η κρίση είναι πολιτική / καθημερινή

Η κρίση είναι πολιτικήΤου Nικου Γ. ΞυδακηH κρίση ξεκίνησε χρηματοπιστωτική και πολύ σύντομα φανερώνεται ως πολύπλευρα πολιτική και κοινωνική. Η κοινωνία των ΗΠΑ, εκμεταλλευόμενη τη συγκυρία των εκλογών, αντέδρασε πολιτικά: επιλέγοντας ηγεσία που υποσχέθηκε πολιτικές αναδιευθετήσεις. Στην Ευρώπη, το αίτημα αναπροσαρμογών πρώτη υποδέχεται η Αριστερά: οι παραδοσιακοί σχηματισμοί της κλονίζονται, διασπώνται, μετασχηματίζονται. Στη Γαλλία, την Ιταλία, την Ελλάδα.Ακόμη και παρηκμασμένη και φθαρμένη από συγκυβερνήσεις και συναινέσεις, η Αριστερά λειτουργεί ως βαρόμετρο των πολιτικών αναστατώσεων. Οταν οι κοινωνίες αγωνιούν για την εργασία, το επίπεδο διαβίωσης, τις υπηρεσίες πρόνοιας, το κοινωνικό κράτος, οι πολιτικοί σχηματισμοί οφείλουν να απαντήσουν πειστικά. Δεν μπορούν. Τα καινοφανή ερωτήματα απαιτούν καινούργιες απαντήσεις. Τις αναζητούν. Ο έμπειρος υπουργός τριών κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, Αλέκος Παπαδόπουλος, μίλησε προχθές με δραματικούς τόνους για πολιτικό, συστημικό πρόβλημα· και δεν είναι βέβαια κανένας οραματιστής, πρακτικός και μετριοπαθής κεντρώος είναι. Φαίνεται πως ακόμη και στο φθαρμένο κεντρώο ΠΑΣΟΚ δρουν δυνάμεις που ανησυχούν και αναγνωρίζουν το βαθύ πολιτικό πρόβλημα.Ο Συνασπισμός, πιο ευάλωτος στην κίνηση ιδεών, στο συνέδριό του εκδηλώνει μετωπική σύγκρουση των δύο εαυτών του. Με αφορμή τον «δακρυσμένο Δεκέμβρη», οι μειοψηφούντες μετριοπαθείς Ανανεωτές, σήκωσαν παντιέρα εναντίον της ριζοσπαστικότερης, «κινηματικής» και πιο καιροσκοπικής αριστερής πλειοψηφίας. Oι μεν βλέπουν εξουσία, οι δε βλέπουν κινήματα και συλλογικότητες. Οι μεν ζητούν συμμετοχή στη διακυβέρνηση, οι δε ηγεμονία στην κοινωνική αντιπολίτευση.Η σύγκρουση στην Αριστερά δείχνει όχι μόνο αντίπαλες τάσεις, αλλά και τη σφοδρότητα της πολιτικής κρίσης και τους καινοφανείς δομικούς χαρακτήρες της. Η ήδη μετασχηματιζόμενη κοινωνία επιβαρύνεται πολλαπλώς από τη διεθνή δυσπραγία, και αναζητεί σταθερές. Τα κόμματα εξουσίας φαίνονται ανίκανα να επινοήσουν έναν εαυτό άλλο από αυτόν που παρήγαγε εν πολλοίς την παρούσα κρίση – θεσμών, αξιών, στρατηγικής. Και η Αριστερά συνταράσσεται υπαρξιακά. Ολοι περιμένουν.