επιλογές .....κεφαλονίτικα ανέκδοτα

MONIMEΣ ΣTHΛEΣ Hμερομηνία δημοσίευσης: 26-01-13 Καταλλαγή αντί πυγμής Του Νικου Γ. Ξυδακη Προφανώς δεν είναι επίταξη: επιτάσσονται οχήματα, κτήνη, κτιριακές εγκαταστάσεις. Προφανώς είναι πολιτική επιστράτευση: επιστρατεύονται αναγκαστικά οι εργαζόμενοι. Μήπως όμως μια εργαλειακή προσέγγιση της οικονομικής ζωής, βάσει της οποίας το μόνο συμπιεζόμενο μέγεθος είναι το εργασιακό κόστος, έχει οδηγήσει στη θεμελιακή σύγχυση λέξεων και εννοιών; Πράγματι, αν θεωρήσουμε ότι το εργατικό κόστος δεν περιέχει εργαζομένους, δηλαδή ανθρώπους, τότε η απανθρωπισμένη έννοια «εργατικό κόστος» περιέχει πράγμα, res. Kαι τότε, ναι, η επιστράτευση ανθρώπων υποκαθίσταται από τον όρο επίταξη πραγμάτων. Η διάκριση των εννοιών θα βοηθούσε την κυβέρνηση να αντιληφθεί ότι η επιστράτευση των απεργών στις συγκοινωνίες ουσιαστικά πιέζει ένα ασυμπίεστο στρώμα: οι άνθρωποι έχουν όριο, πολύ πιο εύθραυστο από τις μηχανές και τα κτίρια. Το ίδιο όριο ωστόσο διαβάζεται και αντίστροφα: Οσο ασυμπίεστο είναι το όριο διαβίωσης, άλλο τόσο ελαστική και ευέλικτη είναι η ζώνη συνδιαλλαγής και συνεννόησης, διαστελλόμενη κατά τη βούληση των διαλεγομένων. Αραγε, εξαντλήθηκε κάθε περιθώριο έντιμου συμβιβασμού; Υλικές παροχές δεν μπορούν να γίνουν· το κράτος έχει πτωχεύσει. Εντούτοις η απομείωση εισοδημάτων και η υπερφορολόγηση των μισθωτών έχει ένα όριο, το οποίο προσδιορίζεται από το κατά πόσον αποκλιμακώνονται οι τιμές (που δεν αποκλιμακώνονται ισοπόσως) και κατά πόσον οι μειώσεις είναι δίκαιες και αναλογικές, ούτως ώστε να μην προσβάλλεται το αίσθημα δικαίου και η αξιοπρέπεια των πληττομένων. Η κυβέρνηση και ιδίως ο πρωθυπουργός πρέπει διαρκώς να πείθουν τους πολίτες ότι οι θυσίες τους πιάνουν τόπο και τα βάρη κατανέμονται δίκαια. Η κοινωνία που υποφέρει χρειάζεται διαρκή συνομιλία και κατανόηση, αλήθεια και δίκαιη καθοδήγηση· δεν αντέχει πολιτικό τακτικισμό. Στην κρίσιμη ιστορική φάση που βρισκόμαστε, η καταλλαγή και η συνοχή είναι τα απολύτως πρώτα αναγκαία. Το μήνυμα της πυγμής ίσως φρονηματίσει τους απειθείς, αλλά ίσως φέρει και το αντίθετο αποτέλεσμα: γενικευμένη ανυπακοή, κοινωνική αποσάθρωση.                                kathimerini