Τι γράφει ο ξένος τύπος. από καθημερινή

THE NEW YORK TIMES

Αμυνα, όχι εισβολή

Τον Ιούνιο του 1967, την παραμονή της επιβολής καθεστώτος κατοχής στη Δυτική Οχθη, στη Λωρίδα της Γάζας, στη Χερσόνησο του Σινά και στα Υψώματα του Γκολάν, ο τότε υπουργός Αμύνης του Ισραήλ Μοσέ Νταγιάν είχε δηλώσει : «Δεν έχουμε πρόθεση να καταλάβουμε καμιά περιοχή». Ισως πράγματι δεν ήταν μέσα στις προθέσεις του Ισραήλ η κατοχή παλαιστινιακών εδαφών, αλλά αυτό συνέβη και τέσσερις δεκαετίες μετά έχει το τίμημά της. Οι σημερινές ισραηλινές στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Γάζα άρχισαν με βομβαρδισμούς. Τις δύο πρώτες ημέρες δεν υπήρχαν πληροφορίες για την εισβολή στρατευμάτων στη Λωρίδα της Γάζας. Αλλά η όρεξη ανοίγει και πολλές φορές ξεπερνά την κοινή λογική. Οι σημερινοί επικεφαλής του αμυντικού κατεστημένου του Ισραήλ αντικατέστησαν αυτούς που διέπραξαν τεράστια λάθη στον πόλεμο του Λιβάνου. Ο Εχούντ Μπάρακ αντικατέστησε τον Αμίρ Πέρετζ και ο Γκάμπι Ασκενάζι τον Νταν Χαλούτζ. Και οι δύο θα ήθελαν να μην επαναλάβουν τα λάθη των προκατόχων τους, καθώς μια από τις κατηγορίες εναντίον τους αφορούσε τον αργό τρόπο που αναπτύχθηκαν οι χερσαίες επιχειρήσεις εντός της επικράτειας του Λιβάνου. Γι’ αυτό και τώρα το θέμα χρειάζεται προσοχή. Δεν μπορεί η Γάζα να ειδωθεί ως προσπάθεια διορθωσης των λαθών στον Λίβανο! Ο στόχος περιορισμένων επιχειρήσεων, όπως τουλάχιστον διατείνονται οι Ισραηλινοί, δεν θα πρέπει να ξεπεραστεί και να οδηγήσει σε μεγάλες χερσαίες επιχειρήσεις.

THE GUARDIAN

Ολα είναι στο καρνέ μας

Για μια ακόμη φορά, οι Ισραηλινοί βομβαρδίζουν τους πεινασμένους της Γάζας. Η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί ζωντανά στην τηλεόραση το δράμα αυτών των ανθρώπων και πολλά δυτικά ΜΜΕ δικαιολογούν τους Ισραηλινούς. Ακόμη και ορισμένα αραβικά κανάλια επιχειρούν να εξισώσουν την παλαιστινιακή αντίσταση με την ισχύ της ισραηλινής στρατιωτικής μηχανής. Εκπλήσσεται κανείς; Οι Ισραηλινοί μόλις ολοκλήρωσαν μια εκστρατεία δημόσιων σχέσεων σε παγκόσμιο επίπεδο, επιδιώκοντας να εξασφαλίσουν τη στήριξη του κόσμου στο νέο τους εγχείρημα, ενώ κατάφεραν να κερδίσουν τη συνεργασία αραβικών κρατών, όπως η Αίγυπτος. Η διεθνής κοινότητα είναι ένοχη για την τελευταία σφαγή. Ως σήμερα πραγματοποιήθηκαν μεγάλες διαδηλώσεις διαμαρτυρίας στον Λίβανο, την Υεμένη, την Ιορδανία, την Αίγυπτο, τη Συρία και το Ιράκ. Ο αραβικός κόσμος δεν ξεχνά. Ο παλαιστινιακός λαός δεν θα ξεχάσει. «Ολα όσα έχετε κάνει στον λαό μας είναι γραμμένα στα καρνέ μας», έλεγε ο αείμνηστος Παλαιστίνιος ποιητής Μαχμούντ Νταρουίς.

TODAYS ZAMAN

Αίγυπτος και Ιορδανία

Δεν έφτανε το Ιράκ, το Αφγανιστάν, το Ιράν και το Πακιστάν, έρχεται τώρα η νέα μεγάλη κρίση στη Μέση Ανατολή για να φορτωθεί στις πλάτες του νέου προέδρου των ΗΠΑ. Για όσους γνωρίζουν καλά την κατάσταση στη Γάζα, αυτός ο πόλεμος αναμενόταν. Η Χαμάς έχει τον έλεγχο της Γάζας τους τελευταίους 18 μήνες, αλλά βρίσκεται απομονωμένη οικονομικά και πολιτικά. Η Γάζα είναι προφανώς η πιο πυκνοκατοικημένη γεωγραφική μονάδα στον κόσμο μ’ έναν νεαρό πληθυσμό που ζει στα όρια της πείνας. Τους τελευταίους μήνες έγινε κάποια προσπάθεια αλλαγής του σκηνικού, όταν η Χαμάς, ελπίζοντας σε μερική άρση του αποκλεισμού της Λωρίδας προχώρησε σε κατάπαυση πυρός. Αλλά τίποτα δεν άλλαξε, δυστυχώς. Η Χαμάς αντιμετωπίζει την αντιπάθεια όχι μόνο του δυτικού κόσμου, αλλά και των καθεστώτων της Αιγύπτου και της Ιορδανίας, τα οποία έχουν τα δικά τους προσωπικά συμφέροντα με τις αντιστεκόμενες ισλαμικές οργανώσεις. Ας μην ξεχνάμε ότι στην Αίγυπτο και την Ιορδανία, η Μουσουλμανική Αδελφότητα έχει αναλάβει ρόλο αντιπολίτευσης και μάλιστα τα πηγαίνει εξαιρετικά καλά. Επομένως δεν πρέπει να απορεί κανείς που ο Μουμπάρακ και ο βασιλιάς Χουσεΐν δεν συμπαθούν τη Χαμάς.

DW-WORLD.DE

Χυμένος μόλυβδος

«Χυμένος μόλυβδος». Ετσι έχουν ονομάσει οι Ισραηλινοί τη νέα πολεμική επιχείρηση εναντίον στόχων της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας. Μια επιχείρηση που το κράτος του Ισραήλ δικαιολόγησε με τις συνεχιζόμενες ρίψεις πυραύλων «Κασάμ» από τη Χαμάς εναντίον της ισραηλινής επικράτειας. Οι αξιωματούχοι της ισλαμικής οργάνωσης καλούν τώρα σε αντίποινα κι αν δεν συμβεί κάποιο θαύμα, θα γίνουμε μάρτυρες νέου ανοιχτού πολέμου με ανυπολόγιστες συνέπειες. Είναι και η τελευταία απόδειξη ότι οι υποσχέσεις των συμμετεχόντων στη διάσκεψη της Αννάπολης τον Νοέμβριο του 2007, ότι εντός του 2009 θα υπήρχε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων μια ειρηνευτική συμφωνία, ήταν μια κούφια υπόσχεση. Αν τελικά ο ανοιχτός πόλεμος ξεκινήσει σε λίγες μέρες, αυτό δεν θα έχει καμιά σχέση με τους πυραύλους «Κασάμ» της Χαμάς. Θα έχει με το πισωγύρισμα του Ισραήλ και της ισλαμικής οργάνωσης σε περίοδο του παρελθόντος, όπου ελλείψει οράματος και σχεδίου για την ειρήνη, χρησιμοποιήθηκε βία.