«Ο Βίλντερς δεν είναι Τραμπ»
Όλοι μιλούν γι αυτόν, κυρίως τώρα που πλησιάζει η ημερομηνία των εκλογών. Ο Γκερτ Βίλντερς, ο πρόεδρος του αντι-ισλαμικού Κόμματος για την Ελευθερία, θέλει να σχηματίσει την επόμενη κυβέρνηση στην Ολλανδία. Τα τελευταία προγνωστικά τον φέρνουν στη δεύτερη θέση, που σημαίνει ότι ακόμη κι αν αποσπούσε τις περισσότερες ψήφους, θα έπρεπε να σχηματίσει κυβερνητικό συνασπισμό με άλλα κόμματα. Θα ήταν εφικτό κάτι τέτοιο;
Προκαλεί ο Βίλντερς
Ο καθηγητής Αντρέι Ζασλόβε
«Δεν πρέπει ποτέ να λέει κανείς ποτέ», υποστηρίζει στη Deutsche Welle ο Αντρέι Ζασλόβε, καθηγητής Συγκριτικής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Radboud του Ναϊμέχεν. Επί 13 χρόνια πραγματοιποιεί έρευνες στο πεδίο του λαϊκισμού στην Ολλανδία και σε άλλες χώρες. «Αλλά μέχρι τώρα όλα τα σημαντικά κόμματα το έχουν αποκλείσει, άρα η πιθανότητα να γίνει ο Βίλντερς πρωθυπουργός είναι μηδενικές». Ο ολλανδός καθηγητής αποδίδει τη μείωση των ποσοστών στο ότι η προεκλογική του εκστρατεία ήταν περίεργη. Δεν ήταν σχεδόν καθόλου παρών και ίσως αυτό να επηρέασε αρνητικά αρκετούς αναποφάσιστους από το κόμμα του. Βέβαια θα ήταν λάθος, όπως υποστηρίζει, να τον ξεγράψει κανείς από το πολιτικό γίγνεσθαι και μάλιστα ορισμένοι αναρωτιούνται εάν όλα αυτά δεν είναι ένα καλοστημένο παιγνίδι για να κάνει την μεγάλη έκπληξη.
Έκπληξη ωστόσο προκαλεί το ότι ενώ δεν ήταν παρών κατάφερε να κάνει τους άλλους να μιλούν γι' αυτόν. Πώς όμως γίνεται αυτό; «Με τα λαϊκιστικά του λεκτικά πυροτεχνήματα κατά του Ισλάμ, της ΕΕ και της μετανάστευσης είναι φυσικό να προκαλεί ο Βίλντερς αίσθηση», παρατηρεί ο Αντρέι Ζασλόβε. «Δεν θα έλεγα ότι είναι κατά της δημοκρατίας, αλλά προσπαθεί με τρόπο προκλητικό να σταθμίσει τα όριά της. Σε αντίθεση με τον Ντόναλντ Τραμπ ο Βίλντερς έχει συγκροτημένη εικόνα του κόσμου, πράττει μετά από πολλή σκέψη και είναι έμπειρος πολιτικός.
Οι αγανακτισμένοι ψηφοφόροι
Οι αγανακτισμένοι ψηφοφόροι
Κόβει τη σημαία της Ευρώπης ο Βίλντερς, αλλά ένα Nexit δεν στηρίζεται από την πλειοψηφία των Ολλανδών
Βέβαια με τα χρόνια υιοθετεί όλο και πιο ριζοσπαστικές θέσεις και ο αγώνας κατά του Ισλάμ του έχει γίνει κάτι σαν έμμονη ιδέα. Πολλοί αναρωτιούνται πως μπορεί να ζει τόσο απομονωμένα δεδομένου ότι από το 2004 λόγω των απειλών που δέχεται κατά της ζωής του βρίσκεται υπό συνεχή αστυνομική προστασία. Η επιρροή που άσκησε ο ίδιος και το κόμμα του από το 2004 στην Ολλανδία, από τότε που ιδρύθηκε, είναι εντυπωσιακή. «Παρατηρήσαμε μια μετατόπιση προς τα δεξιά», λέει ο ολλανδός καθηγητής. «Γιατί τα άλλα κόμματα, για παράδειγμα το νεοφιλελεύθερο VVD του πρωθυπουργού Μάρκ Ρούτε, δεν θέλουν να αφήσουν το πεδίο ελεύθερο και να χάσουν ψήφους. Ο Βίλντερς κατάφερε επίσης να μετατοπίσει τα όρια του τι επιτρέπεται να λέγεται και τι όχι. Αυτό που λένε σήμερα ελεύθερα οι πολιτικοί, θα ήταν ποινικώς κολάσιμο τη δεκαετία του '90.
Ενδιαφέρον έχει και η «ακτινογραφία» των ψηφοφόρων του Βίλντερς. Πρόκειται για σταθερούς και επί χρόνια αφοσιωμένους στο κόμμα ανθρώπους, κυρίως άνδρες, χαμηλότερου μορφωτικού επιπέδου που αισθάνονται ότι έχουν μείνει ξεκρέμαστοι. Άλλοι πάλι τον ψηφίζουν ως κίνηση διαμαρτυρίας εναντίον του πολιτικού κατεστημένου. «Εναντίον αυτού του κατεστημένου έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια, όπως και στη Γερμανία, ένας μεγάλος και αδρανής συνασπισμός των αγανακτισμένων», υποστηρίζει ο Αντρέι Ζασλόβε. Ο καθηγητής πιστεύει πάντως ότι πολλά από όσα διακηρύσσει ο Βίλντερς είναι αντίθετα με το σύνταγμα, ενώ δεν υπάρχει πλειοψηφία για ένα Nexit.
Ίνες Αϊσελε/Ειρήνη Ααστασοπούλου
Comments