Στον Αλέξη Τσίπρα επενδύουν οι ξένοι
Στον Αλέξη Τσίπρα επενδύουν οι ξένοι
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Απρόσμενα «δημοφιλής» μεταξύ ξένων κυβερνητικών αξιωματούχων, τεχνοκρατών και αναλυτών που χειρίζονται ή παρακολουθούν το ελληνικό ζήτημα αποδεικνύεται το τελευταίο διάστημα ο Αλέξης Τσίπρας. Ισως ακούγεται περίεργο, αλλά ακόμη και οι επικριτές της συγκρουσιακής πολιτικής της νέας ελληνικής κυβέρνησης καταλήγουν στην εκτίμηση ότι ο μόνος που μπορεί να αποτρέψει το αδιέξοδο και τη χρεοκοπία είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Απογοητευμένοι από τον υπουργό Οικονομικών για τον οποίο εκφράζουν όλο και πιο ανοιχτά τη δυσφορία τους, τον ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα και ακόμη περισσότερο τους Ανεξάρτητους Ελληνες, βρίσκουν καλά λόγια να πουν μόνο για τον πρωθυπουργό. Επισημαίνουν ότι κατά την επίσκεψή του στο Βερολίνο, αλλά και στις συχνές πλέον τηλεφωνικές επικοινωνίες, ο κ. Τσίπρας «ακούει» και στις περισσότερες περιπτώσεις δρα άμεσα και αποτελεσματικά. Είναι σαφές ότι αργά αλλά σταθερά οικοδομούνται λειτουργικοί δίαυλοι επικοινωνίας.
Με όσους συζήτησα τις προηγούμενες ημέρες στο ΔΝΤ, όπου διεξαγόταν η Εαρινή Σύνοδος του Ταμείου, αλλά και σε σημαντικά αμερικανικά ιδρύματα των οποίων οι εκθέσεις και αναλύσεις επηρεάζουν κυβερνήσεις και αγορές, όλοι ήθελαν να μάθουν τι ακριβώς θα κάνει ο Ελληνας πρωθυπουργός και πόσο ρεαλιστής μπορεί να αποδειχθεί. Εναπόθεταν σε αυτόν τις, περιορισμένες σε αυτή τη φάση, ελπίδες για αποτροπή μιας μετωπικής σύγκρουσης και χρεοκοπίας της Ελλάδας.
Ακόμη και οι επικριτές του, που γνωρίζουν πλέον άριστα την εσωτερική πολιτική πραγματικότητα της Ελλάδας, μιλούν μέχρι και για τη «φιλόδοξη, συγκρουσιακή και αμφιλεγόμενη» πρόεδρο της Βουλής ― πιστεύουν ότι λόγω της συγκυρίας και των χρονικών περιορισμών, το μέλλον της Ελλάδας βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια του Αλέξη Τσίπρα.
Δεν βλέπουν προοπτική επιστροφής της Ν.Δ., τουλάχιστον όχι στο βραχυπρόθεσμο μέλλον, απορρίπτουν κάποιον πρωταγωνιστικό ρόλο για το ΠΑΣΟΚ, τουλάχιστον όχι με τη σημερινή του μορφή, ανησυχούν για τη Χρυσή Αυγή και περιμένουν την επόμενη κίνηση του κ. Τσίπρα.
Η πιο συχνή ερώτηση που θέτουν είναι αν θα διατηρήσει τον κ. Βαρουφάκη με την «προσβλητική» ρητορική (σε πρόσφατο μήνυμά του ο υπ. Οικονομικών έκανε λόγο για πραξικόπημα των εταίρων εις βάρος της Ελλάδας), ο οποίος «άλλα μας λέει μέσα και άλλα δηλώνει έξω», ή θα εμπιστευθεί το υπουργείο Οικονομικών στον «πιο προσεκτικό και χαμηλών τόνων» Γιάννη Δραγασάκη. Τα εισαγωγικά δεν αποδίδουν θέσεις ή εκτιμήσεις του γράφοντος. Πιστοποιούν τις ακριβείς εκφράσεις που χρησιμοποίησαν κορυφαίοι αξιωματούχοι χωρών και θεσμών. Ρωτούν, επίσης, αν θα επιλέξει να συγκυβερνά με τον κ. Καμμένο ή θα κάνει ένα άνοιγμα προς το Κέντρο. Και αν ναι, πώς, πότε, και με τι στρατηγική στόχευση και προοπτικές επιβίωσης.
Ολοι, συμπεριλαμβανομένων των Ευρωπαίων εταίρων, του ΔΝΤ, αλλά και των ΗΠΑ, ζητούν ιδιωτικά αλλά και δημόσια πλέον από τους Ελληνες ιθύνοντες λιγότερα λόγια και θεωρητικές αναλύσεις και περισσότερη δουλειά με συγκεκριμένα στοιχεία και μετρήσιμες προτάσεις.
Λίγο πριν από τη σημερινή συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με την Αγκελα Μέρκελ, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε., έχει σημασία να γνωρίζει η ελληνική πλευρά τον ιδιαίτερο ρόλο που αποδίδουν οι εταίροι προσωπικά στον πρωθυπουργό, ακόμη και αν είναι σαφές ότι θα προτιμούσαν ένα εντελώς διαφορετικό σκηνικό στην Ελλάδα. Η ανάλυσή τους ξεπερνά την αναγνώριση του αυτονόητου θεσμικού του ρόλου. Προχωρούν ένα βήμα παρακάτω και θεωρούν ότι στο περίπλοκο παζλ της ελληνικής εσωτερικής πολιτικής, ο 40χρονος πρωθυπουργός μπορεί να αναδειχθεί σε αδιαμφισβήτητο πρωταγωνιστή του πολιτικού γίγνεσθαι για αρκετό διάστημα, χωρίς να διαρραγούν οι σχέσεις με την Ε.Ε., εάν μετακινηθεί προς τον ρεαλισμό, επιλογή που θα έχει ένα βραχυπρόθεσμο κόστος, το οποίο όμως, με δεδομένη τη δημοφιλία του κ. Τσίπρα, κρίνεται διαχειρίσιμο.
Απογοητευμένοι από τον υπουργό Οικονομικών για τον οποίο εκφράζουν όλο και πιο ανοιχτά τη δυσφορία τους, τον ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα και ακόμη περισσότερο τους Ανεξάρτητους Ελληνες, βρίσκουν καλά λόγια να πουν μόνο για τον πρωθυπουργό. Επισημαίνουν ότι κατά την επίσκεψή του στο Βερολίνο, αλλά και στις συχνές πλέον τηλεφωνικές επικοινωνίες, ο κ. Τσίπρας «ακούει» και στις περισσότερες περιπτώσεις δρα άμεσα και αποτελεσματικά. Είναι σαφές ότι αργά αλλά σταθερά οικοδομούνται λειτουργικοί δίαυλοι επικοινωνίας.
Με όσους συζήτησα τις προηγούμενες ημέρες στο ΔΝΤ, όπου διεξαγόταν η Εαρινή Σύνοδος του Ταμείου, αλλά και σε σημαντικά αμερικανικά ιδρύματα των οποίων οι εκθέσεις και αναλύσεις επηρεάζουν κυβερνήσεις και αγορές, όλοι ήθελαν να μάθουν τι ακριβώς θα κάνει ο Ελληνας πρωθυπουργός και πόσο ρεαλιστής μπορεί να αποδειχθεί. Εναπόθεταν σε αυτόν τις, περιορισμένες σε αυτή τη φάση, ελπίδες για αποτροπή μιας μετωπικής σύγκρουσης και χρεοκοπίας της Ελλάδας.
Ακόμη και οι επικριτές του, που γνωρίζουν πλέον άριστα την εσωτερική πολιτική πραγματικότητα της Ελλάδας, μιλούν μέχρι και για τη «φιλόδοξη, συγκρουσιακή και αμφιλεγόμενη» πρόεδρο της Βουλής ― πιστεύουν ότι λόγω της συγκυρίας και των χρονικών περιορισμών, το μέλλον της Ελλάδας βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια του Αλέξη Τσίπρα.
Δεν βλέπουν προοπτική επιστροφής της Ν.Δ., τουλάχιστον όχι στο βραχυπρόθεσμο μέλλον, απορρίπτουν κάποιον πρωταγωνιστικό ρόλο για το ΠΑΣΟΚ, τουλάχιστον όχι με τη σημερινή του μορφή, ανησυχούν για τη Χρυσή Αυγή και περιμένουν την επόμενη κίνηση του κ. Τσίπρα.
Η πιο συχνή ερώτηση που θέτουν είναι αν θα διατηρήσει τον κ. Βαρουφάκη με την «προσβλητική» ρητορική (σε πρόσφατο μήνυμά του ο υπ. Οικονομικών έκανε λόγο για πραξικόπημα των εταίρων εις βάρος της Ελλάδας), ο οποίος «άλλα μας λέει μέσα και άλλα δηλώνει έξω», ή θα εμπιστευθεί το υπουργείο Οικονομικών στον «πιο προσεκτικό και χαμηλών τόνων» Γιάννη Δραγασάκη. Τα εισαγωγικά δεν αποδίδουν θέσεις ή εκτιμήσεις του γράφοντος. Πιστοποιούν τις ακριβείς εκφράσεις που χρησιμοποίησαν κορυφαίοι αξιωματούχοι χωρών και θεσμών. Ρωτούν, επίσης, αν θα επιλέξει να συγκυβερνά με τον κ. Καμμένο ή θα κάνει ένα άνοιγμα προς το Κέντρο. Και αν ναι, πώς, πότε, και με τι στρατηγική στόχευση και προοπτικές επιβίωσης.
Ολοι, συμπεριλαμβανομένων των Ευρωπαίων εταίρων, του ΔΝΤ, αλλά και των ΗΠΑ, ζητούν ιδιωτικά αλλά και δημόσια πλέον από τους Ελληνες ιθύνοντες λιγότερα λόγια και θεωρητικές αναλύσεις και περισσότερη δουλειά με συγκεκριμένα στοιχεία και μετρήσιμες προτάσεις.
Λίγο πριν από τη σημερινή συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με την Αγκελα Μέρκελ, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε., έχει σημασία να γνωρίζει η ελληνική πλευρά τον ιδιαίτερο ρόλο που αποδίδουν οι εταίροι προσωπικά στον πρωθυπουργό, ακόμη και αν είναι σαφές ότι θα προτιμούσαν ένα εντελώς διαφορετικό σκηνικό στην Ελλάδα. Η ανάλυσή τους ξεπερνά την αναγνώριση του αυτονόητου θεσμικού του ρόλου. Προχωρούν ένα βήμα παρακάτω και θεωρούν ότι στο περίπλοκο παζλ της ελληνικής εσωτερικής πολιτικής, ο 40χρονος πρωθυπουργός μπορεί να αναδειχθεί σε αδιαμφισβήτητο πρωταγωνιστή του πολιτικού γίγνεσθαι για αρκετό διάστημα, χωρίς να διαρραγούν οι σχέσεις με την Ε.Ε., εάν μετακινηθεί προς τον ρεαλισμό, επιλογή που θα έχει ένα βραχυπρόθεσμο κόστος, το οποίο όμως, με δεδομένη τη δημοφιλία του κ. Τσίπρα, κρίνεται διαχειρίσιμο.
Comments