Ελληνογερμανικές αβρότητες

Η ευρωκρίση δεν βρίσκεται πια στο απόγειό της. Τα αιχμηρά δημοσιεύματα για την Ελλάδα στον γερμανικό τύπο έχουν υποχωρήσει. Μια αμοιβαία δυσφορία ωστόσο εκδηλώνεται κάθε τόσο στις εφημερίδες.

Η περίοδος των μεγάλων ατμοσφαιρικών αψιμαχιών μεταξύ γερμανικών και ελληνικών μέσων μαζικής ενημέρωσης την εποχή της ευρωκρίσης, τουλάχιστον προσωρινά, έχει περάσει. Μια στομαχική δυσφορία ωστόσο εξακολουθεί να υφίσταται και να εκφράζεται κάθε τόσο από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τους καταναλωτές τους. Το παρατηρούμε όχι στην πρώτη, αλλά στη δεύτερη γραμμή του μετώπου, αυτού του παρατεταμένου ελληνογερμανικού χαμηλού βαρομετρικού. Ένα παράδειγμα. Η συντηρητική Frankfurter Allgemeine Zeitung κυκλοφόρησε στις 31 Δεκεμβρίου, εν αναμονή της ανάληψης της ευρωπαϊκής προεδρίας από την Ελλάδα, με πρωτοσέλιδη μια ξυλογραφία του Anselm Feuerbach, σημαντικού Γερμανού ζωγράφου του 19ου αιώνα, που παριστάνει το Πλατωνικό Συμπόσιο.

Σκώμμα και οργή

Anselm Feuerbach (1829-1880)

Στην ειρωνική της λεζάντα, η γνωστή για το πικρόχολο ύφος της γηραιά γερμανική εφημερίδα, επισημαίνει ότι τα συμπόσια της ελληνικής προεδρίας θα είναι φέτος μάλλον λιτά μια και η Αθήνα παρουσιάζεται ολιγαρκής κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία. Και στη συνέχεια: «Οι Έλληνες πάντως μπορούν να είναι υπερήφανοι για την αρχαία τους πνευματική υψιπέτεια, όταν ακόμα και ένας μέθυσος σαν τον Αλκιβιάδη εκφωνούσε ενδιαφέροντες λόγους.» Αν είμαστε ψύχραιμοι, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η ειρωνεία της Frankfurter Allgemeine Zeitung είναι απλά βεβιασμένη και μόνο ένα υπομειδίαμα μπορεί να προκαλέσει. Στην Αθήνα όμως φαίνεται πως άναψαν τα αίματα. Ο διπλωμάτης Παντελής Καρκαμπάσης έστειλε επιστολή στο γερμανικό φύλο που δημοσιεύθηκε στα μέσα του μήνα. Χαρακτηρίζει τη λεζάντα της φωτογραφίας λυπηρό κρούσμα λαϊκισμού, απορεί πώς είναι δυνατόν να ποδοπατείται κατά τέτοιον τρόπο η ουμανιστική παράδοση της ίδιας της Γερμανίας, με τη θυσία δηλαδή μιας παράστασης του Πλατωνικού Συμποσίου στο βωμό της επικαιρότητας, και καταλήγει: «Είναι θλιβερό να εξευτελίζονται ως μέθυσοι ιστορικές μορφές όπως ο Αλκιβιάδης.»

Ευαισθησία και συνέπεια

Ρωμαϊκή προτομή του Αλκιβιάδη

Στο μεταξύ Γερμανός αναγνώστης της Frankfurter Allgemeine Zeitung απάντησε στον Παντελή Καρκαμπάση. Διαβάζουμε «Δεν θυμάμαι πια την πρωτοσέλιδη φωτογραφία της 31ης Δεκεμβρίου. Υποθέτω όμως ότι ο αναγνώστης Καρκαμπάσης θα διαμαρτυρήθηκε επιδεικνύοντας την ίδια ευαισθησία και όταν στα πλαίσια μιας αποκρουστικής αντιγερμανικής υστερίας ελληνικές εφημερίδες και αφίσες προπηλάκιζαν τη Γερμανίδα καγκελάριο σαν ιμιτασιόν του Χίτλερ και αξιωματικό των SS. Η μήπως εξέλαβε, μια και επικαλείται το πνεύμα του ευγενούς κλασικού ελληνισμού, αυτόν τον προπηλακισμό σαν ευπρόσδεκτη αναβίωση του αρχαίου οστρακισμού;» Να γράψουμε κι εμείς μια λεζάντα για τη μικρή αυτή ξιφομαχία: Νυγμοί και λογχισμοί, ριπές ανέμελης αλαζονείας και ρίγη ασυνείδητης μειονεξίας επί του πτώματος του αρχαίου ελληνισμού που επί της ουσίας δεν ανήκει πια σε κανέναν, επειδή ευτυχώς ανήκει μεταρσιωμένο σε όλους.

Σπύρος Μοσκόβου

Υπεύθ.σύνταξης: Μαρία Ρηγούτσου   dw de