Αμεση ανάλυση: Τριπλό καμπανάκι από το ΣτΕ για φαινόμενα αναξιοκρατίας και αυθαιρεσίες του κράτους
Μέσα σε λιγότερο από 48 ώρες το Συμβούλιο της Επικρατείας, ανώτατο δικαστήριο, επιφορτισμένο με τον έλεγχο συνταγματικότητας των νόμων, εξέδωσε τρεις αποφάσεις, που αποτελούν κόλαφο για τις πρακτικές, που δυστυχώς μετά και από τόσα χρόνια οικονομικής κρίσης, συνεχίζουν να εφαρμόζονται, αποδεικνύοντας περίτρανα, ότι έννοιες όπως αξιοκρατία, κράτος δικαίου, ασφάλεια δικαίου, έλεγχος, σεβασμός στον πολίτη, δεν μετρούν και πολύ στις νομοθετικές επιλογές για σωρεία θεμάτων της καθημερινότητας των πολιτών και της λειτουργίας των θεσμών.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας, πρώτον, έκρινε ότι οι πρόωρες παύσεις από τα καθήκοντά τους για σειρά διοικητών δημοσίων νοσοκομείων, στις οποίες προχώρησε η σημερινή ηγεσία του υπουργείου Υγείας ( Ξανθός Πολάκης) το 2015 ήταν αντισυνταγματικές και ακύρωσε τις σχετικές υπουργικές αποφάσεις.
Έκρινε επίσης ότι το νομοθετικό πλαίσιο που ψηφίστηκε από τον πρώην υπουργό Παιδείας Αριστείδη Μπαλτά για την επιλογή των στελεχών της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, μεταξύ των οποίων και η επιλογή των διευθυντών των σχολικών μονάδων, παραβιάζει ευθέως το σύνταγμα και βασικές διατάξεις του, διότι προβλέπει διαδικασίες που δεν έχουν καμία σχέση με την αξιοκρατία και την ουσιαστική αξιολόγηση των προσόντων των υποψηφίων.
Και τρίτο το Συμβούλιο της Επικρατείας, το αρμόδιο Τμήμα, αναμένεται να δούμε τί θα πει και η Ολομέλεια, έκρινε ότι η ακολουθούμενη για χρόνια πρακτική να παρατείνεται αενάως ο χρόνος παραγραφής των φορολογικών αξιώσεων, διότι το κράτος δεν διαθέτει τους απαραίτητους μηχανισμούς για να εκκαθαρίσει τις φορολογικές εκκρεμότητες των πολιτών, είναι καταφανώς αντισυνταγματική.
Κοινός παρανομαστής όλων αυτών των αποφάσεων είναι ένας. Η συνεχιζόμενη αναξιοκρατία, οι κομματικές επιλογές, η απαξία σε κάθε έννοια σεβασμού των πολιτών και του κράτους δικαίου.
Και βέβαια η επιβίωση, παρά τα τόσα χρόνια κρίσης και τα τόσα μνημόνια, πολιτικών συμπεριφορών και πρακτικών που παραπέμπουν σε γνωστές παθογένειες από ιδρύσεως νεοελληνικού κράτους, όπως το ρουσφέτι, οι κομματικοί στρατοί και οι τεράστιες δυσλειτουργίες της δημόσιας διοίκησης.
Ενδεχομένως να σκεφθεί κανείς, καλά που υπάρχουν και τα δικαστήρια. Ομως τα δικαστήρια δεν μπορούν να επωμιστούν το βάρος πολιτικών αποφάσεων και να αλλάξουν καθοριστικά το περιβάλλον μέσα στο οποίο η πολιτική εφαρμόζεται και οι πολίτες κινούνται. Ελέγχουν τη συνταγματικότητα η μη των νόμων - και επί του παρόντος ευτυχώς το κάνουν και καλά και συχνά- αλλά μήπως πρέπει κάποτε αυτές οι δικαστικές αποφάσεις να εφαρμοστούν, να εισακουστούν και να προβληματίσουν το πολιτικό προσωπικό της χώρας;
Γιατί αλλιώς, όλο και θα απομακρύνεται η χώρα μας από το ευρωπαϊκό περιβάλλον, βουλιάζοντας στην αυθαιρεσία, την ανομία και την κακοδιαχείριση, που βλάπτουν πάντα τους αδύναμους και τους μη έχοντες.
Comments