επιλογές .....κεφαλονίτικα ανέκδοτα

Συνέδριο στην ομίχλη Του Πάσχου Μανδραβέλη Αν θέλει κάποιος να δει την κατάσταση του ΠΑΣΟΚ, δεν έχει παρά να ρωτήσει τον περίγυρό του μιαν απλή ερώτηση: «Πότε ακριβώς γίνεται το συνέδριο;». Οι περισσότερες απαντήσεις θα είναι «ποιο συνέδριο;», μην αναφέρουμε και τις πιο χυδαίες. Η παντελής αδιαφορία ακόμη και των πλέον ενεργών πολιτών για ένα συνέδριο που ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος το χαρακτήρισε «κομβικό» δείχνει τον μαρασμό του πάλαι ποτέ κραταιού Κινήματος. Το δεκασέλιδο σχέδιο διακήρυξης που δημοσιοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα πιστοποίησε αυτόν τον μαρασμό. Δεν είναι μόνο ότι μοιάζει με ομιλία του προέδρου του με τις γενικόλογες φλυαρίες. Είναι πως οι μόνοι που έδειξαν κάποιο ενδιαφέρον γι’ αυτό είναι οι συντάκτες των παραπολιτικών στηλών και μάλιστα για χαρακτηριστικά του κειμένου που δεν το κολακεύουν. Δεν δημιουργήθηκε η παραμικρή ανατάραξη στο τέλμα του κόμματος. Περισσότερη φασαρία έγινε για τα δείπνα των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, παρά για ένα κείμενο που υποτίθεται θα είναι θεμελιακό για την πορεία του κόμματος, της Κεντροαριστεράς και της χώρας. Αυτό δεν οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι ο δημόσιος διάλογος για τα κόμματα στη χώρα γίνεται μόνο σε επίπεδο κουτσομπολιού· ποιος έφαγε με ποιον, αν κάποιος άφησε αιχμές για κάποιον άλλο, αν ο πρόεδρος αισθάνθηκε δυσφορία, πονοκέφαλο κ.λπ. Οφείλεται και στην καθολική παραίτηση των στελεχών του ΠΑΣΟΚ από κάθε είδους ιδεολογική αναζήτηση. Μεγαλύτερη απόδειξη αυτού είναι ο ίδιος ο αρχηγός του. Σε αντίθεση με τους προκατόχους του οι οποίοι, έστω κουτσά-στραβά, σωστά ή λανθασμένα, σηματοδοτούσαν ένα ρεύμα ιδεών εντός του Κινήματος, ο κ. Βενιζέλος σηματοδοτεί μόνο το γεγονός ότι είναι καπάτσος. Μπορεί να τα φέρνει βόλτα στο δύσκολο πολιτικό σκηνικό της χώρας, να ελίσσεται αξιοθαύμαστα στο ναρκοπέδιο των μικρών και μεγάλων κατεστημένων συμφερόντων, αλλά μέχρις εκεί. Δεν μπόρεσε ποτέ να διατυπώσει πολιτική πρόταση για τη χώρα. Αρκεί να θυμηθούμε ότι το βασικό του επιχείρημα στις εσωκομματικές εκλογές του 2007 ήταν ότι «για πρώτη φορά το ΠΑΣΟΚ πέρασε πρώτο στις δημοσκοπήσεις». Ο κ. Βενιζέλος δεν υπήρξε ποτέ σε κάποιο ρεύμα ιδεών. Δεν είναι φιλελεύθερος, δεν είναι κρατικιστής, δεν είναι σοσιαλδημοκράτης· είναι όλα τα παραπάνω αναλόγως με τη συγκυρία. Ας μην αναφερθούμε στα κυβερνητικά του πεπραγμένα, τις σπατάλες και τα ρουσφέτια στην εκλογική του περιφέρεια. Υπάρχει κάποιος που μπορεί μέσα από τα εκατομμύρια των λέξεων να ξεχωρίσει τη θεωρία Βενιζέλου για την οικονομία, τον πολιτισμό, την παιδεία ή για τη χώρα; Σύμφωνοι: είχε πάντα «λαοφιλείς», από τη συντηρητική σκοπιά, θέσεις. Ηταν ενάντια στην απάλειψη του θρησκεύματος από τις ταυτότητες και ενάντια στην αλλαγή του άρθρου 16 για τα μη κρατικά ΑΕΙ. Αυτά όμως όχι στο πλαίσιο κάποιας συγκεκριμένης πολιτικής θεωρίας, αλλά διότι βοηθούσαν τακτικίστικα στη συγκυρία. Το βασικό πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ στο παρελθόν ήταν πως είχε πολλές πολιτικές θεωρίες που συγκρούονταν, με αποτέλεσμα πολλές φορές να ακινητοποιείται. Το βασικό πρόβλημα σήμερα είναι ότι δεν έχει καμία. Απόδειξη ότι στην Ιπποκράτους βρήκαν «ενδιαφέρον» το άρθρο του κ. Χρήστου Παπουτσή για το μέλλον της Κεντροαριστεράς. Μάζευε κι ας είναι ιδεολογικές ρόγες...   kathimerini