεμβρίου 2012 μαζί με τη διεκδίκηση του κατοχικού δανείου και την έναρξη διαδικασιών ΑΟΖ συνθέτουν ένα σχεδιασμό πολιτικής αυτοπεποίθησης που είναι κοντά στις προσωπικές μου απόψεις για την πορεία της χώρας.
Η διεύρυνση, ωστόσο, είναι πολιτική κίνηση κυριαρχίας και στέλνει μήνυμα κοινωνικής δικαίωσης και ιδεολογικού ηγεμονισμού. Αυτό που η Ν.Δ έχει απολέσει είναι το λαϊκό στοιχείο και το παραδοσιακό κομμάτι της δεξιάς. Η ανάκτησή του απαιτεί πρωτίστως πολιτικές πρωτοβουλίες ιδιαίτερα στην κατεύθυνση του κοινωνικού κράτους, που είναι η μεγάλη ευρωπαϊκή κατάκτηση και που πολύ άδικα επιχειρεί να το υπερασπιστεί η αριστερά που πολέμησε την Ευρωπαϊκή Ενωση στην Ελλάδα.
Τα άλλα ελλείμματα πολιτικής που προκάλεσαν πολυδιάσπαση της κεντροδεξιάς ήδη διορθώνονται. Εννοώ την ατιμωρησία, την ανέλεγκτη φοροδιαφυγή, την εκκαθάριση πολιτικού σκηνικού. Η ανάκτηση πολιτικής για να γίνει αποδεκτή και να επαναπατρίσει ψηφοφόρους στη Ν.Δ, απαιτεί και αλλαγή ρητορικής και αποτελεσματικότητα στην πράξη.
Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι δυνατόν να γίνει χωρίς να υπάρξουν πρόσωπα που διαθέτουν αξιοπιστία και πίστη σε αυτές τις πολιτικές μίας αυτόνομης πορείας απαγκιστρωμένης από τους όποιους άδικους όρους ενός μνημονίου. Η εποχή αλλάζει το μοντέλο του πολιτικού. Η εποχή είναι τόσο δύσκολη που θα αναδείξει πολιτικούς άνδρες με ικανότητες και χωρίς εγωισμούς και άκαμπτες απόψεις.
Αυτοί θα σχεδιάσουν την νέα Ελλάδα, με ρεαλισμό αλλά και με επιστροφή στις ρίζες μας, στην ιστορία, στην παράδοση, στην κλασσική παιδεία και στον ελληνικό πολιτισμό. Εκεί κρύβεται η δύναμη του Εθνους μας.
Φωτογραφία αρχειου: Eurokinissi
Μιλά ακόμη για ρεαλισμό και για κοινή λογική στην οποία πρέπει να υπακούει ένας πολιτικός, κατηγορεί τον Πάνο Καμμένο ότι μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ υπηρετούν Παπανδρεϊκά αμαρτήματα και αναφερόμενος στο επικείμενο συνέδριο της ΝΔ επιμένει ότι η παράταξη έχει απολέσει είναι το λαϊκό στοιχείο και το παραδοσιακό κομμάτι της δεξιάς και δηλώνει ότι η ανάκτησή του απαιτεί πρωτίστως πολιτικές πρωτοβουλίες.
- Ψηφίσατε πρόσφατα τόσο το μνημονιακό πολυνομοσχέδιο όσο και το σχέδιο Αθηνά. Η κοινοβουλευτική αυτή συμπεριφορά είναι ένα σήμα στη ΝΔ ότι επιθυμείτε την επιστροφή σας στο Κόμμα;
- Διαγραφήκατε από την ΝΔ όταν αρνηθήκατε την ψήφιση του δεύτερου μνημονίου. Ενταχθήκατε στους ΑΝ.ΕΛ και ακολουθήσατε τον Πάνο Καμμένο. Εχετε κάνει την αυτοκριτική σας για αυτές τις πολιτικές κινήσεις σας; Ηταν λάθος τελικά η τότε συμπεριφορά σας;
Είμαι βαθύτατα συνειδητοποιημένος οπαδός της ομαδικότητας στην πολιτική και πορεύομαι με γνώμονα την φωνή του μέσου πολίτη. Δεν υπολογίζω το πολιτικό κόστος και θα ακολουθήσω την συνείδηση μου και το αίσθημα προσφοράς στον τόπο. Σε προσωπικό επίπεδο, υπολογίζω και σέβομαι τους πάντες, αλλά απαιτώ το ίδιο και από τη μεριά τους.
- Φύγατε από τους ΑΝΕΛ με βαριές κουβέντες για τον Πάνο Καμμένο.Εκτιμάτε ότι ο κ. Καμμένος και το κόμμα του είναι μια υπερτιμημένη αξία στο πολιτικό χρηματιστήριο; Θεωρείται ότι έχει μέλλον ή είναι ένα αντιμημονιακό φαινόμενο με ημερομηνία λήξεως ;
Η πατρίδα μας περνάει μια ιδιαίτερα κρίσιμη ιστορική φάση και βιώνει μια ιδιάζουσα πολιτική συγκυρία. Θεωρώ πως από αυτήν την «πολιτική Βαβέλ» όσοι στήριξαν εξ' αρχής και με φανατισμό το πρώτο Μνημόνιο δεν έχουν δικαιωθεί. Επίσης, όσοι επενδύουν μόνιμα στο δίπολο μνημόνιο - αντιμνημόνιο έχουν ήδη ξεπεραστεί από τις κοινωνικές, πολιτικές και κυρίως οικονομικές εξελίξεις στην χώρα μας αλλά και στην Ευρώπη.
Ο λόγος είναι πολύ απλός. Πλέον, είτε έχουμε σαν ευαγγέλιο το μνημόνιο, είτε το «σκίσουμε», το ζητούμενο παραμένει ακριβώς το ίδιο: ανάπτυξη, νέες θέσεις εργασίας, νέος πλούτος, πάταξη φοροδιαφυγής και αντιμετώπιση της διαφθοράς. Όσα δηλαδή δεν φροντίζαμε μέχρι τώρα.
Μόνο που όλα αυτά δεν είναι δυνατόν να κερδηθούν από μια κεντροαριστερή κυβέρνηση που συνειδητά πιστεύει μόνο στην κρατική επιχειρηματικότητα - δηλαδή το αποτυχημένο ελληνικό μοντέλο - και στην ακόμα υψηλότερη φορολογία. Άρα πολιτικά δεν είχα και δεν έχω καμία θέση στη συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που υπηρετεί το Παπανδρεϊκό αμάρτημα: όχι σε όλα για χάρη της εξουσίας.
- Τα σήματα που λαμβάνει η χώρα από το εξωτερικό δείχνουν ότι τα πράγματα στη χώρα κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση. Περιμένατε ο κ. Σαμαράς να τα καταφέρει και τελικά το πείραμα της τρικομματικής κυβέρνησης φαίνεται να πετυχαίνει;
Αυτή η παραλυτική αγωνία δεν αναγράφεται πουθενά. Η τοποθέτηση μου στην πολιτική «σκακιέρα» δεν είναι άσχετη με τη συμφωνία των 53 δισ. ευρώ του Δεκεμβρίου 2012. Εκεί έγινε η αρχή και τέθηκαν εκ νέου οι βάσεις που μπορούν να οδηγήσουν τη χώρα σε «καλό λιμάνι». Ως τότε βαδίζαμε στο αδιέξοδο. Ο κίνδυνος είναι ακόμα υπαρκτός, αλλά είναι απομακρυσμένος.
Είναι ανεύθυνο από πλευράς μου να απουσιάζω από την προσπάθεια απαλλαγής από το Μνημόνιο και την εγκαινίαση μίας νέας πορείας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Ποτέ δεν επένδυσα στην αποτυχία. Η συμφωνία του Δεκεμβρίου 2012 μαζί με τη διεκδίκηση του κατοχικού δανείου και την έναρξη διαδικασιών ΑΟΖ συνθέτουν ένα σχεδιασμό πολιτικής αυτοπεποίθησης που είναι κοντά στις προσωπικές μου απόψεις για την πορεία της χώρας.
- Πως βλέπετε την ΝΔ στη νέα εποχή μετά το συνέδριο της και πόση διεύρυνση πιστεύετε ότι αντέχει η παράταξη τόσο προς τα αριστερά όσο και προς τα δεξιά ; Θα μπορούσε πχ να γυρίσει ο κ. Καρατζαφέρης; Θα μπορούσε να αλλάξει το όνομα του κόμματος;
Η διεύρυνση, ωστόσο, είναι πολιτική κίνηση κυριαρχίας και στέλνει μήνυμα κοινωνικής δικαίωσης και ιδεολογικού ηγεμονισμού. Αυτό που η Ν.Δ έχει απολέσει είναι το λαϊκό στοιχείο και το παραδοσιακό κομμάτι της δεξιάς. Η ανάκτησή του απαιτεί πρωτίστως πολιτικές πρωτοβουλίες ιδιαίτερα στην κατεύθυνση του κοινωνικού κράτους, που είναι η μεγάλη ευρωπαϊκή κατάκτηση και που πολύ άδικα επιχειρεί να το υπερασπιστεί η αριστερά που πολέμησε την Ευρωπαϊκή Ενωση στην Ελλάδα.
Τα άλλα ελλείμματα πολιτικής που προκάλεσαν πολυδιάσπαση της κεντροδεξιάς ήδη διορθώνονται. Εννοώ την ατιμωρησία, την ανέλεγκτη φοροδιαφυγή, την εκκαθάριση πολιτικού σκηνικού. Η ανάκτηση πολιτικής για να γίνει αποδεκτή και να επαναπατρίσει ψηφοφόρους στη Ν.Δ, απαιτεί και αλλαγή ρητορικής και αποτελεσματικότητα στην πράξη.
Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι δυνατόν να γίνει χωρίς να υπάρξουν πρόσωπα που διαθέτουν αξιοπιστία και πίστη σε αυτές τις πολιτικές μίας αυτόνομης πορείας απαγκιστρωμένης από τους όποιους άδικους όρους ενός μνημονίου. Η εποχή αλλάζει το μοντέλο του πολιτικού. Η εποχή είναι τόσο δύσκολη που θα αναδείξει πολιτικούς άνδρες με ικανότητες και χωρίς εγωισμούς και άκαμπτες απόψεις.
Αυτοί θα σχεδιάσουν την νέα Ελλάδα, με ρεαλισμό αλλά και με επιστροφή στις ρίζες μας, στην ιστορία, στην παράδοση, στην κλασσική παιδεία και στον ελληνικό πολιτισμό. Εκεί κρύβεται η δύναμη του Εθνους μας.
Φωτογραφία αρχειου: Eurokinissi
Πηγή: Κώστας Μαρκόπουλος: Γιατί έφυγα από τον Καμμένο και γιατί θέλω να γυρίσω στη ΝΔ | iefimerida.grhttp://www.iefimerida.gr/node/105611#ixzz2TTi1fbOy iefimerida
Comments