THE DAILY STAR Ευσεβείς πόθοι, αλλά... Πριν από λίγες ημέρες ο υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας Μπερνάρ Κουσνέρ σχολίασε με πολύ γαλλικό τρόπο την πραγματική σημασία της ειρηνευτικής διάσκεψης για το Μεσανατολικό, τον προσεχή Νοέμβριο. Ούτε λίγο ούτε πολύ, δήλωσε ότι θεωρεί τη διάσκεψη «ευσεβή πόθο», παρότι από μόνη της η ιδέα είναι σημαντική. Η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Κοντολίζα Ράις έκανε ελαφρώς πιο ενδιαφέροντα τα πράγματα, όταν ανακοίνωσε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ελπίζουν να καλέσουν τα μέλη της αραβικής επιτροπής ειρήνης, προκειμένου να συμμετάσχουν. Ανάμεσά τους η Συρία και ο Λίβανος. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Εχουντ Ολμερτ δήλωσε την περασμένη Δευτέρα ότι το Ισραήλ αποδέχεται τη συμμετοχή της Συρίας, εφόσον η Δαμασκός ακολουθεί τους κανόνες, οι οποίοι ορίστηκαν από το διεθνές Κουαρτέτο και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι αραβικές χώρες επέδειξαν σχετική αδιαφορία για το αν θα συμμετάσχουν στις συνομιλίες, υποστηρίζοντας ότι η ατζέντα, οι στόχοι και οι συμμετέχοντες οφείλουν να διατυπώσουν με σαφήνεια στις θέσεις τους πριν από οποιαδήποτε απόφαση. Θα πρέπει, πάντως, όλοι να αντιληφθούν ότι βρίσκεται μπροστά τους η πιθανότητα μιας ουσιαστικής διαδικασίας προς την ειρήνη, γι’ αυτό και οφείλουν να δώσουν την ενδεδειγμένη βαρύτητα. Το γεγονός ότι οι βασικοί συντελεστές επανέρχονται επί του θέματος και ενδιαφέρονται για την καταγραφή προόδου σημαίνει ότι επιθυμούν την επίλυση του Μεσανατολικού μέσα από ειρηνευτικές συνομιλίες μάλλον και όχι μέσα από συνεχείς συγκρούσεις. Ωστόσο, στην όλη υπόθεση υπάρχουν δύο μελανά σημεία αναφορικά με τη νομιμότητα και τα κίνητρα. Η νομιμότητα αφορά στο αν οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η κατάλληλη χώρα για να οδηγήσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων τα εμπλεκόμενα μέρη. Η Ουάσιγκτον δεν είναι εξουσιοδοτημένη από κανένα να προωθήσει μια διαρκή αραβο-ισραηλινή ειρήνη. Ας δούμε όμως και τα κίνητρα των ΗΠΑ. Για πολλούς το ξαναζεσταμένο ενδιαφέρον της κυβέρνησης Μπους για την προώθηση των διαπραγματεύσεων σχετίζεται με την προσπάθειά της να ξεπεράσει ή να καλύψει τις αποτυχίες της σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Ωστόσο, αυτό που ο Κουσνέρ περιγράφει ως «ευσεβείς πόθους» μένει να αποδειχθεί, γιατί στην προκειμένη περίπτωση θα αξίζουν όλα τα βραβεία του κόσμου οι συντελεστές της διάσκεψης αν καταφέρουν να διαμορφώσουν πλαίσιο ειρήνης. KOMMERSANT Τουρκμενιστάν και πετρέλαιο Με την παραδοχή ότι επικρατεί ένταση στις σχέσεις της χώρας του με τη Ρωσία εξαιτίας διαφορών στο θέμα του φυσικού αερίου εγκαινίασε τις επαφές του στις ΗΠΑ -όπου μετέβη για πρώτη φορά- ο Τουρκμένος ηγέτης Γκουρμπανγκούλι Μπερντιμουχαμέντοφ. Πηγές προσκείμενες στον Τουρκμένο πρόεδρο ανέφεραν ότι η ένταση πηγάζει από την επιθυμία της κυβέρνησης του Τουρκμενιστάν να αυξήσει την τιμή του φυσικού αερίου, που πωλεί στον ρωσικό κολοσσό Gazprom, στα 150 δολάρια ανά χίλια κυβικά μέτρα. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να γίνει μόνο κατά παράβαση των συμφωνιών που ήδη ισχύουν. Ωστόσο, εάν η Ρωσία τελικά συμφωνήσει στην αύξηση της τιμής με σκοπό να διατηρήσει την ενεργειακή της συμμαχία με το Τουρκμενιστάν, η Ουκρανία θα είναι η πρώτη που θα κληθεί να πληρώσει... CORRIERE DELLA SERA Ο ρόλος της Κίνας Η Κίνα μπορεί να παίξει τώρα πρωταγωνιστικό ρόλο, καθώς έχει πολύ στενές σχέσεις με το καθεστώς στη Μιανμάρ. Το Πεκίνο πουλάει όπλα και αγοράζει φυσικό αέριο και συνεπώς έχει γεωστρατηγικά συμφέροντα στην περιοχή. Τις πρώτες ημέρες η Κίνα προτίμησε τη σιωπή για να καλέσει μόλις την Τετάρτη στρατιωτικούς και αντιπολίτευση στο τραπέζι του διαλόγου. Το Πεκίνο φέρεται να προσπάθησε μέχρι και την τελευταία στιγμή να αποφευχθεί η κλιμάκωση της κρίσης. Οπως τώρα αρχίζει να επικρατεί μια νευρικότητα. Μια επανάσταση στα σύνορά της μπορεί να γίνει επικίνδυνη, αν όχι και μεταδοτική. THE TIMES Αγωνία για τη Μιανμάρ Η μεγάλη αναταραχή στις πόλεις της Μιανμάρ και η τακτική της βίαιης καταστολής του στρατιωτικού καθεστώτος αποτελούν ίσως ένα σπουδαίο πείραμα για τη διεθνή κοινότητα: αν θα καταστεί δυνατόν να επηρεαστεί μια χώρα, της οποίας οι ηγέτες έχουν επιλέξει την πλήρη απομόνωση. Οι εκκλήσεις για επιβολή περισσότερων κυρώσεων εκ μέρους του Βρετανού πρωθυπουργού Γκόρντον Μπράουν και του Αμερικανού προέδρου Τζορτζ Μπους για την επιβολή περισσότερων κυρώσεων. Τα αποτελέσματα των κυρώσεων σε βάρος ενός καθεστώτος, το οποίο δεν ενδιαφέρεται για την ευημερία των ανθρώπων του είναι ισχνά. Ωστόσο, έχει σημασία να μην δούμε τους στρατηγούς να προκαλέσουν ένα ακόμη πλήγμα στην ηγέτιδα του δημοκρατικού κινήματος Αουνγκ Σαν Κιί.Οποιαδήποτε προσπάθεια πάταξης των διαδηλώσεων, όπως το 1988, θα προκαλέσει πολύ μεγαλύτερο κόστος. (Παρ’ όλα αυτά, ο στρατός άνοιξε πυρ προχθές εναντίον των βουδιστών μοναχών). Ενδεχομένως μια πιο σθεναρή στάση εκ μέρους της διεθνούς κοινότητας θα ενεθάρρυνε την Κίνα και την Ινδία να ασκήσουν απ’ ευθείας πίεση στο καθεστώς. Οι διεθνείς αντιδράσεις, πάντως, είναι αποτέλεσμα της ελευθερίας που μας δίνει το Διαδίκτυο, αλλά και η επικοινωνία μέσω των κινητών τηλεφώνων, καθώς στάλθηκαν εικόνες παντού στον κόσμο, εικόνες από τις διαδηλώσεις και από τις συγκρούσεις. Κι είναι αυτό το στοιχείο που θα αποδειχθεί ισχυρότερο απο οποιοδήποτε άλλο στο παρελθόν. LA REPUBBLICA Η διπλωματία των κυρώσεων Ο στρατός σκοτώνει, η Μιανμάρ βυθίζεται στον τρόμο, ένας από τους πιο δυστυχισμένους λαούς του κόσμου ζητά βοήθεια και διατρέχει τον κίνδυνο να αντιμετωπίσει μόνος του τη μάχη. Για να έχει ήσυχη τη συνείδησή της η Δύση επαναφέρει τη διπλωματία των κυρώσεων, απειλώντας να απομονώσει μια χώρα την οποία οι στρατιωτικοί έχουν μετατρέψει εδώ και καιρό σε φρούριο. THE NEW ANATOLIAN Αμερικανικό νομοσχέδιο Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ανοικτά δηλώσει ότι αντιτίθενται στην ενεργειακή συμφωνία Τουρκίας - Ιράν. Η Αγκυρα από την πλευρά της, επίσης ανοικτά, έχει καταστήσει σαφές στην Ουάσιγκτον ότι θα προχωρήσει προς αυτήν την κατεύθυνση και μάλιστα ταχύτατα. Είναι προφανές, επομένως, ότι βρισκόμαστε σε τροχιά σύγκρουσης, η οποία ενδεχομένως να αποβεί επιβαρυντική. Το Ιράν χρειάζεται τη βοήθεια της Τουρκίας για να αναπτύξει τις πηγές φυσικού αερίου, τη στιγμή που οι Ηνωμένες Πολιτείες σχεδιάζουν να ανακόψουν αυτήν την πορεία. Ετσι, οι αμερικανικές εταιρείες, οι οποίες δραστηριοπούνται στην εκμετάλλευση του φυσικού αερίου και του πετρελαίου έχουν εγκλωβιστεί στην αμερικανική νομοθεσία. Αλλά η αμερικανική νομοθεσία δεν στοχεύει μόνον αμερικανικές εταιρείες. Καλύπτει όλες τις ξένες, οι οποίες επενδύουν περισσότερα από 20 εκατ. δολάρια στην ιρανική πετρελαιοβιομηχανία. Την περασμένη Τρίτη, η Βουλή των Αντιπροσώπων ψήφισε υπέρ ενός νέου πακέτου κυρώσεων, με βάση τις οποίες απαγορεύονται οι αμερικανικές και ξένες επενδύσεις στο Ιράν. Αυτή η κίνηση μοιάζει με ωρολογιακή βόμβα που θα επηρεάσει τις τουρκο-αμερικανικές σχέσεις και θα βλάψει τις σχέσεις της Ουάσιγκτον με την Ευρώπη. Πίσω από το νομοσχέδιο επιβολής αυστηρότερων κυρώσεων βρίσκεται το πανίσχυρο εβραϊκό λόμπι. | 
Comments