Τι διαμηνύεται τώρα από το ΔΝΤ
Του Αθανασιου Ελλις
Η παρατεταμένη πολιτική αστάθεια στην Ελλάδα και η πρωτοφανής απώλεια εμπιστοσύνης από αγορές και εταίρους προς την ελληνική οικονομία είναι τα κύρια αίτια για τη δραματική τροπή που έλαβε η εφαρμογή του Μνημονίου στην Ελλάδα, τονίζουν στο ΔΝΤ. Aποδίδουν δε σε πολιτικά κίνητρα τη σχετική συζήτηση που έχει ανοίξει το τελευταίο διάστημα στο εσωτερικό της χώρας. Περιγράφουν, ακόμα, ως ατυχή επιλογή την υιοθέτηση, από στελέχη της κυβέρνησης, της φιλολογίας περί αλλαγής πτυχών του προγράμματος λόγω του λάθος πολλαπλασιαστή.
Μιλούν για «ιδιαιτερότητες» της ελληνικής πραγματικότητας, αναφέροντας, μεταξύ άλλων, και την αναξιοπιστία των στατιστικών στοιχείων κατά το παρελθόν. Στο πλαίσιο αυτό δεν κρύβουν τον προβληματισμό τους για τις τελευταίες εξελίξεις στην Ελληνική Στατιστική Αρχή και τον κίνδυνο οι χειρισμοί που γίνονται να επιφέρουν νέο πλήγμα στην αξιοπιστία των στοιχείων, ενώ ιδιωτικά σημειώνουν ότι ανέμεναν πιο σθεναρή στήριξη του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ από την κυβέρνηση.
Η θέση των εμπειρογνωμόνων του ΔΝΤ είναι σαφής: ακόμη και αν στην αρχή του προγράμματος είχε χρησιμοποιηθεί ο σωστός πολλαπλασιαστής, τίποτα δεν θα άλλαζε, καθώς το πραγματικό πρόβλημα της Ελλάδας ήταν η χρηματοδότηση των ελλειμμάτων και οι Ευρωπαίοι εταίροι δεν ήταν διατεθειμένοι να παράσχουν περισσότερα χρήματα που ήταν αναγκαία για μια πιο ήπια προσαρμογή.
Εμμένουν, δε, στην άποψη πως η μόνη αναγκαία και υποβοηθητική ενέργεια για την Ελλάδα είναι ένα «κούρεμα» του ελληνικού χρέους προς τις ευρωπαϊκές χώρες και την ΕΚΤ, το οποίο στο Ταμείο ελπίζουν ότι θα λάβει χώρα μετά τις γερμανικές εκλογές, υπό την προϋπόθεση ότι η Αθήνα θα συνεχίσει να εφαρμόζει απαρέγκλιτα το πρόγραμμα.
Στην κριτική που δέχονται περί άστοχων προβλέψεων, απαντούν ότι το πρόβλημα δεν ήταν οι εσφαλμένες συνταγές δημοσιονομικής πολιτικής, αλλά οι συνεχείς καθυστερήσεις στην εφαρμογή συμφωνηθέντων μέτρων και η πολιτική ατολμία, που χαρακτήρισαν την πρώτη διετία. Υπό αυτό το πρίσμα, τονίζουν ότι, εάν είχαν προχωρήσει οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, τα έσοδα θα ήταν πολύ καλύτερα, οι στόχοι θα είχαν επιτευχθεί και οι μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις θα ήταν πολύ μικρότερες.
Καταθέτουν, δε, ως χαρακτηριστικό παράδειγμα την ύφεση του 2012, η οποία, ενώ είχε αρχικά υπολογισθεί στο 4,9%, τελικά έφθασε στο 6% και αναρωτιούνται: «Ποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι η διαφορά μιας ποσοστιαίας μονάδας αποτελεί ένδειξη λανθασμένων υπολογισμών, όταν είχαμε μια αβέβαιη πολιτική κατάσταση με την κυβέρνηση Παπαδήμου, εν συνεχεία δύο εκλογικές αναμετρήσεις, καθυστερήσεις αξιολογήσεων και αναβολές εκταμίευσης δόσεων;».
Στο ΔΝΤ αναγνωρίζουν ότι οι πολλαπλασιαστές αποδείχθηκαν μικροί, αλλά επισημαίνουν ότι τους χρησιμοποιούσαν όλοι οι διεθνείς οργανισμοί. «Εμείς, με καθαρή συνείδηση, πιστεύαμε ότι ήταν σωστός», τόνισε σε πρόσφατη συνέντευξή της στην «Κ» η Κριστίν Λαγκάρντ. kathimerini
Comments