ΑΝΑΠΌΦΕΥΚΤΕΣ ΟΙ ΕΚΛΟΓΈς
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α.Ε. Εθν.Μακαρίου & Φαληρέως 2
ΑΠΟΨΕΙΣ
ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣΑναπόφευκτες οι εκλογές;
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Το τοπίο αρχίζει να καθαρίζει και τα σημάδια δεν είναι καλά. Ο κ. Τσίπρας έχει αποφασίσει να τραβήξει το σχοινί. Το ίδιο και μία μεγάλη ομάδα εταίρων και δανειστών. Είτε θα πάμε σε εκλογές τον Φεβρουάριο με αντιευρωπαϊκή ατζέντα από τον ΣΥΡΙΖΑ είτε θα συρθούμε σε ένα νέο κύκλο ύφεσης και μιζέριας, που θα κρατήσει μήνες και θα κορυφωθεί τον επόμενο Ιούλιο.
Ποιος φταίει που μπήκαμε, ξανά, σε αυτόν τον φαύλο κύκλο; Και οι δύο. Ο πρωθυπουργός ήξερε ότι προκαλεί την τύχη του εξαγγέλλοντας παροχές λίγες ημέρες πριν επισκεφθεί το Βερολίνο και πριν από την απόφαση του Eurogroup για τα βραχυπρόθεσμα μέτρα χρέους. Στενοί συνεργάτες του τον είχαν προειδοποιήσει για τις επιπτώσεις. Ορισμένοι του αντιπρότειναν άλλες εξαγγελίες, όπως η αποπληρωμή κρατικών χρεών προς επιχειρήσεις. Προτίμησε τη λύση με τα άμεσα πολιτικά οφέλη, αγνοώντας τις προειδοποιήσεις.
Εχουν όμως και οι έξω μεγάλες ευθύνες. Τράβηξαν μία φορά το χαλί κάτω από τα πόδια της κυβέρνησης Σαμαρά και δεν του έδωσαν τα υπεσχημένα όταν πέτυχε το πρωτογενές πλεόνασμα. Υποτίμησαν τον αντίκτυπο και η χώρα πλήρωσε βαρύ τίμημα. Τώρα επαναλαμβάνεται εν μέρει το φθινόπωρο του 2014. Η σημερινή κυβέρνηση είναι μία πολύ κακή, ανεπαρκής κυβέρνηση. Αλλά έχει υλοποιήσει ένα μεγάλο μέρος από τις επώδυνες δεσμεύσεις της χώρας, από τις περικοπές των συντάξεων έως τη λύση του περίφημου «γόρδιου δεσμού» του βρεφικού γάλακτος. Μέχρι πριν από ένα μήνα, πολλοί Ευρωπαίοι αξιωματούχοι τη διαφήμιζαν ως τη «μοναδική ελπίδα να γίνουν πράγματα» και τώρα την απορρίπτουν, τονίζοντας ότι «δεν πιστεύει στις μεταρρυθμίσεις».
Μπλέξαμε, λοιπόν, στον γνωστό φαύλο κύκλο. Οι σκληροί της Ευρωζώνης βρήκαν το πάτημα που ήθελαν και τραβούν το σχοινί. Ο κ. Τσίπρας χάνει την ψυχραιμία του και αρχίζει να νιώθει ότι το παιχνίδι δεν θα εξελιχθεί όπως το είχε στο μυαλό του. Το πάνω χέρι παίρνουν οι κομματικοί και πολιτικοί σύμβουλοι. Οι έξω έχουν μπροστά τους τις δικές τους εκλογικές αναμετρήσεις και τη διόγκωση ενός ευρωσκεπτικιστικού λαϊκισμού. Κάποιοι αδυνατούν να εξηγήσουν στους ψηφοφόρους τους για ποιο λόγο ένας πρωθυπουργός χρησιμοποιεί «δικά τους δανεικά» για να δώσει μία παραπάνω σύνταξη.
Απαξ και μπλέξεις σε αυτόν τον αέναο κύκλο, δύσκολα βγαίνεις.
Η πραγματική οικονομία θα βυθιστεί, οι τράπεζες θα αντιμετωπίσουν νέα προβλήματα και η επιστροφή στην κανονικότητα θα καθυστερήσει και άλλο.
Ισως εδώ που φτάσαμε, η πιο λογική λύση είναι οι εκλογές. Ο κρατικός μηχανισμός έχει ούτως ή άλλως παραλύσει. Αγορές και επενδυτές τις έχουν προεξοφλήσει. Καλό θα ήταν να έκλεινε πρώτα η αξιολόγηση, να περνούσαμε μία περίοδο σταθερότητας και μετά να πηγαίναμε σε εκλογές. Ο ιστορικός του μέλλοντος θα έχει πολλά να γράψει για τα, επαναλαμβανόμενα, λάθη των έξω και τις στραβοτιμονιές του κ. Τσίπρα. Και ο ελληνικός λαός θα πληρώσει το τίμημα, για μία ακόμη φορά.
Ποιος φταίει που μπήκαμε, ξανά, σε αυτόν τον φαύλο κύκλο; Και οι δύο. Ο πρωθυπουργός ήξερε ότι προκαλεί την τύχη του εξαγγέλλοντας παροχές λίγες ημέρες πριν επισκεφθεί το Βερολίνο και πριν από την απόφαση του Eurogroup για τα βραχυπρόθεσμα μέτρα χρέους. Στενοί συνεργάτες του τον είχαν προειδοποιήσει για τις επιπτώσεις. Ορισμένοι του αντιπρότειναν άλλες εξαγγελίες, όπως η αποπληρωμή κρατικών χρεών προς επιχειρήσεις. Προτίμησε τη λύση με τα άμεσα πολιτικά οφέλη, αγνοώντας τις προειδοποιήσεις.
Εχουν όμως και οι έξω μεγάλες ευθύνες. Τράβηξαν μία φορά το χαλί κάτω από τα πόδια της κυβέρνησης Σαμαρά και δεν του έδωσαν τα υπεσχημένα όταν πέτυχε το πρωτογενές πλεόνασμα. Υποτίμησαν τον αντίκτυπο και η χώρα πλήρωσε βαρύ τίμημα. Τώρα επαναλαμβάνεται εν μέρει το φθινόπωρο του 2014. Η σημερινή κυβέρνηση είναι μία πολύ κακή, ανεπαρκής κυβέρνηση. Αλλά έχει υλοποιήσει ένα μεγάλο μέρος από τις επώδυνες δεσμεύσεις της χώρας, από τις περικοπές των συντάξεων έως τη λύση του περίφημου «γόρδιου δεσμού» του βρεφικού γάλακτος. Μέχρι πριν από ένα μήνα, πολλοί Ευρωπαίοι αξιωματούχοι τη διαφήμιζαν ως τη «μοναδική ελπίδα να γίνουν πράγματα» και τώρα την απορρίπτουν, τονίζοντας ότι «δεν πιστεύει στις μεταρρυθμίσεις».
Μπλέξαμε, λοιπόν, στον γνωστό φαύλο κύκλο. Οι σκληροί της Ευρωζώνης βρήκαν το πάτημα που ήθελαν και τραβούν το σχοινί. Ο κ. Τσίπρας χάνει την ψυχραιμία του και αρχίζει να νιώθει ότι το παιχνίδι δεν θα εξελιχθεί όπως το είχε στο μυαλό του. Το πάνω χέρι παίρνουν οι κομματικοί και πολιτικοί σύμβουλοι. Οι έξω έχουν μπροστά τους τις δικές τους εκλογικές αναμετρήσεις και τη διόγκωση ενός ευρωσκεπτικιστικού λαϊκισμού. Κάποιοι αδυνατούν να εξηγήσουν στους ψηφοφόρους τους για ποιο λόγο ένας πρωθυπουργός χρησιμοποιεί «δικά τους δανεικά» για να δώσει μία παραπάνω σύνταξη.
Απαξ και μπλέξεις σε αυτόν τον αέναο κύκλο, δύσκολα βγαίνεις.
Η πραγματική οικονομία θα βυθιστεί, οι τράπεζες θα αντιμετωπίσουν νέα προβλήματα και η επιστροφή στην κανονικότητα θα καθυστερήσει και άλλο.
Ισως εδώ που φτάσαμε, η πιο λογική λύση είναι οι εκλογές. Ο κρατικός μηχανισμός έχει ούτως ή άλλως παραλύσει. Αγορές και επενδυτές τις έχουν προεξοφλήσει. Καλό θα ήταν να έκλεινε πρώτα η αξιολόγηση, να περνούσαμε μία περίοδο σταθερότητας και μετά να πηγαίναμε σε εκλογές. Ο ιστορικός του μέλλοντος θα έχει πολλά να γράψει για τα, επαναλαμβανόμενα, λάθη των έξω και τις στραβοτιμονιές του κ. Τσίπρα. Και ο ελληνικός λαός θα πληρώσει το τίμημα, για μία ακόμη φορά.
Comments