το τέρας θέριεψε

Το τέρας θέριεψε...

Του Αγγελου Στάγκου

Και τώρα τι κάνουμε; Ή μάλλον τι κάνουν όλοι αυτοί που τα τελευταία χρόνια αποδομούσαν με περισσή χάρη και αφέλεια, οι ανόητοι, το σύστημα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας; Ετσι, γενικά και ανέξοδα, για να πουλήσουν την πραμάτειά τους, για να προωθήσουν τους εαυτούς τους, για να πιάσουν στασίδι εξουσίας, για ποικίλους άλλους λόγους, αλλά και γιατί ένα πολύ μεγάλο μέρος τους είναι ανιστόρητοι και αδαείς. Εκείνοι που ανήκουν, υποτίθεται, στο σύστημα του λεγόμενου «συνταγματικού τόξου», ο λόγος. Αλλά που έχουν κάνει τα πάντα για να ανοίξουν τον δρόμο στο τέρας του νεοναζισμού. Και δεν είναι μόνο η πολιτική τάξη. Είναι το σύμπαν του πολιτικού συστήματος, που δεν είναι μικρό και περιλαμβάνει δημοσιογράφους και μίντια, κόμματα, συνδικαλιστές, τοπικούς άρχοντες και δημοτικά συμβούλια, δημόσιους υπαλλήλους και διοικητικά συμβούλια, πολιτευόμενους και δικαστικούς, πάσης φύσεως κρατικοδίαιτους. Τη μισή Ελλάδα δηλαδή... Είναι δυνατόν να μην έβλεπαν «οι λεγάμενοι» -και να συνεχίζουν να μη βλέπουν - πού οδηγούσαν ο άκρατος λαϊκισμός, η ενθάρρυνση του παραλογισμού, ο αδιάκοπος καταγγελτικός λόγος, οι συνεχείς παραβιάσεις των νόμων, η παρεχόμενη θαλπωρή στη βία, η ισοπέδωση προς τα κάτω, η έλλειψη στοιχειώδους αξιοκρατίας και μάλιστα σε μία χώρα που από τότε που συστάθηκε δεν μπόρεσε ποτέ να διακριθεί για τους θεσμούς και τις αρχές της, ή ακόμη περισσότερο, για τον σεβασμό προς αυτές και τους νόμους; Από τα αποτελέσματα προκύπτει ότι δεν το έβλεπαν ή αδιαφορούσαν και τώρα που ο νεοναζισμός σήκωσε κεφάλι και δείχνει το τρομακτικό του πρόσωπο σε όλο του το μεγαλείο, βρίσκονται σε πλήρη αμηχανία. Κρίνοντας από πρακτικές και δηλώσεις, ποια ακριβώς κόμματα του ελληνικού πολιτικού σκηνικού ανήκουν πραγματικά στο «συνταγματικό τόξο»; Γιατί δεν αρκεί ο αυτοκαθορισμός, απαιτείται και κάποια συνέπεια, ή όχι; Αλλά αν αποδεχθούμε έστω ότι όλα τα υπόλοιπα κόμματα, πλην «Χρυσής Αυγής», ανήκουν στο «συνταγματικό τόξο», είναι φανερό ότι δεν μπορούν να συμφωνήσουν σε μία κοινή στάση για την αντιμετώπισή της, μέσω νόμων και θεσμών, ή ακόμη και μέσω της άσκησης του δικαιώματος και της υποχρέωσης της δημοκρατίας να υπερασπίζεται τον εαυτό της. Κυρίως γιατί κάποια είναι απρόθυμα να προσαρμόσουν τον λόγο και την πρακτική τους στο πλαίσιο του σεβασμού των νόμων, του Συντάγματος και του περιορισμού της χρήσης του άκρατου λαϊκισμού στην πολιτική αντιπαράθεση. Ετσι όμως θέριεψε το νεοναζιστικό κόμμα, που όμοιό του δεν υπάρχει πουθενά στην Ευρώπη. Δυστυχώς, η «Χρυσή Αυγή» τα έχει «διαβάσει» όλα αυτά, όπως έχει σωστά «διαβάσει» και την ελληνική κοινωνία. Μία κοινωνία που θέλγεται από τον φραστικό «τσαμπουκά» και το «νταηλίκι», στοιχεία που χρησιμοποιούν κατά κόρον οι βουλευτές της «Χρυσής Αυγής» μέσα και έξω από τη Βουλή. Οχι μόνο σαν μέσα ταύτισης με τον «λαϊκό» άνθρωπο, αλλά και σαν μέσα τρομοκράτησης, μαζί με τον όγκο, τους μυς και το αγριωπό ύφος των επιλέκτων των «ταγμάτων εφόδου». Το ζητούμενο λοιπόν είναι πώς αντιμετωπίζεται πλέον η κατάσταση από τη συντεταγμένη πολιτεία. Δεν θα είναι καθόλου εύκολο, αλλά δεν είναι ανεκτή και η κλιμάκωση των προκλήσεων, ακόμη και με δολοφονικές επιθέσεις, σε βάρος της δημοκρατίας.  καθημερινή