Γενέθλιον . .Πέρασαν 4 χρόνια από την γέννηση της Μιχαέλας.Σήμερα χριστουγενιάτικα είχαμε τα δώρα και την ακαταδεξιά της. Δεν άρεσε στο παιδί το φαγητό. Γνωρίζω πως είναι μίζερη μα τούτο έχει απόλυτη συνάρτηση με την εκλεκτικότητά της. Ας είναι, τώρα που στην αγγλική εκφράζεται έχω την δυνατότητα να καταλαβαίνω τις επιθυμίες της ,έτσι σε ανύποπτο χρόνο τις παρουσιάζω ο,τι της αρέσει διατηρώντας βέβαια και την εύνοιά της. Είναι καλή η εγγονή μου σε χαρακτήρα ,την βλέπω θεληματική και ξύπνια , έπαψε να κλαψουρίζει , συμμορφώνεται με τις ανάγκες και τις απαιτήσεις της ζωής. Πάει νηπιαγωγείο μήνες τώρα ,δείχνει ευφυία και πρωτοβουλία ,έχει την δική της παρέα στο σχολείο, κιάκόμη το πρώτο χαρτί των επιδόσεων της είναι άριστο.Την δέχομαι σπίτι καθημερινά ,ζωντανεύει το ενδιαφέρον για την ζωή ,παιζει παιχνίδια στον Υπολογιστή και ανανεώνομαι με τα ξεφωνητά της- συνοδεύοντάς την με τα δικά μου. Μετέχω στο όλο παιχνίδι σαν ξεμωραμένος ,κάπου-κάπου την βοηθώ σαν είναι μπλεγμένη ,συνεχίζει πάντα μέχρι να τελειώσει .Χαίρεται το τέλος του κάθε παιχνιδιού, κι¨αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι η έφεση της ολοκλήρωσης . Τα χειροκροτήματα είναι που την ευχαριστούν.Σήμερα για παράδειγμα ,τέλειωσε μόνη της ένα κολιέ , ήταν η σύληψη της ιδέας που μετράει ,δούλεψε πάνω στο χαλί με υπομονή και χωρίς μιλιά , μόνο που το έδεσε η μάννα της, το φόρεσε και με αυταρέσκεια το έδειχνε σε μας .Σκορπά πάντα χαμόγελο και ευγένεια χαιρετά με μια συρτή φωνούλα - αλό παππού-αλό γιαγιά , που ακούγεται λες και είναι τραγουδάκι. Αύριο γιορτάζει τα γενέθλιά της . Να ζήσεις Μιχαέλα χρόνια εκατό και να τα ξεπεράσεις ν¨ασπρίσουν τα μαλάκια σου να γίνουν σαν μετάξι.Οπαππούς έγραψε για σένα τούτη την ευχή σήμερα Τορόντο.26.12.2008 .λορνιόν.
επιλογές .....κεφαλονίτικα ανέκδοτα
Κεφαλονίτικα ανέκδοτα Συζητούν τρεις παπάδες, ένας από το Αγιο όρος, ένας από την Αθήνα και ένας Κεφαλονίτης για το πως κατανέμουν τα έσοδα των εκκλησιών τους. Λέει ο παπάς από το Αγιο όρος: «Εγώ Πετάω στον αέρα όλα τα νομίσματα και όσα έρθουν κορώνα είναι του Θεού και τα δίνω για τις ανάγκες της εκκλησίας και όσα έρθουν γράμματα είναι δικά μου». Λέει ο Αθηναίος παπάς: «Και εγώ πετάω τα νομίσματα στον αέρα και όσα σταθούν όρθια είναι του Θεού και της εκκλησίας, όσα πέσουν στο πλάι (κορώνα ή γράμματα) είναι σαφώς δικά μου». Και στο τέλος ο Κεφαλονίτης ο παπάς: «Εγώ κύριοι συνάδελφοι κάνω το ίδιο που κάνετε και εσείς με πιο απλές διαδικασίες για να μη χάνουμε και χρόνο. Πετάω στον αέρα όλα τα νομίσματα. Όσα θέλει τα κρατάει ο Θεός και όσα πέσουν κάτω είναι δικά μου!» Είναι ένας Κερκυραίος, ένας Κεφαλλονίτης κι ένας Λευκαδίτης, που ξεμονάχιασαν, κάπου σ' ένα αραχνιασμένο, σκοτεινό υπόγειο ένα λυχνάρι, απ' αυτά τα μυστήρια με τα τζίνια. Το τρίψανε και ξεπετάχτηκε το τζίνι. «Έχετε ο
Comments