Θεωρίες έξω, λιτότητα μέσα


 
Μπάμπης Παπαδημητρίου ΜΠΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Θεωρίες έξω, λιτότητα μέσα

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 
Κανένα θεωρητικό πρόβλημα δεν υπάρχει με όσα έγραψε ο κ. Τσακαλώτος σε άρθρο γνώμης σε γνωστό βρετανικό κεντροαριστερό ιστότοπο –στον οποίο εξάλλου έχουμε, κατά καιρούς, διαβάσει ενδιαφέρουσες εκτιμήσεις του Σόρος–, γνωστόν, κατά τα άλλα, για την ευρωσκεπτικιστική του πλατφόρμα και τη συστηματική προβολή του κ. Βαρουφάκη και της κίνησης Diem25. Πολύ καλά αντιλαμβάνεται ο κ. Τσακαλώτος ότι έχει υποστεί ισχυρό πλήγμα στα μάτια της αριστερότερης τάσης των μελών του ΣΥΡΙΖΑ, από τους οποίους εξαρτάται η παρουσία του όταν θα έχουν χάσει τη διακυβέρνηση. Γι’ αυτό ομιλεί με γλώσσα αριστερή ενώ, ως υπουργός, επιβάλλει βαριά λιτότητα.

Μην κάνετε το λάθος να πιστέψετε ότι η άποψη του κ. Τσακαλώτου διατυπώνεται με γνώμονα το «καλό της Ευρώπης». Ούτε πως είναι το «κοινωνικό αφήγημα» κόντρα σε εκείνους που επιμένουν ότι «οι κανόνες είναι κανόνες». Δεν χρειάζεται να είναι κανείς «αριστερός» για να είναι εξαιρετικά κριτικός στην υπάρχουσα Ευρώπη. Οτι η δημοσιονομική λιτότητα εύκολα θα γίνει ένας «ζουρλομανδύας» (straightjacket), το είχαμε επισημάνει όλοι όσοι ειλικρινώς πιστεύουμε ότι αυτό που χρειάζεται είναι μια πιο ομόσπονδη και πολιτικώς περισσότερο Ενωμένη Ευρώπη, ήδη από το 2011. Τότε που στον ΣΥΡΙΖΑ «σνόμπαραν» την ΟΝΕ. Κατατείνω χωρίς δυσκολία στην άποψη ότι η τήρηση των δημοσιονομικών κανόνων –ειδικώς όταν η εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας γίνεται με γερμανική πειθαρχία– μας βάζει ένα «στενόχωρο κοστούμι» που απαγορεύει σωτήριες για την ανάκαμψη κινήσεις, που θα έδιναν ταχύτερα και ασφαλέστερα τις ανάσες που χρειάζεται η ευρωπαϊκή οικονομία.

Ο Μάριο Ντράγκι, πρόεδρος της ΕΚΤ, τον οποίο η παράταξη του κ. Τσακαλώτου θεώρησε αναξιόπιστο λόγω της περίοπτης συνεργασίας του με την Goldman Sachs, έχει κάνει πολλά και σημαντικά πραγματικά έργα εναντίον της παρανοϊκής λιτότητας που πρεσβεύει το Βερολίνο. Γι’ αυτό ο κ. Σόιμπλε διαβάζει με συμπάθεια τις ενατενίσεις του «τίμιου Ευκλείδη» αλλά μισεί όλα όσα κάνει ο «σούπερ Μάριο».

Το πραγματικό, για εμάς όλους, ζήτημα με την αρθρογραφία του συμπαθέστατου και προφανώς σε άλλο μήκος κύματος ευρισκόμενου στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι ο υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας έχει άλλα, πολύ σπουδαιότερα και πολύ δυσκολότερα πράγματα να κάνει. Μπορούσε, για παράδειγμα, να εξηγήσει στην ομάδα κρούσης του Μαξίμου ότι η χρησιμοποίηση του δημοσιονομικού περιθωρίου είναι δική του υπόθεση και θα γίνει κατόπιν δικής του εισήγησης και όχι όπως ψηφοθηρικά και επικοινωνιακά βόλεψε το επιτελείο Τσίπρα. Γνώριζε καλά η ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών τη ζημία που θα γινόταν στη χώρα με τον χειρισμό που αποφάσισε ο πρωθυπουργός. Και όμως, δεν είπε και δεν έκανε τίποτε. Με αποτέλεσμα να καταστρέφονται οι ελπίδες που κέρδιζε, μέχρι τις αρχές Δεκεμβρίου, η Ελλάδα για προοπτική εξόδου μας από την κρίση.

Comments

Popular posts from this blog

επιλογές .....κεφαλονίτικα ανέκδοτα

Macmillan and Eisenhower in 1959 tv debate-bbc