Tι γραφει ο ξενος Tυπος THE INDEPENDENT Η τύχη του Αμαζονίου Οι επιπτώσεις από τις κλιματολογικές αλλαγές στα δάση του Αμαζονίου ίσως είναι πολύ χειρότερες από τις προβλεπόμενες, σύμφωνα με νέες έρευνες, οι οποίες ανακοινώθηκαν στο σημαντικό συνέδριο της Κοπεγχάγης. Ακόμη κι αν οι εκπομπές αερίων μειωθούν, το 20 - 40% των εδαφών μπορεί να χαθούν εξαιτίας της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Με λίγα λόγια, κινδυνεύει το οικοσύστημα του Αμαζονίου, ένα σύστημα το οποίο υπόκειται σε βραδύτατες αλλαγές. Η απώλεια του 40% των δασικών εκτάσεων του Αμαζονίου θα επιδεινώσει την πορεία των κλιματολογικών αλλαγών επειδή θα βλάψει την ικανότητα της περιοχής να λειτουργεί ως χοάνη του άνθρακα, απορροφώντας το διοξείδιό του. Αυτή η απώλεια θα προστεθεί στις ήδη γνωστές απώλειες από την αποψίλωση των δασών. Σήμερα η παγκόσμια θερμοκρασία είναι περίπου 0,75 βαθμούς υψηλότερη από αυτήν της προβιομηχανικής εποχής, αν και κάποιοι επιστήμονες πιστεύουν ότι είναι κατά 1,3 υψηλότερη. Τώρα, αν αυτό σημαίνει ότι ο Αμαζόνιος αρχίζει σιγά σιγά να πεθαίνει, θα πρέπει να συζητηθεί. Ομως, είναι σημαντικό να αποτραπεί η περαιτέρω αποψίλωση των δασών. THE GUARDIAN Φταίει η νομοθεσία; Το προχθεσινό μακελειό σε σχολείο της Γερμανίας είναι το τρίτο κατά σειράν σε λιγότερα από δέκα χρόνια. Το μοντέλο είναι πάντοτε το ίδιο: έφηβος, ο οποίος ζει σε επαρχιακή πόλη, γιος μεσοαστικής τάξης. Οπως και στις προηγούμενες επιθέσεις, έτσι και σ’ αυτήν, οι συμμαθητές του Τιμ Κ. τον περιέγραψαν ως έναν ήσυχο μαθητή. Εφυγε από το σχολείο τον περασμένο χρόνο, αγαπούσε το τένις και τις ταινίες τρόμου, ένας τυπικός έφηβος δηλαδή ώς τη στιγμή που άρπαξε το όπλο και όρμησε στο παλιό του σχολείο, σκορπίζοντας τη δική του βαρβαρότητα. Tι πήγε στραβά; Εχει να κάνει με την ενίσχυση της νομοθεσίας για τα όπλα; Μετά το αιματηρό επεισόδιο της Ερφούρτης το 2002, η νομοθεσία βελτιώθηκε και η ηλικία κατοχής όπλου ανέβηκε από τα 18 στα 21, ενώ οποιοσδήποτε κάτω των 25 ετών οφείλει να περάσει από ψυχολογικό τεστ αν θέλει να αγοράσει όπλο. Με μια διαφορά: ο Τιμ δεν χρειαζόταν να αγοράσει όπλο. Το πήρε από τον πατέρα του, ενεργό μέλος της ομάδας σκοποβολής της περιοχής του. Τέτοιου είδους κλαμπ είναι δημοφιλή στη Γερμανία. Ο πατέρας δεν έκρινε απαραίτητο να κλειδώσει τα όπλα του. Κι ο γιος απλώς πήρε ένα απ’ όλα. THE TIMES Αταβιστική εχθρότητα Οι ισλαμιστές διαδηλωτές στο Λούτον που τις προηγούμενες ημέρες γιουχάισαν στρατιώτες, οι οποίοι μόλις είχαν επιστρέψει από το Ιράκ, χαρακτηρίστηκαν διαδηλωτές εναντίον του πολέμου. Αυτό όμως είναι αυθάδεια. Στα πανό τους είχαν γράψει συνθήματα όπως: «Οι μουσουλμάνοι ξεσηκώνονται εναντίον των Βρετανών καταπιεστών». Βρετανός βουλευτής διατείνεται ότι οι διαδηλωτές αποτελούν μέλη της οργάνωσης «Αλ Μουχατζιρούν», η οποία είχε χειροκροτήσει τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Φαίνεται όμως ότι οι διαδηλώσεις οργανώθηκαν από την «Αχλ Σουνάχ αλ Τζαμά», της οποίας κεντρικός ιδεολογικός πυρήνας σχετίζεται με τον πόλεμο παντού στον κόσμο και τη θεοκρατική τρομοκρατία. Η ισλαμική εχθρότητα προς τη Δύση δεν έχει να κάνει μόνο με την εξωτερική πολιτική της Εσπερίας ούτε με το Ισραήλ. Εχει τις ρίζες της στην αταβιστική εχθρότητα απέναντι στις αξίες της επιλογής, του πλουραλισμού, του κοσμικού κράτους και στη χαρά των αισθήσεων. Οπως είχε πει ο Οσάμα μπιν Λάντεν: «Κάθε μουσουλμάνος οφείλει να μισεί τους Αμερικανούς, τους Εβραίους και τους Χριστιανούς: αυτή είναι η ιδεολογία μας». LA STAMPA Η ιρανική παγίδα Είναι τελικά καλό να τα χαλάσουμε με τους σουνίτες, προκειμένου να ικανοποιήσουμε την Τεχεράνη; Και με ποιο αντάλλαγμα; H στρατηγική Μπους ήταν υπερβολικά φιλόδοξη, αλλά η αίσθηση είναι ότι η σημερινή αμερικανική κυβέρνηση έχει αποφασίσει να δημιουργήσει επικίνδυνο σχίσμα, το οποίο θα την οδηγήσει σε μάχες τακτικής, αφήνοντας στο Ιράν το πλεονέκτημα να κινηθεί ως περιφερειακή δύναμη στην περιοχή του. Η Χίλαρι Κλίντον κάλεσε την Τεχεράνη να συμμετάσχει σε σύνοδο για το Αφγανιστάν. Βεβαίως, ακόμη και στις πιο σκοτεινές στιγμές της ιρακινής κρίσης, προσπάθειες προσέγγισης με το Ιράν είχαν γίνει, αν και χωρίς επιτυχία, ενώ η κατάσταση στο Ιράκ βελτιώθηκε όταν υπήρξε άνοιγμα προς τη σουνιτική μειονότητα. Τα σουνιτικά αραβικά κράτη δεν θα ήθελαν να δουν τις ΗΠΑ να αναγνωρίζουν τη δύναμη της ιρανικής ηγεσίας, τη στιγμή που ο ρόλος του ιρανικού καθεστώτος είναι ασαφής. Ωστόσο, το πιο σοβαρό είναι ότι η Τεχεράνη χρησιμοποιεί ως όπλο της στην εξωτερική πολιτική τη μη αναγνώριση της ύπαρξης του Ισραήλ. Αυτό και μόνο είναι αρκετό για να μην πέσει ο Ομπάμα στην ιρανική παγίδα. |
kathimerini
Comments