Σωρεία ατυχών συμπτώσεων

Σωρεία ατυχών συμπτώσεων

Του Κώστα Ιορδανίδη

Ακρως αποθαρρυντική είναι η εικόνα, που σταδιακώς δημιουργείται, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες εξωραϊσμού της. Η ανάληψη της προεδρίας της Ε.Ε. στην οποία η κυβέρνηση είχε πολλά επενδύσει σε επικοινωνιακό επίπεδο ξεκίνησε με «ατυχήματα» που ίσως αποδειχθούν μοιραία. Η φυγή του Χριστόδουλου Ξηρού, καταδικασθέντος έξι φορές σε ισόβια για εγκληματικές ενέργειές του ως μέλους της 17Ν, απέδειξε μία χαλαρότητα στο σύστημα εσωτερικής ασφαλείας, προκαλώντας την δημόσια αντίδραση των ΗΠΑ και μεγάλη περίσκεψη στους εταίρους της χώρας. Το σκάνδαλο των επισφαλών δανείων του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου εκτίναξε το θέμα της διαφθοράς από τις παράνομες συνταξιοδοτήσεις και άλλα πληβειακά παρόμοια, στην ανώτατη κλίμακα του οικονομικού κατεστημένου. Είναι προφανές ότι καταβάλλεται προσπάθεια να μην επεκταθεί η έρευνα στα επισφαλή δάνεια των συστημικών τραπεζών προς επιχειρηματίες που κυριαρχούν στην ελληνική οικονομία, αλλά είναι αμφίβολο εάν τελικώς αυτό αποτραπεί. Ο πρόωρος «αποχαιρετισμός» των υπαλλήλων της Προεδρίας από τον κ. Κάρολο Παπούλια, κατά την κοπή της πίτας την Πέμπτη και η διευκρίνισή του ότι θα παραδώσει «τον Μάιο στον διάδοχό» του μετέφερε την αίσθηση αβεβαιότητος και ασταθείας από το επίπεδο της καθημερινής κομματικής αντιπαραθέσεως στον κορυφαίο πολιτειακό θεσμό. Πέραν τούτων ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, καθώς διαπιστώνει την διαρκή συρρίκνωση της εκλογικής βάσεώς του, έχει περιέλθει σε κατάσταση εξόχου νευρικότητος, θέτοντας σε δοκιμασία διαρκώς τον ήδη ασταθή κυβερνητικό συνασπισμό. Η απώλεια του ελέγχου είναι σταθερή, αλλά θα έλεγε κανείς ότι αυτό συμβαίνει στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες. Το θέμα είναι ότι η διάδοχη κατάσταση –ο ΣΥΡΙΖΑ αυτόνομος ή σε συνεργασία με άλλα κόμματα– αντιμετωπίζεται από ορισμένους κύκλους με όρους καθεστωτικής ανατροπής, και σε αυτό συμβάλλει η ανωριμότης της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως. Κόμμα που να διεκδικεί την εξουσία δύο χρόνια από την «επανίδρυσή» του δεν έχει προηγούμενο στην σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία. Κάποιοι παραλληλίζουν την ταχεία αύξηση της επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ με την κυριαρχία του ΕΑΜ, όταν διεκδικούσε την εξουσία μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Την εποχή που η αστική πολιτική τάξη διεσώθη εξ αιτίας των εγκληματικών λαθών της τότε ηγεσίας του ΚΚΕ. Η ένοπλη διεκδίκηση της εξουσίας οδήγησε στην συνεργασία των συντηρητικών και των φιλελευθέρων και χάρις στην ενίσχυση των ΗΠΑ η Ελλάς υπήρξε η μόνη χώρα που έδωσε –επί του εδάφους– την μάχη κατά των κομμουνιστών και την εκέρδισε. Η πρόκληση για την παρούσα κυβέρνηση δεν προέρχεται από την «ιδιοφυή» πολιτική ΣΥΡΙΖΑ, αλλά από όσους εψήφισαν την Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ τον Ιούνιο του 2011 και απογοητευθέντες από την ασκούμενη πολιτική θα απέχουν. Εάν η κυβέρνηση δεν ενεργούσε με νευρικότητα, εάν η ηγεσία της δεν βρισκόταν σε διαρκή «εκλογική εγρήγορση» από τους πρώτους μήνες που ανέλαβε την εξουσία, τα πράγματα θα ήταν σταθερότερα. Αλλά η φύση των ανθρώπων δεν αλλάζει. Η πολιτική και οικονομική τάξη της μεταπολιτεύσεως κινδυνεύει από το κακό της παρελθόν για το οποίο ευθύνεται πρωτίστως το ΠΑΣΟΚ και από την ελίτ –πολιτική και οικονομική– που ανέλαβε να την διασώσει.      kathimerini