Η Ελλάδα είναι η χώρα με τον υψηλότερο δείκτη ανεργίας των νέων στην Ε.Ε, με ποσοστό 64%. Η μετανάστευση για πολλούς είναι η μόνη λύση. Ο Γιώργος και η Σοφία ήρθαν πριν από τρεις μήνες στη Γερμανία.
Εδώ και τρεις μήνες ο εικοσάχρονος Γιώργος Πολυχρονιάδης και η αδελφή του, η δεκαοχτάχρονη Σοφία ζουν στη Γερμανία. Μένουν στο Μέσενιχ, ένα προάστιο της Κολωνίας. «Εδώ και δύο, τρία χρόνια συζητούσαμε με τους γονείς μας να έρθουμε στη Γερμανία. Την απόφαση την πήραμε όλοι μαζί» λέει ο Γιώργος.
Τη χώρα την γνώριζαν μόνο σαν τουρίστες. Μόνο ο πατέρας, ο 50χρονος Νίκος Πολυχρονιάδης τη γνώριζε καλύτερα. Στη Σκύδρα του νομού Πέλλας, όπου ζούσαν πριν έρθουν στη Γερμανία, ο Νίκος Πολυχρονιάδης διατηρούσε μάντρα με μεταχειρισμένα αυτοκίνητα, λάστιχα, ζάντες. Η επιχείρηση πήγαινε καλά μέχρι που η κρίση τους χτύπησε και έπρεπε να βρουν άλλες λύσεις.
«Στην Ελλάδα ήταν άσχημα. Δεν υπήρχε δουλειά. Στην αρχή ήρθαν οι γονείς μου, το Σεπτέμβριο του 2012». Έξι μήνες αργότερα ακολούθησαν τα παιδιά. «Μέσα σε αυτούς του έξι μήνες η κατάσταση στην Ελλάδα χειροτέρευσε. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι έμειναν χωρίς δουλειά».
Με τη βοήθεια φίλων και της DHW
Καλοί φίλοι στη Γερμανία αλλά και ο Ελληνογερμανικός Επιχειρηματικός Σύνδεσμος (DHW) στην Κολωνία τους βοήθησαν στα πρώτα τους βήματα. Συχνά οι νέοι Έλληνες μετανάστες έρχονται απροετοίμαστοι και έχοντας λάθος εντυπώσεις και πληροφορίες, λέει η Χριστίνα Αλεξόγλου-Πατέλκου, από τον Ελληνογερμανικό Επιχειρηματικό Σύνδεσμο. Το τελευταίο διάστημα «βομβαρδίζονται» από ερωτήσεις και αιτήματα ανθρώπων από την Ελλάδα που θέλουν να έρθουν στη Γερμανία. Και παρόλο που δεν ανήκει στα καθήκοντά τους, εθελοντικά και με μεγάλη υπομονή απαντούν. «Μου τηλεφώνησε ο πατέρας και του εξήγησα ακριβώς ποια έγγραφα απαιτούνται, και κυρίως σε ποιους φορείς και υπηρεσίες πρέπει να απευθυνθούν» λέει η Χριστίνα Πατέλκου και συμπληρώνει πως πάνω από όλα τα παιδιά έπρεπε να μάθουν τη γλώσσα.
Η οικογένεια Πολυχρονιάδη δεν είχε αφήσει στην τύχη τη μετάβαση στη Γερμανία. Τα παιδιά είχαν αρχίσει ήδη στη Σκύδρα να μαθαίνουν τη γλώσσα. Τώρα συνεχίζουν τα μαθήματα κάθε πρωί σε ένα ειδικό σχολείο. Τα όνειρα όμως του Γιώργου και της Σοφίας δεν τελειώνουν εκεί. Ο Γιώργος θέλει να συνεχίσει με σπουδές στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και η Σοφία θέλει να γίνει νοσηλεύτρια.
Η δεκαοχτάχρονη Σοφία από το Σεπτέμβριο θα επισκεφθεί και μια ειδική σχολή μονοετούς φοίτησης στην Κολωνία, η οποία συνδυάζει τη θεωρητική και την πρακτική κατάρτιση. Η Σοφία έχει ήδη εμπειρία στον τομέα έχοντας ήδη φοιτήσει σε Επαγγελματικό Λύκειο στην Ελλάδα. Πίσω όμως δεν θα ήθελε να γυρίσει. «Πιθανότατα δεν θα έβρισκα δουλειά στον τομέα μου. Αλλά ακόμα και εάν έβρισκα τα χρήματα θα ήταν τόσο λίγα που δεν θα μπορούσα να αγοράσω ούτε ένα αυτοκίνητο, ούτε να πάω διακοπές, ούτε αργότερα να κάνω τη δική μου οικογένεια» λέει η Σοφία.
Αισιόδοξοι για το μέλλον
Πριν από λίγες ημέρες πήρε τον μισθό της: 1070 ευρώ. Μαζί με τον πατέρα της και τον αδελφό της εργάζονται σε ένα εργοστάσιο συσκευασίας λαχανικών. Το πρωί τα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο για να μάθουν τη γλώσσα και από τις τρεις το μεσημέρι πηγαίνουν στο εργοστάσιο. Το ωράριο δεν είναι σταθερό. Μπορεί να τύχει να τελειώσουν αργά το απόγευμα και κάποιες άλλες φορές να μείνουν μέχρι τα μεσάνυχτα.
Παρά το κουραστικό ωράριο δείχνουν όλοι πολύ ευχαριστημένοι. Έχουν δουλειά, ένα όμορφο σπίτι με πολύ πράσινο.Το μέλλον πια δεν τους φοβίζει. Ξέρουν πως μπορούν να επενδύσουν σε αυτό. Όσο για όλα αυτά τα αρνητικά σχόλια που άκουγαν στην Ελλάδα σχετικά με τη Γερμανία, η Σοφία απαντά κατηγορηματικά: «Τίποτα από αυτά δεν ισχύει. Στην Ελλάδα ακούγαμε πως μετά τις οχτώ η ώρα το βράδυ δεν κυκλοφορεί κανείς. Το ακριβώς αντίθετο ισχύει. Όλοι μέρα άνθρωποι στο δρόμο, πρόσωπα γελαστά. Χαρά Θεού».
Παρά το κουραστικό ωράριο δείχνουν όλοι πολύ ευχαριστημένοι. Έχουν δουλειά, ένα όμορφο σπίτι με πολύ πράσινο.Το μέλλον πια δεν τους φοβίζει. Ξέρουν πως μπορούν να επενδύσουν σε αυτό. Όσο για όλα αυτά τα αρνητικά σχόλια που άκουγαν στην Ελλάδα σχετικά με τη Γερμανία, η Σοφία απαντά κατηγορηματικά: «Τίποτα από αυτά δεν ισχύει. Στην Ελλάδα ακούγαμε πως μετά τις οχτώ η ώρα το βράδυ δεν κυκλοφορεί κανείς. Το ακριβώς αντίθετο ισχύει. Όλοι μέρα άνθρωποι στο δρόμο, πρόσωπα γελαστά. Χαρά Θεού».
Η Σοφία και ο Γιώργος έχουν ακόμα έναν μικρότερο αδελφό. Ο δεκαεφτάχρονος Ηλίας είναι στην Ελλάδα. Μόλις πάρει το απολυτήριο του φέτος θα έρθει και αυτός στη Γερμανία. Δεν έχει συγκεκριμένα σχέδια και όνειρα, όπως λένε τα αδέλφια του. Όμως είναι ένα παιδί που αγαπάει τη δουλειά και θα τα καταφέρει.
Μαρία Ρηγούτσου DW DE
Υπεύθ. σύνταξης: Δήμητρα Κυρανούδη
Comments