click here ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΤΟΦΩΛΟΣ Ο διαχωρισμός της Ευρώπης
Ο διαχωρισμός της Ευρώπης
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Οι ευρωεκλογές του Μαΐου αποτελούν την αρχή ενός κύκλου αναδιάταξης δυνάμεων και θεσμικών μεταρρυθμίσεων στην Ευρώπη, εκτός –και πέρα– από τα ίδια τα εκλογικά αποτελέσματα και το πώς αυτά θα αποτυπωθούν στον ευρωπαϊκό πολιτικό χάρτη. Εκτός δηλαδή από τη δύναμη που θα καταγράψουν οι κάλπες για την Κεντροαριστερά, την Κεντροδεξιά ή ακόμη και για τις αντιευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις, η αναφορά πρέπει να γίνεται και στον ρόλο του Ευρωκοινοβουλίου στη συνέχεια, στις αλλαγές ενδεχομένως στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, αλλά και στην ανάγκη δημοκρατικής νομιμοποίησης όλων αυτών των αποφάσεων που λαμβάνονται από τις πολιτικές ηγεσίες σε διακυβερνητικό επίπεδο και επηρεάζουν τις ζωές σχεδόν πεντακοσίων εκατομμυρίων. Η ίδια η συμμετοχή ή η αποχή των Ευρωπαίων από τις κάλπες του Μαΐου είναι πράγματι ένα σοβαρό πολιτικό ζήτημα, το οποίο αφορά την αντιπροσωπευτικότητα του εγχειρήματος της Ενωμένης Ευρώπης, αλλά και τη δημοκρατική νομιμοποίηση των αυριανών μεγάλων εξελίξεων. Η ενοποίηση της Ευρώπης, το επισημαίναμε πάλι ότι είναι ένα τρένο το οποίο έχει ξεκινήσει και πολύ δύσκολα θα γυρίσει πίσω, με δεδομένο ότι η τραπεζική, η δημοσιονομική, η οικονομική και πολιτική ένωση αποτελούν προϋποθέσεις για να επιβιώσει η Ευρώπη ως γεωπολιτική δύναμη στην παγκοσμιοποίηση. Αυτή η πορεία, λοιπόν, δεν μπορεί να ολοκληρωθεί επιτυχώς χωρίς τη συναίνεση της πλειοψηφίας των λαών της Ευρώπης.
Η προοπτική επίσης του Ευρωκοινοβουλίου, η δύναμη και ο ρόλος του στις αποφάσεις των ηγεσιών και κυρίως η δομή του τα επόμενα χρόνια είναι ένα άλλο κρίσιμο θέμα. Διότι, εκτός απροόπτου, έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, φαίνεται ότι η Ευρώπη, σε ελάχιστα χρόνια, θα χωριστεί στα δύο: στις χώρες της Ευρωζώνης και στις άλλες, τις υπόλοιπες χώρες-απλά μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η Ζώνη του ενιαίου νομίσματος, δηλαδή του ευρώ, νομοτελειακά θα αποτελέσει ένα διαφορετικό πυρήνα. Είναι φύσει αδύνατο να συναποφασίζουν οι 28 χώρες για τα 18 μέλη του ευρώ, τα οποία κινούνται με άλλες ταχύτητες ενοποίησης, και τα οποία έχουν διαφορετικά συμφέροντα στη βάση ενός ενιαίου νομίσματος. Για τον ίδιο λόγο επίσης δεν προκύπτει καμία υποχρέωση για τις 18 χώρες να λογοδοτούν στο σύνολο των 28 χωρών. Η δομή της Ευρώπης θα αλλάξει! Προφανώς, λοιπόν, σε κάποια φάση, μέσα στην προσεχή πενταετία, η αλλαγή αυτή θα μεταφραστεί και σε μία μεταρρύθμιση του Ευρωκοινοβουλίου. Ισως να μιλάμε τότε και για δύο διαφορετικά σώματα αντιπροσώπων…
Με βάση όλα τα παραπάνω, πολύ σοβαρά και κρίσιμα πολιτικά ζητήματα που αφορούν το μέλλον της Ευρώπης, παρουσιάζει επίσης ξεχωριστό ενδιαφέρον να δούμε πώς θα εκφραστούν οι ψηφοφόροι του Μαΐου στις ευρωπαϊκές κάλπες, ποια δηλαδή κριτήρια θα προτάξουν κατά κύριο λόγο. Θα λειτουργήσουν κατά βάση εκφράζοντας με την επιλογή τους μια γενικευμένη δυσαρέσκεια για τα προβλήματα της οικονομικής κρίσης και τα θέματα της εσωτερικής πολιτικής διαμάχης ή θα σταθούν στην κάλπη λαμβάνοντας υπόψη και την προοπτική της Ενωμένης Ευρώπης, τη θέση και την επιβίωση των μικρότερων χωρών-μελών μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα των παγκόσμιων ανακατατάξεων; Ζήτημα πολύ σημαντικό και καθοριστικό για τη συνέχεια, τη δομή και την πορεία της ενοποίησης.
Comments