Μαρία Κατσουνάκη ΜΑΡΙΑ ΚΑΤΣΟΥΝΑΚΗ Ινδάλματα - προϊόντα της κρίσης
ΜΑΡΙΑ ΚΑΤΣΟΥΝΑΚΗΙνδάλματα - προϊόντα της κρίσης
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Πίσω από τη σελίδα που έχει δημιουργηθεί στο facebook, για τον Γιάνη Βαρουφάκη, καλώντας τους πολίτες στο Σύνταγμα στο… τέλος Δεκεμβρίου για να «αναδείξουν» τον υπουργό Οικονομικών «σε νέο βασιλιά των Ελλήνων» (με κεφαλαία), υπάρχουν αλήθειες και ψέματα. Πίσω από το εμφανές τρολάρισμα, το οποίο ο Γιάνης Βαρουφάκης μοιράζεται με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου (με το ίδιο αίτημα, της αναγόρευσης σε «βασίλισσα»), πίσω από το χιούμορ ή την ανοησία, το αγοραίο αστείο ή τη γελοιοποίηση, προκύπτουν δύο επισημάνσεις. Η πρώτη αφορά στη δημοφιλία του Γ. Βαρουφάκη, η οποία όχι μόνο τον υπερβαίνει, αλλά εν μέρει τον αγνοεί. Ο,τι κι αν κάνει (όχι βέβαια πως δεν κάνει) πολλαπλασιάζεται και ερμηνεύεται, διασπάται και ανασυντίθεται σε διάφορα σχήματα, δημιουργώντας κάθε φορά ένα ίδιο και άλλο πρόσωπο.
Ο κ. Βαρουφάκης έχει το δικό του φαν κλαμπ, που μπορεί να τον αποθεώσει και να τον καταβαραθρώσει στην ίδια φράση. Οπως συμβαίνει και με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Κι εδώ, η δεύτερη επισήμανση. Η πρόεδρος της Βουλής μπορεί, με την ίδια άνεση, τη μια στιγμή να κινεί επιδεικτικά ένα στικάκι και να απειλεί με αποβολή από την τάξη τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, αν δε φέρει την εργασία του καθαρογραμμένη όπως οι κανόνες (δηλαδή εκείνη) υποδεικνύουν, να εγκαλεί εκφοβιστικά τους δημοσιογράφους όταν δεν συμφωνεί με τις ερωτήσεις τους, και την άλλη, με casual εμφάνιση, να επισκέπτεται το Athens Pride και να βγάζει selfie. Συμπέρασμα; Και οι δύο έχουν αυτονομηθεί από τις ανάγκες και υποχρεώσεις του αποφασιστικού ρόλου που ασκούν και συμπεριφέρονται ως ινδάλματα - προϊόντα της κρίσης, απορροφημένα από την εικόνα (τους), με προσωπική ατζέντα πολιτικών παρεμβάσεων. Θα είχε πολλαπλό κοινωνικό ενδιαφέρον το θέ(α)μα, αν δεν επρόκειτο για σημαίνοντα πρόσωπα του κυβερνώντος κόμματος, σε μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο της ελληνικής Ιστορίας. Αν δεν είχαν εκλεγεί από τους πολίτες για να «κατασκευάσουν συναίνεση» όχι παράσταση, για να εργαστούν, ο καθένας από τη θέση του, αλλά και συλλογικά, για ένα επωφελές για τη χώρα αποτέλεσμα. Οπως κάνουν όλοι οι σοβαρά εργαζόμενοι Ελληνες γύρω τους, είτε είναι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ είτε όχι.
Ο κ. Βαρουφάκης έχει το δικό του φαν κλαμπ, που μπορεί να τον αποθεώσει και να τον καταβαραθρώσει στην ίδια φράση. Οπως συμβαίνει και με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Κι εδώ, η δεύτερη επισήμανση. Η πρόεδρος της Βουλής μπορεί, με την ίδια άνεση, τη μια στιγμή να κινεί επιδεικτικά ένα στικάκι και να απειλεί με αποβολή από την τάξη τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, αν δε φέρει την εργασία του καθαρογραμμένη όπως οι κανόνες (δηλαδή εκείνη) υποδεικνύουν, να εγκαλεί εκφοβιστικά τους δημοσιογράφους όταν δεν συμφωνεί με τις ερωτήσεις τους, και την άλλη, με casual εμφάνιση, να επισκέπτεται το Athens Pride και να βγάζει selfie. Συμπέρασμα; Και οι δύο έχουν αυτονομηθεί από τις ανάγκες και υποχρεώσεις του αποφασιστικού ρόλου που ασκούν και συμπεριφέρονται ως ινδάλματα - προϊόντα της κρίσης, απορροφημένα από την εικόνα (τους), με προσωπική ατζέντα πολιτικών παρεμβάσεων. Θα είχε πολλαπλό κοινωνικό ενδιαφέρον το θέ(α)μα, αν δεν επρόκειτο για σημαίνοντα πρόσωπα του κυβερνώντος κόμματος, σε μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο της ελληνικής Ιστορίας. Αν δεν είχαν εκλεγεί από τους πολίτες για να «κατασκευάσουν συναίνεση» όχι παράσταση, για να εργαστούν, ο καθένας από τη θέση του, αλλά και συλλογικά, για ένα επωφελές για τη χώρα αποτέλεσμα. Οπως κάνουν όλοι οι σοβαρά εργαζόμενοι Ελληνες γύρω τους, είτε είναι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ είτε όχι.
Comments