Συνασπισμός των ευρωπαϊστών
Συνασπισμός των ευρωπαϊστών
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Οταν στα τέλη Σεπτεμβρίου 2013 η κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ εφόρμησε εναντίον της Χρυσής Αυγής, διατυπώθηκε σχεδόν ταυτόχρονα και η θεωρία των «δύο άκρων», των κομμάτων του «συνταγματικού τόξου» και άλλα παρόμοιας εμπνεύσεως. Ατόνησε η προσπάθεια εκείνη κατόπιν αντιδράσεων, προερχομένων όχι αποκλειστικώς από την Αριστερά.
Σήμερα διακινείται η ιδέα δημιουργίας κάποιας μορφής ευρωπαϊκού πολιτικού σχηματισμού για να εξουδετερωθεί ο κίνδυνος εξόδου από τη Ζώνη του Ευρώ, που ανευθύνως προβάλλεται ενίοτε και από κυβερνητικά στελέχη. Θα αποδώσουμε αγαθές προθέσεις στους εμπνευστές αυτής της διακινούμενης ιδέας, αλλά ένα εγχείρημα προς την κατεύθυνση αυτή ενδέχεται να έχει άκρως ανεπιθύμητες συνέπειες.
Εν πρώτοις, μία διάκριση μεταξύ «ευρωπαϊκών» και «αντιευρωπαϊκών» κομμάτων θεσμοθετεί έναν άκρως επικίνδυνο διχασμό, μη ανταποκρινόμενο στις τάσεις που κυριαρχούν στην κοινωνία σήμερα, δεδομένου ότι πάνω από 80% υποστηρίζουν μία συμφωνία με τους εταίρους της Ελλάδος στην Ε.Ε. και περισσότερο από τα δύο τρίτα των υποστηρικτών του ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις. Στο πρακτικό επίπεδο, επίσης, ένας υποτιθέμενος συνασπισμός των «ευρωπαϊκών» δυνάμεων σημαίνει σύμπηξη τριών κομμάτων –της Νέας Δημοκρατίας, του «Ποταμιού» και του ΠΑΣΟΚ– που είναι αμφίβολο εάν θα λειτουργήσει με τρόπο παραγωγικό.
Το ΠΑΣΟΚ έπαυσε να υφίσταται ως κόμμα, αλλά ως μηχανισμός παραμένει κραταιός και στη διάρκεια της συγκυβερνήσεως υπήρξαν σοβαρότατες τριβές με στελέχη της Ν.Δ. Κυρίως όμως θα ενισχύσει πρωτίστως τη συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ, που εκ της φύσεώς του περιλαμβάνει και τις δύο τάσεις. Κάτι ανάλογο συνέβη και στην πρώτη φάση των διοικήσεων του ΠΑΣΟΚ, που άσκησε την εξουσία πάνω από μία εικοσαετία.
Τέλος, η όλη «στρατηγική» ενδέχεται να καταρρεύσει πριν καν τεθεί σε εφαρμογή, εάν η κυβέρνηση του κ. Αλέξη Τσίπρα συνάψει μια κάποια συμφωνία με τους εταίρους μας, που οφείλει να είναι το ζητούμενο για κάθε συνετό πολίτη, ανεξαρτήτως των προσωπικών πολιτικών προτιμήσεων. Επειδή η τύχη του ΠΑΣΟΚ μάς είναι παντελώς αδιάφορη, επειδή το «Ποτάμι» είναι ένας χαλαρός και υπό διαμόρφωση συνασπισμός, ο συντηρητικής διαμορφώσεως πολίτης, ο μέσος ψηφοφόρος της Κεντροδεξιάς, που αιφνιδιάστηκε –κακώς ενδεχομένως– από την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στη εξουσία, παρακολουθεί τις εξελίξεις με ανησυχία ασφαλώς, αλλά εύχεται μία θετική απόληξη των διαπραγματεύσεων.
Αρκεί ο παραδοσιακός διχασμός σε δυνάμεις τις Δεξιάς και της Αριστεράς. Παρέλκει ο εμπλουτισμός του με την εισαγωγή διακρίσεων ανάμεσα σε ευρωπαϊστές και αντιευρωπαϊστές. Εάν υπάρξει ρήξη και επέλθει μία καταστροφή, κανείς από τους σημερινούς πρωταγωνιστές δεν πρόκειται να διαδραματίσει ρόλο. Υπομονή και ψυχραιμία έχει ανάγκη η χώρα.
Σήμερα διακινείται η ιδέα δημιουργίας κάποιας μορφής ευρωπαϊκού πολιτικού σχηματισμού για να εξουδετερωθεί ο κίνδυνος εξόδου από τη Ζώνη του Ευρώ, που ανευθύνως προβάλλεται ενίοτε και από κυβερνητικά στελέχη. Θα αποδώσουμε αγαθές προθέσεις στους εμπνευστές αυτής της διακινούμενης ιδέας, αλλά ένα εγχείρημα προς την κατεύθυνση αυτή ενδέχεται να έχει άκρως ανεπιθύμητες συνέπειες.
Εν πρώτοις, μία διάκριση μεταξύ «ευρωπαϊκών» και «αντιευρωπαϊκών» κομμάτων θεσμοθετεί έναν άκρως επικίνδυνο διχασμό, μη ανταποκρινόμενο στις τάσεις που κυριαρχούν στην κοινωνία σήμερα, δεδομένου ότι πάνω από 80% υποστηρίζουν μία συμφωνία με τους εταίρους της Ελλάδος στην Ε.Ε. και περισσότερο από τα δύο τρίτα των υποστηρικτών του ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις. Στο πρακτικό επίπεδο, επίσης, ένας υποτιθέμενος συνασπισμός των «ευρωπαϊκών» δυνάμεων σημαίνει σύμπηξη τριών κομμάτων –της Νέας Δημοκρατίας, του «Ποταμιού» και του ΠΑΣΟΚ– που είναι αμφίβολο εάν θα λειτουργήσει με τρόπο παραγωγικό.
Το ΠΑΣΟΚ έπαυσε να υφίσταται ως κόμμα, αλλά ως μηχανισμός παραμένει κραταιός και στη διάρκεια της συγκυβερνήσεως υπήρξαν σοβαρότατες τριβές με στελέχη της Ν.Δ. Κυρίως όμως θα ενισχύσει πρωτίστως τη συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ, που εκ της φύσεώς του περιλαμβάνει και τις δύο τάσεις. Κάτι ανάλογο συνέβη και στην πρώτη φάση των διοικήσεων του ΠΑΣΟΚ, που άσκησε την εξουσία πάνω από μία εικοσαετία.
Τέλος, η όλη «στρατηγική» ενδέχεται να καταρρεύσει πριν καν τεθεί σε εφαρμογή, εάν η κυβέρνηση του κ. Αλέξη Τσίπρα συνάψει μια κάποια συμφωνία με τους εταίρους μας, που οφείλει να είναι το ζητούμενο για κάθε συνετό πολίτη, ανεξαρτήτως των προσωπικών πολιτικών προτιμήσεων. Επειδή η τύχη του ΠΑΣΟΚ μάς είναι παντελώς αδιάφορη, επειδή το «Ποτάμι» είναι ένας χαλαρός και υπό διαμόρφωση συνασπισμός, ο συντηρητικής διαμορφώσεως πολίτης, ο μέσος ψηφοφόρος της Κεντροδεξιάς, που αιφνιδιάστηκε –κακώς ενδεχομένως– από την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στη εξουσία, παρακολουθεί τις εξελίξεις με ανησυχία ασφαλώς, αλλά εύχεται μία θετική απόληξη των διαπραγματεύσεων.
Αρκεί ο παραδοσιακός διχασμός σε δυνάμεις τις Δεξιάς και της Αριστεράς. Παρέλκει ο εμπλουτισμός του με την εισαγωγή διακρίσεων ανάμεσα σε ευρωπαϊστές και αντιευρωπαϊστές. Εάν υπάρξει ρήξη και επέλθει μία καταστροφή, κανείς από τους σημερινούς πρωταγωνιστές δεν πρόκειται να διαδραματίσει ρόλο. Υπομονή και ψυχραιμία έχει ανάγκη η χώρα.
Comments