Αναμνήσεις από τα χρόνια της κατοχής. -ΛΟΡΝΙΟΝ

Πλατεία Βαλλιάνου τα βράδυα . Τόπος συγκέντρωσης της κοινωνίας και της νεολαίας. Οι νέοι και οι νέες στην βόλτα πάνω-κάτω λεωφόρο και πλατεία , οι μεγαλύτεροι μετά ,η άνευ συζύγων στα καφφενεία και ζαχαροπλαστεία., απολαμβάνοντες την θαλπωρή της ωραίας Βραδυάς. Δεν είναι μόνη τούτη που ξεχωρίζει από τις άλλες ,ο καιρός με την άνοιξη είναι πάντα ίδιος ,άνετος ,φρέσκος με λίγο αεράκι, η με δροσιά του πελάγους , ξεκουράζει ο,τι κι΄αν κάνεις .Τα γκαρσόνς τρέχουν μέσα έξω την εξυπηρέτηση του κόσμου , το ανθρώπινο κύμα συνεχώς αλλάζει, άλλοι έρχονται άλλοι φεύγουν ,γεγονός όμως παραμένει πως ο Αργοστολιότης με τον βραδυνό του περίπατο δίνει πόντους στην υγεία του. Διαφορετικότητα στην πλατεία παρουσιάζετο Πέμπτη και Κυριακή που είτε η μια είτε η άλλη από τις δυό φιλαρμονικές μας έπαιζε συνήθως ευρωπαικά κομμάτια . Τότες ναι είχε πολυ κόσμο το κέντρο της πόλης μας. Στην φιλαρμονική λειβαθούς μαέστρος ήταν ο κύρ.Βασιλόπουλος καλωσυνάτος , γεμάτος μαεστρία ,αποδοτικός στην εκτέλεση του μουσικού του ρεπερτορίου , πληρωνόταν από το πλούσιο χειροκρότημα. Οταν είχε ποδόσφαιρο στον Μέτελα μέρος της νεολαίας μετεκινείτο στα βορεινά. Το ξεφάντωμα το ζούσε ο κόσμος στις γιορτές στις παρελάσεις την λαμπρή που κατέβαινε από τα χωριά ο λαός. Σαν φτάσανε οι Ιταλοί στην πόλη κι’ είχαμε συσκοτίσεις , πήρε πιο πολυ ζωή ετούτο το μέρος , γιατί ο κόσμος είχε ανάγκη την βόλτα του αφ’ ενός , μα είχε και την έφεση να κουβεντιάζει την κατάσταση,γιατί ένοιωθε πως από την κουβέντα κάτι νέο θάβγαινε. Αλλωστε ποτέ δεν ήτανε εσωστρεφής ο κάτοικος της πόλης. Οι μουσικές εκδηλώσεις των Ιταλών στην Πλατεία με τις ορχήστρες τους αγκάλιαζαν τις ανάγκες του λαού μας και εχειροκροτούντο από τον κόσμο . Το γεγονός αυτό εδωκε εφέ στους Ιταλούς ,ώστε νάχουμε μουσική σχεδόν καθε καλοκαιρινή βραδυά.. Τα κορίτσια μας γνωριστήκαν με τον Ιταλό και συναισθηματικά. Το θέατρό ο Κέφαλος πάντα γιομάτο, πότε με θεατρικά εργα και πότε με σινεμά δωρεάν για τους κατακτημένους ,έζησε λίγα χρόνια κοσμοσυρροής και κεφιού. Το πάνω –κάτω της βόλτας για δυό τρείς ώρες κούραζε. Τότες μπαίναμε στην Αίγλη και παίρναμε ένα νεράκι, που σε δεκάδες ποτήρια πρόσφερε ο Μαλισιάνος στους περιπατητές που το ζητούσαν . Τα συμβαίνόμενα ,τα μαθήματα ,τα κοινωνικά ,οι γνωριμίες και τα συναπαντήματά μας ,τα φίρδην –μίγδην όλων μας με τόν κόσμο, οι καλησπέρες και τα τσάου δεν είχαν τελικά άλλο νόημα, παρά το κλείσιμο του χρόνου. Και σαν καταλάβαινες πως ο φίλος , η ο γνωστός ,η η γνωστή λείπει από την βόλτα , σίγουρα σε κάποιο στενό παρακάτω , γινότανε γρήγορη ανταλλαγή τών προιόντων του Θεού Ερωτα. Ειχε πλάκα ,γιατί την άλλη μέρα διέκρινες την σεμνοτυφία να κυριαρχεί της πονηριάς πάνω στην ιδια φάτσα. Η ηθοποιία από φύση της αναπτύσεται στης Κεφαλονιάς τους κατοίκους .Αμα δε κι είσαι ξένος και συμβεί να κατοικήσεις στο νησί δεν ξεφεύγεις την επιρροή. Η έλλειψη του φωτισμού όξυνε την όρασή μας στο σκοτάδι ,κι΄όταν τύχαινε νάναι φαγγαροβραδυά ολόγιωμη, τότες μπορώ να υποστηρίξω πως οι βραδιές αυτές κοσμημένες με περιστατικά νεανικά , μένανε στην μνήμη σαν αφαντάστου κάλους αναμνήσεις. Στα στενά ακουγόντουσαν καντάδες ,πιο πέρα μια τετραφωνία με κιθάρα σκόρπιζε νοσταλγίας τραγούδια ,πιο κεί ιταλικές του νότου καντσονέτες αιχμαλώτιζαν την ακοή μα και χαρούμενα νεανικά ξεφωνητά ,ανάκατα με περιπάτους από σοβαρές παρέες ,εκτός πλατείας βέβαια ,συνέθεταν το πάλζ ,που τούδινε περίεργη όψη κινουμένων σκιών η αχτίδα κάποιου καμιονιού, που έτρεχε στα γρήγορα την πόλη. Περίπατος ειρηνικός ,διασκεδαστικός στην μέση του πολέμου.Τα καφενεία τριγύρω δεχόντουσαν να κάτσης ,σαν ο πολύς κόσμος λιγόστευε , για λίγη ώρα να ξεκουραστείς ,και να σου φέρουν νερό.Το νερό τότενες το πρόσφεραν όλοι. Τα ποτήρια πάνω στον πάγκο των καταστημάτων , γέμουσι φρέσκου ύδατος . Από την μεριά του θεάτρου ο κόσμος σούλεγε τις εντυπώσεις του από την ταινία , μερικοί μάλιστα σούλεγαν και την όλη ιστορία. Δημοτικό καφενείο και Τσουρουνάκης , δυό μαγαζιά που συγκέντρωναν την προτίμησή μου τις ώρες της σχόλης. Ακόμη και μελέτη στου σχολειού στα μαθηματα εκανα εκεί γιατί εύρισκα ησυχία. Δεν είναι μικρό πράγμα νάχεις στέκι για ήσυχο διάβασμα νωρίς τ¨απογιόματα , έξω από το σπίτι. Ωφελείσαι απο την αλλαγή ,γιατι σε διαφορετικό περιβάλλον μελετάς καλίτερα , αφομοιώνεις γρήγορα ,δεν ξέρω , μπορεί να συντείνει προς τούτο και η ατμόσφαιρα. .Οταν τέλειωνες καλούσες τον Μάκη ,πλήρωνες την γιαούρτη σου , και με τα βιβλία υπό μάλης ,έτσι λέγανε τότες ,βάδιζες για το σπίτι που δεν ήτανε μακρυά..¨¨Απόσπασμα από την ¨¨Πορεία προς τον 21ο αιώνα.¨¨βιβλίο του Λορνιόν.