Η εξάμηνη θητεία του υπογράμμισε την ανάγκη για έναν μόνιμο πρόεδροστο τιμόνι της Ε.Ε.
International Herald Tribune
Με το υπερδραστήριο πολιτικό του στυλ, ο Σαρκοζί κυριάρχησε στην ευρωπαϊκή σκηνή, σε μια κρίσιμη περίοδο και δεν κρύβει την απροθυμία του να εγκαταλείψει το προσκήνιο. «Μου άρεσε αυτή η δουλειά», είπε χαρακτηριστικά ο Νικολά Σαρκοζί, κατά την τελευταία εμφάνισή του, στο Ευρωκοινοβούλιο, υπό την ιδιότητα του προεδρεύοντας της Ε.Ε, την Τρίτη. Λιγότερο σαφές είναι, κατά πόσον η εξάμηνη προεδρία του άλλαξε κάτι ριζικά, στην Ε.Ε. -και στη στάση της Γαλλίας απέναντί της- ή απλώς προσέφερε σ' έναν αεικίνητο ηγέτη ένα εργαλείο ενίσχυσης της εικόνας του στην πατρίδα του και το εξωτερικό. «Ηταν μια παρένθεση ηρωισμού; Ή θα θεωρηθεί από τους ιστορικούς ως η απαρχή μιας νέας Ευρώπης;», διερωτήθη ο Ντομινίκ Μοϊζί του Γαλλικού Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων.
Ελάχιστοι αμφισβητούν ότι η γαλλική προεδρία είχε τις επιτυχίες της. Αν και η Μόσχα δεν τήρησε κατά γράμμα την εκεχειρία στη Γεωργία, κάτι που διαπραγματεύτηκε ο Σαρκοζί, η μεσολάβησή του συνέβαλε, ώστε να επαναλάβει η Ε.Ε. επίσημες συνομιλίες συνεργασίας με τη Ρωσία, τον μεγάλο γείτονά της, σημαντικό ενεργειακό προμηθευτή και εμπορικό εταίρο.
Πρωτοβουλίες
Εν συνεχεία, όταν προέκυψε η διεθνής οικονομική κρίση, το Παρίσι κάλυψε μέρος του κενού, που άφησε η απερχόμενη αμερικανική κυβέρνηση, καθώς συνέβαλε στη συνάντηση ηγετών των ισχυρότερων οικονομιών του κόσμου και συντόνισε μια ευρωπαϊκή στρατηγική στην κρίση.
Επιπλέον, την περασμένη εβδομάδα, ο Σαρκοζί έπεισε και τις 27 χώρες-μέλη να συνυπογράψουν δεσμευτικούς νόμους για τον περιορισμό των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά 20% μέχρι το 2020. Παρότι έγιναν συμβιβασμοί με τη βιομηχανία, εν τούτοις η Ευρώπη παραμένει στην εμπροσθοφυλακή των προσπαθειών για τον περιορισμό της κλιματικής αλλαγής.
Δημοσκόπηση
Η ηγεσία του Σαρκοζί βοήθησε στην επανασύνδεση της Γαλλίας με την Ε.Ε., μόλις τρία χρόνια, αφότου η Γαλλία -ιδρυτικό μέλος της Ενωσης- εξέπληξε την ίδια και τους εταίρους της με την απόρριψη του Ευρωσυντάγματος, σε δημοψήφισμα. Σε δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε την Τρίτη, 56% των Γάλλων επικροτούν την προεδρία της Ε.Ε. από τον Σαρκοζί, ενώ η εσωτερική πολιτική του παραμένει εξαιρετικά αντιδημοφιλής. Ο Σαρκοζί εξέπληξε ορισμένους, συνάπτοντας συμμαχία με τον Βρετανό πρωθυπουργό Γκόρντον Μπράουν, προσκαλώντας τον επιπλέον σε συνάντηση των χωρών, που χρησιμοποιούν το ευρώ, νόμισμα το οποίο έχει απορρίψει η Βρετανία.
Δεν είναι όλοι ευχαριστημένοι βεβαίως. Οι σχέσεις Παρισιού-Βερολίνου είναι ψυχρές. Σε μια συνάντηση με τον Μπράουν, στο Λονδίνο, πριν από δυο εβδομάδες, ο Σαρκοζί δεν έκρυψε την οργή του για τη Γερμανίδα καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ και την απροθυμία της να υποστυλώσει περαιτέρω την οικονομία, για να καταπολεμηθεί η ύφεση. Αυτό, σύμφωνα με ένα διπλωμάτη, ο οποίος παρακολούθησε τη συνάντηση, αλλά δεν του επιτρέπεται να σχολιάσει περαιτέρω.
Μικρότερα και νεότερα κράτη-μέλη αισθάνονται ότι εκφοβίζονται από κάποιον, ο οποίος αγνοεί το πρωτόκολλο στις συναντήσεις κορυφής και διακόπτει άλλους ηγέτες, όπως έκανε, την περασμένη εβδομάδα, με τον Ούγγρο πρωθυπουργό Φέρεντς Γκιουρσκάνι, σύμφωνα με άλλον διπλωμάτη, ο οποίος παρίστατο στη σύνοδο. Οι Τσέχοι επίσης είναι εξοργισμένοι με τις εικασίες ότι ο Σαρκοζί θα μπορούσε κατά κάποιον τρόπο να παραμείνει στην προεδρία. Πράγματι, σε μια συνέντευξη Τύπου, στο Στρασβούργο, την Τρίτη, ο Σαρκοζί είπε ότι «βεβαίως», οι Γάλλοι «θα παίρνουν πρωτοβουλίες», μετά την 1η Ιανουαρίου.
«Επί έξι μήνες αισθανόταν βασιλιάς του κόσμου - ο Μπους ετοιμαζόταν να αποχωρήσει κι αυτός ήταν στο τιμόνι της Ε.Ε.», λέει ο Μοϊζί. «Τώρα, έρχεται ο Ομπάμα κι αυτός δεν είναι πια πρόεδρος της Ευρώπης. Δεν θα δεχθεί τέτοια υποβάθμιση».
Μετά τον Ιανουάριο, για παράδειγμα, η Γαλλία θα εξακολουθήσει να προΐσταται της νέας Μεσογειακής Ενωσης, που συστάθηκε το περασμένο καλοκαίρι από τη γαλλική προεδρία. Η ιδέα που πρότεινε το Παρίσι για τακτικές συναντήσεις κορυφής των ηγετών της Ευρωζώνης, υπό την προεδρία του Σαρκοζί, δεν ευοδώθηκε, αν και κάποιοι διπλωμάτες λένε ότι δεν αποκλείεται να ακολουθήσουν και άλλες συναντήσεις, αν επιδεινωθεί η οικονομική κρίση. Από μια άποψη, ο Σαρκοζί έχει ήδη αφήσει μια κληρονομιά. Ασκώντας πιέσεις για τη συνάντηση των G20 στην Ουάσιγκτον, τον Νοέμβριο, και δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για μια συνέχεια, στο Λονδίνο, τον Απρίλιο, έχει δημιουργήσει προηγούμενο, το οποίο οι διάδοχοί του δεν μπορούν να αγνοήσουν. Αν η παγκόσμια οικονομία συνεχίσει να φθίνει, μπορεί να γίνει επίκληση των ικανοτήτων του ως διαχειριστής κρίσεων, για μια ακόμη φορά.
Η πρόκληση
Η μεγαλύτερη πρόκληση για τον Σαρκοζί, λέει ο Ιμπέρ Βεντρίν, πρώην υπουργός Εξωτερικών των Σοσιαλιστών, θα είναι να διατηρήσει καλές σχέσεις με τη Βρετανία, να αποκαταστήσει δεσμούς με τη Γερμανία και εν συνεχεία να εγκαταστήσει μια στενότερη σχέση με τον Ομπάμα. «Αν το καταφέρει, αυτό θα αποβεί κρίσιμης σημασίας για τη διατήρηση της επιρροής του πέραν της προεδρίας».
Υπάρχει, ωστόσο, μια συζήτηση για το τι προέκυψε από την εξάμηνη προεδρία. Μια από τις συμφωνίες, που επιτεύχθηκαν από τη γαλλική προεδρία ήταν να ανοίξει τον δρόμο για ένα δεύτερο ιρλανδικό δημοψήφισμα για τη Συνθήκη της Λισσαβώνας - μια συνθήκη με στόχο την ενίσχυση της Ε.Ε. ως παγκόσμιου παίκτη, την οποία απέρριψαν οι Ιρλανδοί σ' ένα πρώτο δημοψήφισμα, τον περασμένο Ιούνιο. Αν οι υποστηρικτές της συνθήκης κερδίσουν τη δεύτερη αναμέτρηση, η Ε.Ε. θα αποκτήσει έναν ισχυρό υπουργό Εξωτερικών κι ένα νέο μόνιμο πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ο οποίος θα αναλάβει την έδρα, την οποία αφήνει τώρα ο Σαρκοζί.
Οι υπέρμαχοι της Συνθήκης της Λισσαβώνας διατείνονται ότι η εξάμηνη θητεία του Σαρκοζί υπογράμμισε την ανάγκη για έναν μόνιμο πρόεδρο. Οι αντίπαλοί της αντιτείνουν ότι η επιτυχία του Σαρκοζί, υπό τα ισχύοντα σήμερα, έδειξε ότι δίνεται υπερβολική σημασία στη θεσμική αλλαγή.
Πέρα από τις διαφωνίες, το κυριότερο ερώτημα, λένε οι παρατηρητές, είναι αν οι πρόσφατες κρίσεις δείχνουν ότι η Ευρώπη μπορεί να λειτουργήσει ως συνασπισμός, για να ισορροπήσει τις ανερχόμενες οικονομικές δυνάμεις στην Ασία. Επίμονες διαιρέσεις εξασθένισαν την επιρροή της Ε.Ε. στη Μόσχα. Η ένταση μεταξύ Γαλλίας και Βρετανίας και μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας δοκίμασαν την ανταπόκριση της Ε.Ε. στην οικονομική κρίση.
Στο Παρίσι, οι διπλωμάτες είναι αισιόδοξοι. Οπως είπε ανώτερος αξιωματούχος, την Τρίτη, «η γαλλική προεδρία έδειξε ότι όταν η Ευρώπη θέλει, μπορεί να έχει φωνή». /from kathimerini
Comments