ΝΗΣΙΆ , ΒΟΥΝΆ ΚΑΙ ΛΑΓΚΑΔΙΑ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α.Ε. Εθν.Μακαρίου & Φαληρέως 2
ΑΠΟΨΕΙΣ
ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣΝησιά, βουνά και λαγκάδια
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Είναι πολλοί αυτοί που γκρινιάζουν για τη φορολογική νομοθεσία–κουρελού που έχει η χώρα. Δικαίως, διότι το πλέγμα των ρυθμίσεων και παραρυθμίσεων που έχουν θεσπιστεί έχει κάνει το σύστημα τόσο δαιδαλώδες που ούτε οι εφοριακοί μπορούν να βγάλουν άκρη. Ας σκεφτούμε ότι μόνο για τον φόρο εισοδήματος έχουμε πολλαπλές κλίμακες φορολογίας: αλλιώς (και με υψηλό συντελεστή) φορολογούνται τα εισοδήματα από μισθωτές υπηρεσίες, αλλιώς τα εισοδήματα από ενοίκια, αλλιώς από αγροτικές εργασίες κι αλλιώς από υδραυλικές εργασίες. Ακόμη για τα εισοδήματα από κεφάλαιο έχουμε δύο κλίμακες: αλλιώς φορολογούνται οι αποδόσεις των κεφαλαίων που κατατίθενται στις τράπεζες και επενδύονται από αυτές (τόκοι) και αλλιώς οι αποδόσεις του κεφαλαίου που επενδύεται απευθείας από ιδιώτες (μερίσματα).
Η κουρελού, που ευφημίζεται ως «φορολογικό σύστημα» της χώρας, υφάνθηκε επειδή οι προηγούμενες κυβερνήσεις ακολουθούσαν την πρακτική της τωρινής. Για κάθε πρόβλημα που υπήρχε θέσπιζαν και μία φορολογική εξαίρεση. Συνήθως τα προβλήματα ήταν «προβλήματα» της εκλογικής της πελατείας, αλλά ουδείς γκρίνιαζε και κάθε κυβέρνηση τα περνούσε μετ’ επαίνων. Αν κάποιος γκρίνιαζε θα ήταν «εχθρός του λαού», κάτι σαν «φίλος του Σόιμπλε», που λένε σήμερα τα βλαστάρια της δρακογενιάς. Η έννοια του «λαού», φυσικά, είναι ρευστή. «Λαός» είναι κάθε φορά η συγκεκριμένη πληθυσμιακή ομάδα που ωφελείται από κάποια εξαίρεση στον νόμο. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Η μία εξαίρεση στον νόμο άνοιγε την κερκόπορτα για πολλές επιπλέον. Οι ομάδες που δεν επωφελούνταν της εξαίρεσης επιχειρηματολογούσαν (στα δικαστήρια ή στα βουλευτικά γραφεία) ότι αδικούνταν. Κι εκεί κοντά στις εκλογές ψηφίζονταν και άλλες εξαιρέσεις, μέχρι να φτάσουμε στο σημείο της έκπληξης: «Πω, πω, τι πολύπλοκο φορολογικό σύστημα έχουμε, και αποτρέπει τις επενδύσεις!».
Κάπως έτσι θα γίνει και με τη «νησιωτικότητα», που θέλει να θεσπίσει ο κ. Αλέξης Τσίπρας ξεκινώντας από τον χαμηλότερο ΦΠΑ. Το Μαξίμου κλείνει το μάτι στην εκλογική του πελατεία, αφήνοντας να διαρρεύσει ότι κάτι θα προβλεφθεί στην επόμενη συνταγματική αναθεώρηση. Η «νησιωτικότητα» είναι μια ενδιαφέρουσα θεωρία, που μπορεί να ακολουθηθεί από τη θεωρία της «ορεινότητας». Δεν έχουν μόνο τα νησιά πρόβλημα τον χειμώνα, έχουν και οι ορεινές περιοχές, οι οποίες επιπλέον δεν ευλογούνται από τα (κατά κανόνα αφορολόγητα) τουριστικά έσοδα το καλοκαίρι. Επιπλέον, τα χωριά της Πίνδου έχουν πολλά να διηγηθούν για τα όσα υπέφεραν κατά το πρώτο κύμα μετανάστευσης των Αλβανών τη δεκαετία του ’90. Να σημειώσουμε εδώ ότι για τον Ελληνα νομοθέτη ή δικαστή δεν ισχύει ποτέ το «περασμένα, ξεχασμένα». Υπάρχουν πάντα οι αναδρομικές αποζημιώσεις.
Μετά την «ορεινότητα» θα βρεθούν επιχειρήματα για τη «λοφότητα» και, τέλος, για την «πεδινότητα». Βεβαίως, δεν θα πρέπει να αποζημιωθούν όλοι το ίδιο, αλλά θα μπορούμε να έχουμε καμιά εικοσαριά κλίμακες ΦΠΑ: 24% για τις πόλεις, 22% για τα προάστια (πολλές φορές χιονίζει και αποκλείονται οι άνθρωποι στο Κεφαλάρι), 18% για τις πρωτεύουσες νομών της Περιφέρειας κ.ο.κ. Ετσι θα φτάσουμε στον ιδανικό σοσιαλισμό, που όλοι οι ψηφοφόροι θα είναι ευτυχισμένοι με τη φορολογική τους εξαίρεση...
Η κουρελού, που ευφημίζεται ως «φορολογικό σύστημα» της χώρας, υφάνθηκε επειδή οι προηγούμενες κυβερνήσεις ακολουθούσαν την πρακτική της τωρινής. Για κάθε πρόβλημα που υπήρχε θέσπιζαν και μία φορολογική εξαίρεση. Συνήθως τα προβλήματα ήταν «προβλήματα» της εκλογικής της πελατείας, αλλά ουδείς γκρίνιαζε και κάθε κυβέρνηση τα περνούσε μετ’ επαίνων. Αν κάποιος γκρίνιαζε θα ήταν «εχθρός του λαού», κάτι σαν «φίλος του Σόιμπλε», που λένε σήμερα τα βλαστάρια της δρακογενιάς. Η έννοια του «λαού», φυσικά, είναι ρευστή. «Λαός» είναι κάθε φορά η συγκεκριμένη πληθυσμιακή ομάδα που ωφελείται από κάποια εξαίρεση στον νόμο. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Η μία εξαίρεση στον νόμο άνοιγε την κερκόπορτα για πολλές επιπλέον. Οι ομάδες που δεν επωφελούνταν της εξαίρεσης επιχειρηματολογούσαν (στα δικαστήρια ή στα βουλευτικά γραφεία) ότι αδικούνταν. Κι εκεί κοντά στις εκλογές ψηφίζονταν και άλλες εξαιρέσεις, μέχρι να φτάσουμε στο σημείο της έκπληξης: «Πω, πω, τι πολύπλοκο φορολογικό σύστημα έχουμε, και αποτρέπει τις επενδύσεις!».
Κάπως έτσι θα γίνει και με τη «νησιωτικότητα», που θέλει να θεσπίσει ο κ. Αλέξης Τσίπρας ξεκινώντας από τον χαμηλότερο ΦΠΑ. Το Μαξίμου κλείνει το μάτι στην εκλογική του πελατεία, αφήνοντας να διαρρεύσει ότι κάτι θα προβλεφθεί στην επόμενη συνταγματική αναθεώρηση. Η «νησιωτικότητα» είναι μια ενδιαφέρουσα θεωρία, που μπορεί να ακολουθηθεί από τη θεωρία της «ορεινότητας». Δεν έχουν μόνο τα νησιά πρόβλημα τον χειμώνα, έχουν και οι ορεινές περιοχές, οι οποίες επιπλέον δεν ευλογούνται από τα (κατά κανόνα αφορολόγητα) τουριστικά έσοδα το καλοκαίρι. Επιπλέον, τα χωριά της Πίνδου έχουν πολλά να διηγηθούν για τα όσα υπέφεραν κατά το πρώτο κύμα μετανάστευσης των Αλβανών τη δεκαετία του ’90. Να σημειώσουμε εδώ ότι για τον Ελληνα νομοθέτη ή δικαστή δεν ισχύει ποτέ το «περασμένα, ξεχασμένα». Υπάρχουν πάντα οι αναδρομικές αποζημιώσεις.
Μετά την «ορεινότητα» θα βρεθούν επιχειρήματα για τη «λοφότητα» και, τέλος, για την «πεδινότητα». Βεβαίως, δεν θα πρέπει να αποζημιωθούν όλοι το ίδιο, αλλά θα μπορούμε να έχουμε καμιά εικοσαριά κλίμακες ΦΠΑ: 24% για τις πόλεις, 22% για τα προάστια (πολλές φορές χιονίζει και αποκλείονται οι άνθρωποι στο Κεφαλάρι), 18% για τις πρωτεύουσες νομών της Περιφέρειας κ.ο.κ. Ετσι θα φτάσουμε στον ιδανικό σοσιαλισμό, που όλοι οι ψηφοφόροι θα είναι ευτυχισμένοι με τη φορολογική τους εξαίρεση...
Comments