η αμυνα της ΕΕ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α.Ε. Εθν.Μακαρίου & Φαληρέως 2
ΑΠΟΨΕΙΣ
ΚΩΣΤΑΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΗΣΗ άμυνα της Ε.Ε.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Οταν την πρώτη Τρίτη του Νοεμβρίου 2001 καθυστερούσε η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων της Πολιτείας Φλόριντα και άρχισε να δημιουργείται ένταση ασυνήθιστη, ένας σχολιαστής του CNN, μέσης, όπως θα λέγαμε, ηλικίας, ξέσπασε κυριολεκτικώς: «Προς Θεού, οι εκλογές πολιτικοποιούνται». Ωσάν η ανάδειξη του νέου Αμερικανού προέδρου –στην προκειμένη περίπτωση επρόκειτο για τον Τζορτζ Μπους Β΄– να μην ήταν το ύψιστο πολιτικό γεγονός, αλλά κάτι σαν ψυχαγωγικό πρόγραμμα τηλεοράσεως.
Στις τελευταίες εκλογές η ανάδειξη του κ. Ντόναλντ Τραμπ στο προεδρικό αξίωμα των ΗΠΑ εκλαμβάνεται σαφώς ως καθεστωτική αλλαγή, άκρως ανεπιθύμητη και απολύτως κινδυνώδης για ένα τμήμα του κατεστημένου, που αισθάνεται απειλούμενο, ωσάν να επρόκειτο να εγκλεισθεί διά βίου σε κάποιο εφιαλτικό γκουλάγκ στην έρημο της Νεβάδας. Ισως αυτό να αποτελεί μιαν ένδειξη πόσο αβαθής είναι η παγκόσμια «ελίτ» που δημιουργήθηκε σε Αμερική και Ευρώπη τις τελευταίες δεκαετίες και τελικώς απέτυχε οικτρά και εξουδενούται.
Πρώτη φορά από τον τελευταίο Παγκόσμιο Πόλεμο, οπότε η αμερικανική παρουσία εδραιώθηκε με τρόπο αναμφισβήτητο στη Δύση, το διάστημα που μεσολαβεί από την εκλογή νέου προέδρου στις αρχές Νοεμβρίου έως την 20ή Ιανουαρίου, οπότε αναλαμβάνει τα καθήκοντά του και εγκαθίσταται στον Λευκό Οίκο, χαρακτηρίζεται από τόση αβεβαιότητα. Στην Ευρώπη, η προεκλογική δήλωση του κ. Τραμπ ότι η αμερικανική πυρηνική προστασία θα ισχύσει μόνον για εκείνες τις χώρες του ΝΑΤΟ, πέντε τον αριθμό, που είναι συνεπείς προς τις υποχρεώσεις έναντι της Συμμαχίας, έχει δημιουργήσει τεράστια αμηχανία.
Πέραν τούτου, όμως, οι Ευρωπαίοι ηγέτες είχαν αρχίσει τελευταίως να διακρίνουν μία τάση σταδιακής απεμπλοκής των ΗΠΑ από τη Μέση Ανατολή. Ετσι αποφάσισαν να δραστηριοποιηθούν. Την περασμένη Πέμπτη, λοιπόν, ο πρόεδρος της Επιτροπής κ. Ζαν Κλοντ Γιούνκερ ανακοίνωσε ότι οι ηγέτες της Ε.Ε. εξετάζουν τρόπους ενισχύσεως της συνεργασίας στους τομείς ασφαλείας και αμύνης για να αντιμετωπίσουν κρίσεις στην περιφέρεια της Ευρώπης και προκλήσεις όπως το μεταναστευτικό. Η ιδέα της κοινής ευρωπαϊκής αμύνης διακινείται επί ματαίω εδώ και μερικές δεκαετίες και, ως εκ τούτου, η πρόσφατη εξαγγελία του κ. Γιούνκερ πρέπει να αντιμετωπιστεί μάλλον με περίσκεψη. Εκτός αυτού, από τις ευρωπαϊκές χώρες, μόνον η Βρετανία και η Γαλλία σε μικρότερο συγκριτικώς βαθμό, διαθέτουν δυνατότητα επιχειρήσεων εκτός συνόρων. Αλλά με την έξοδο της Βρετανίας από την Ε.Ε. διερωτάται κανείς τι όντως σημαίνει η «ευρωπαϊκή άμυνα».
Επιπλέον, δίχως την ενεργό συμμετοχή της Τουρκίας ή του Ισραήλ, των αραβικών κρατών του Κόλπου, ή της Σαουδικής Αραβίας –που δεν είναι μέλη της Ε.Ε.– οποιαδήποτε παρέμβαση σε κρίσεις στη Μέση Ανατολή θα εξαντλείται σε κάποιες αβλαβείς περιπολίες για την περισυλλογή προσφύγων και άλλα τέτοια επουσιώδη.
Απλώς σε αυτή τη φάση της αρχομένης αποσυνθέσεως κάτι ήθελαν να πουν, κάπως να δείξουν ότι η ιδέα της ενωμένης Ευρώπης υφίσταται και προχωρεί προς ολοκλήρωση και οι Ευρωπαίοι ηγέτες ανέσυραν εκ νέου το θέμα της κοινής αμύνης. Ομως η ηγέτιδα δύναμη της Δύσεως είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, και οι Ευρωπαίοι θα εναρμονίσουν την πολιτική τους υπό τον κ. Τραμπ, διότι όλα τα άλλα συνεπάγονται κόστος βαρύτατο. Οσο για τη Γερμανία, αυτή μπορεί να επιδεικνύει την ισχύ της στον κ. Αλέξη Τσίπρα διά του δρος Βόλφγκανγκ Σόιμπλε· μόνον που η αυθεντία του άρχισε να αμφισβητείται ήδη.
Comments