Συμπαράταξη κόντρα στη βία

Συμπαράταξη κόντρα στη βία

Του Μπάμπη Παπαδημητρίου

Επρεπε να το έχουμε προλάβει. Επρεπε να έχουμε βγάλει τη βία από την πολιτική ζωή. Να έχουμε απομονώσει όσους καλλιεργούν τη βία και το μίσος που την τρέφει. Ιδιαίτερα όσους τη δικαιολογούν στο όνομα ιδεολογιών! Δεν τα καταφέραμε. Η θανάτωση του νέου άνδρα στο Κερατσίνι, ας βαραίνει την ψυχή όσων δικαιολογούν τη βία. Παλαιότερα, κάποιοι είχαν φτάσει στο σημείο να βρίσκουν δικαιολογίες σε τρομοκράτες, αποδίδοντας πολιτικά κίνητρα σε δολοφόνους. Μόλις προχτές, ζητήθηκε λιντσάρισμα, δήθεν πολιτικό, δήθεν σε ιδιωτική συνομιλία! Ετσι λοιπόν, ο παλαιός βουλευτής της πιο παραδοσιακής δεξιάς (εκλέγεται συνεχώς από το 1993), ήταν από τους πρώτους που υβρίζουν, διαβάλλουν και καλλιεργούν την πολιτική βία, προτρέπουν τους νοικοκυραίους να χρησιμοποιήσουν βία απέναντι στα προβλήματά τους. Ενα βήμα δίπλα από αυτή την πολιτική συμπεριφορά τοποθετείται η Χρυσή Αυγή. Πανομοιότυπα «επιχειρήματα», με την ίδια πνοή, την ίδια συστηματική προτροπή σε πράξεις βίας χρησιμοποιούν οι λοχαγοί της. Οταν οι χρυσαυγίτες έριξαν το προσωπείο των «σκληρών παιδιών», ενδύθηκαν το μαύρο μπλουζάκι πάνω στο παντελόνι της κυνηγετικής παραλλαγής και άρχισαν να απειλούν όποιον γουστάρουν, η προετοιμασία της απόλυτης βίας είχε ήδη ολοκληρωθεί. Τον δρόμο του μίσους, από τον οποίο περνούν οι πιο ακραίοι της άκρας δεξιάς τον ανοίγουν οι δηλώσεις για «εθνοπροδότες», «λακέδες τοκογλύφων» και άλλα παρόμοια. Δυστυχώς, στην άλλη πλευρά του πολιτικού φάσματος, στην αριστερά πέραν του Κουβέλη, συνέβησαν τα ίδια, περίπου. Παρόμοιο λεξιλόγιο, δικαιολόγηση της βίας, «απέναντι στη βία των μνημονίων». Αντί να συμπαραταχθούν με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις για να απομονώσουν πρακτικά και πλήρως τους χρυσαυγίτες, ξεχωρίζουν τους πολιτικούς και, τελικά, τους Ελληνες. Υπάρχουν πλέον «φίλοι και εχτροί» του λαού και το κυνηγητό, με κάθε μέσο σε όλα τα μέσα, των «εχτρών» από τους «φίλους» ευλογήθηκε πολλάκις από ηγετικά στελέχη της αριστερής αντιπολίτευσης.  καθημερινή Συχνά, όσο τραγικό κι αν είν’ αυτό, για να γυρίσει τις σελίδες της, η Ιστορία βουτά το δάχτυλο στο αίμα. Πολλοί, σοφότεροι ημών, περίμεναν τη συμφορά να πλήξει το κοινωνικό σώμα ενωρίτερα. Ο πολιτικός κόσμος αργούσε. Το πραγματικό ερώτημα είναι γιατί, ενώ όλοι παρακολουθούσαν τα σημάδια να πυκνώνουν, δεν έκαναν το αυτονόητο: να εξοστρακίσουν αυτούς που απειλούν τις βάσεις του δημοκρατικού καθεστώτος. Το πρόβλημα βρισκόταν στην πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί ο κ. Τσίπρας, να συμπαραταχθεί με τους Σαμαρά-Βενιζέλο ώστε ο Μιχαλολιάκος και η παρέα του να βρεθούν αντιμέτωποι με τον νόμο. Ας δράσουν από κοινού, έστω και τώρα, όσοι πιστεύουν ότι μόνον η υποταγή στο Νόμο προστατεύει τη Δημοκρατία.