Το κρασοπότηρο της διαδήλωσης
Το κρασοπότηρο της διαδήλωσης
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Διαδηλώσεις γίνονται πολλές. Στην Ελλάδα, αναλογικά περισσότερες. Οχι μόνο γιατί τα προβλήματα είναι πολλά, αλλά κυρίως διότι το «επαναστατικό» ταμπεραμέντο είναι μεγαλύτερο. Φτάσαμε σε σημείο να επαίρονται διάφοροι στα social media «ξέρεις πόσα δακρυγόνα έχω φάει εγώ;», όπως τα νήπια δείχνουν τα αυτοκόλλητα της συλλογής τους. Να σημειώσουμε ότι τα νήπια μπορούν να πιστοποιήσουν τους ισχυρισμούς των, αφού έχουν την καρτέλα των αυτοκόλλητων. Αντιθέτως, ουδείς μπορεί να μετρήσει τα δακρυγόνα που πέφτουν κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης και φυσικά ουδείς μπορεί να πιστοποιήσει ότι είχαν αποδέκτη τον «αγωνιστή». Αλλά αυτά δεν έχουν σημασία. Με τέτοιες ρητορικές ερωτήσεις φτιάχνονται αγωνιστικές μυθολογίες που οι σημερινοί νεολαίοι θα περιφέρουν στα γεράματά τους. Ο,τι ακριβώς κάνουν σήμερα οι παλιοί αγωνιστές (με ή χωρίς εισαγωγικά) κατά της χούντας και κατά της Μεταπολίτευσης ταυτοχρόνως, αυτοί με τις καραμπογιατισμένες αλογοουρές που συχνάζουν σε μπαρ των Εξαρχείων.
Ομως, ο πληθωρισμός των διαδηλώσεων δημιουργεί επικοινωνιακά προβλήματα. Μία διαδήλωση επιπλέον δεν αποτελεί είδηση. Τα ΜΜΕ θέλουν σόου να παίξουν κάποιο θέμα και γι’ αυτό κανόνας των αριστερών διαδηλώσεων είναι μια ελεγχόμενη (συνήθως) σύγκρουση με τα ΜΑΤ -τα κανάλια λατρεύουν τις «στιγμές έντασης»- οι Femen γράφουν συνθήματα στο γυμνό κορμί τους, κάποιοι φιλιούνται στο περιθώριο της διαδήλωσης και κάποιοι άλλοι βγήκαν κυριολεκτικώς από τα ρούχα τους κι έτρεχαν γυμνοί σε πρόσφατες αντιμνημονιακές διαδηλώσεις.
Στην τελευταία μεγάλη διαδήλωση του «Μένουμε Ευρώπη» (22.6.2015), κάποιος εμφανίστηκε με ένα κολωνάτο ποτήρι ροζέ κρασί. Το έκανε για να ξεχωρίσει· αν ήταν αλκοολικός, θα είχε μπουκάλι με σοβαρό αλκοόλ μέσα σε χαρτοσακούλα. Πέτυχε. Μέχρι και η «Αυγή» τού αφιέρωσε άρθρο 500 λέξεων μαντεύοντας ότι το έκανε «για να πραγματοποιήσει το μεγάλο άλμα από τον τσέστερφιλντ καναπέ του σαλονιού στα βρωμερά πεζοδρόμια του Συντάγματος» («Το επαναστατικό lifestyle του νεοφιλελέ» 24.6.2015).
Είναι εκπληκτικό όσα μπορούν να δουν οι πολύ γνήσιοι αριστεροί σε μια φωτογραφία. Σύμφωνα με την «Αυγή», ο διαδηλωτής δεν είναι μόνο πλούσιος (αλήθεια: ακρίβυναν τόσο πολύ τα κρασοπότηρα;) είναι και «νεοφιλελές».
Βεβαίως θα μπορούσε να είναι αριστερός καθοδηγητής με βελάδα σαν αυτόν που περιέγραφε ο παλιός κομμουνιστής και τώρα μεγάλος ποιητής κ. Τίτος Πατρίκιος στον Τάκη Θεοδωρόπουλο: «Ηταν στην πλατεία Ψυρρή, αρχές του 1945, όταν (ο Τίτος Πατρίκιος) βρέθηκε αντιμέτωπος με τον εχθρό. Ο δε “εχθρός” ήταν άνδρας ευτραφής με βελάδα, γκέτες, ημίψηλο, μπαστούνι και πούρο. Ο νεαρός τότε ποιητής σοκαρίστηκε από το θέαμα του αδίστακτου καπιταλιστή, σοκαρίστηκε όμως ακόμη περισσότερο όταν το ίδιο βράδυ, στην παράνομη σύναξη των συντρόφων, διεπίστωσε πως ο εχθρός με τη βελάδα ήταν ο καθοδηγητής τους, ντυμένος όμως κανονικός άνθρωπος αυτή τη φορά. Επρόκειτο για στέλεχος του ΚΚΕ που του είχαν δώσει εντολή να ντυθεί απλά, σαν καθημερινός αστός, για να περάσει απαρατήρητος. Και ο άνθρωπος έκανε ό,τι μπορούσε για να προσεγγίσει τη στερεότυπη εικόνα του “αστού” που είχε στο μυαλό του, κάτι σαν σκίτσο του Γκέοργκ Γκρος ή σαν τον κύριο Πούντιλα του Μπρεχτ». («Η βελάδα και η γελάδα», Καθημερινή 24.6.2015.)
Ομως, ο πληθωρισμός των διαδηλώσεων δημιουργεί επικοινωνιακά προβλήματα. Μία διαδήλωση επιπλέον δεν αποτελεί είδηση. Τα ΜΜΕ θέλουν σόου να παίξουν κάποιο θέμα και γι’ αυτό κανόνας των αριστερών διαδηλώσεων είναι μια ελεγχόμενη (συνήθως) σύγκρουση με τα ΜΑΤ -τα κανάλια λατρεύουν τις «στιγμές έντασης»- οι Femen γράφουν συνθήματα στο γυμνό κορμί τους, κάποιοι φιλιούνται στο περιθώριο της διαδήλωσης και κάποιοι άλλοι βγήκαν κυριολεκτικώς από τα ρούχα τους κι έτρεχαν γυμνοί σε πρόσφατες αντιμνημονιακές διαδηλώσεις.
Στην τελευταία μεγάλη διαδήλωση του «Μένουμε Ευρώπη» (22.6.2015), κάποιος εμφανίστηκε με ένα κολωνάτο ποτήρι ροζέ κρασί. Το έκανε για να ξεχωρίσει· αν ήταν αλκοολικός, θα είχε μπουκάλι με σοβαρό αλκοόλ μέσα σε χαρτοσακούλα. Πέτυχε. Μέχρι και η «Αυγή» τού αφιέρωσε άρθρο 500 λέξεων μαντεύοντας ότι το έκανε «για να πραγματοποιήσει το μεγάλο άλμα από τον τσέστερφιλντ καναπέ του σαλονιού στα βρωμερά πεζοδρόμια του Συντάγματος» («Το επαναστατικό lifestyle του νεοφιλελέ» 24.6.2015).
Είναι εκπληκτικό όσα μπορούν να δουν οι πολύ γνήσιοι αριστεροί σε μια φωτογραφία. Σύμφωνα με την «Αυγή», ο διαδηλωτής δεν είναι μόνο πλούσιος (αλήθεια: ακρίβυναν τόσο πολύ τα κρασοπότηρα;) είναι και «νεοφιλελές».
Βεβαίως θα μπορούσε να είναι αριστερός καθοδηγητής με βελάδα σαν αυτόν που περιέγραφε ο παλιός κομμουνιστής και τώρα μεγάλος ποιητής κ. Τίτος Πατρίκιος στον Τάκη Θεοδωρόπουλο: «Ηταν στην πλατεία Ψυρρή, αρχές του 1945, όταν (ο Τίτος Πατρίκιος) βρέθηκε αντιμέτωπος με τον εχθρό. Ο δε “εχθρός” ήταν άνδρας ευτραφής με βελάδα, γκέτες, ημίψηλο, μπαστούνι και πούρο. Ο νεαρός τότε ποιητής σοκαρίστηκε από το θέαμα του αδίστακτου καπιταλιστή, σοκαρίστηκε όμως ακόμη περισσότερο όταν το ίδιο βράδυ, στην παράνομη σύναξη των συντρόφων, διεπίστωσε πως ο εχθρός με τη βελάδα ήταν ο καθοδηγητής τους, ντυμένος όμως κανονικός άνθρωπος αυτή τη φορά. Επρόκειτο για στέλεχος του ΚΚΕ που του είχαν δώσει εντολή να ντυθεί απλά, σαν καθημερινός αστός, για να περάσει απαρατήρητος. Και ο άνθρωπος έκανε ό,τι μπορούσε για να προσεγγίσει τη στερεότυπη εικόνα του “αστού” που είχε στο μυαλό του, κάτι σαν σκίτσο του Γκέοργκ Γκρος ή σαν τον κύριο Πούντιλα του Μπρεχτ». («Η βελάδα και η γελάδα», Καθημερινή 24.6.2015.)
Comments