Herald Tribune Παρήλθε η εποχή των απειλών Τα νέα στοιχεία τα οποία έδωσαν στη δημοσιότητα οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες για τα πυρηνικά του Ιράν απαιτούν πλήρη αναθεώρηση της τακτικής έναντι της Τεχεράνης. Το γεγονός ότι το Ιράν ανέστειλε τη διαδικασία του πυρηνικού προγράμματός του αρκετά χρόνια νωρίτερα είναι θετικό γεγονός, δεδομένου ότι παρέχει σπουδαία ευκαιρία για την έναρξη διαπραγματεύσεων και μάλιστα χωρίς προϋποθέσεις. Επιπλέον παρέχει τη δυνατότητα στα δύο εμπλεκόμενα μέρη να προσέλθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με εποικοδομητικό ύφος. Αν το ένα ή και αμφότερα τα εμπλεκόμενα μέρη εμφανιστούν στις συνομιλίες με κεκαλυμμένες απειλές ή εκσφεντονίζοντας προσβολές, οι διαπραγματεύσεις θα εκτροχιαστούν από την πρώτη στιγμή. Σήμερα που η πυρηνική απειλή δεν είναι άμεση, ο μακροπρόθεσμος στόχος των ΗΠΑ, όσον αφορά τις διαπραγματεύσεις με το Ιράν, θα 'πρεπε να αφορά τη δημιουργία πλαισίου, με τη βοήθεια του οποίου το Ιράν θα συνδεθεί με τη Δύση και με τη διεθνή ταξη. Η αμερικανική προσέγγιση θα πρέπει να αντικατοπτρίζει τόσο τα θέματα πάνω στα οποία οι ΗΠΑ ομονοούν με το Ιράν, όσο και αυτά επί των οποίων υφίστανται σημαντικές διαφορές. Η σταθεροποίηση στο Ιράκ, μεταξύ άλλων, η ασφάλεια στον Περσικό Κόλπο, η μη διάδοση των πυρηνικών όπλων θα πρέπει να συμπεριληφθούν στα κοινά ενδιαφέροντα. Η δυνατότητα οικονομικής αλληλεπίδρασης θα πρέπει επίσης να χαιρετιστεί με ενδιαφέρον. Την ίδια ώρα, οι Ηνωμένες Πολιτείες οφείλουν να καταστήσουν σαφές ότι η στήριξη της τρομοκρατίας στην περιοχή απειλεί άμεσα την ασφάλεια του Ιράν. Φυσικά δεν θα πρέπει να υπάρξουν μεγάλες προσδοκίες πάνω σε μια τέτοια προσέγγιση, θα ήταν πανάκεια ούτως ή άλλως. Αλλά η αναζήτηση μιας ήρεμης στρατηγικής πολιτικής έναντι του Ιράν μπορεί να εξασφαλίσει κάτι πολύ απλό: ότι μια μελλοντική ιρανική ηγεσία, πολύ πιο νηφάλια από τη σημερινή του Αχμαντινετζάντ μπορεί να προσεγγίσει τη Δύση και τη διεθνή κοινότητα κι αυτή η κίνηση να διασφαλίσει ευημερία και ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή. Der Spiegel Ευρώπη και περιβάλλον Τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι αποφασισμένα να παλέψουν για τις κλιματολογικές αλλαγές. Τουλάχιστον στη θεωρία. Αυτές τις μέρες, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή βάζει τις τελευταίες πινελιές στο πακέτο αλλαγής της πολιτικής για το περιβάλλον, που θα δοθεί στη δημοσιότητα στις 23 Ιανουαρίου. Την ίδια ώρα, όμως, πολιτικοί, επιχειρηματίες από τις πλουσιότερες χώρες της Ε. Ε. και λομπίστες επιχειρούν να παρέμβουν στο νομοσχέδιο, προκειμένου να αποτρέψουν μια πολιτική, βλαπτική για τα συμφέροντά τους. Μεταξύ των επικριτών του νομοσχεδίου περιλαμβάνεται η Γαλλία, η οποία θέλει να προστατεύσει τις επενδύσεις της στην πυρηνική ενέργεια, αλλά και η Γερμανία, η οποία ανησυχεί για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Μαζί τους συμπαρατάσσονται οι μεγάλες ευρωπαϊκές αυτοκινητοβιομηχνίες, οι διοικήσεις των οποίων πιστεύουν ότι η Ευρώπη θα χάσει τον ανταγωνιστικό της χαρακτήρα. Διευθυντικά στελέχη στον ιδιωτικό τομέα επικρίνουν το νομοσχέδιο, λέγοντας ότι οι αυστηροί περιορισμοί στις εκπομπές αερίων θα πλήξουν τους μεγάλους βιομηχανικούς ρυπαντές και θα τους οδηγήσουν στο να εγκατασταθούν εκτός Ευρώπης. Σύμφωνα με πληροφορίες, η Επιτροπή θα ζητήσει από τους βιομηχανικούς ρυπαντές να περιορίσουν τις εκπομπές τους 21% κάτω από τα όρια του 2005 κι αυτό θα πρέπει να συμβεί ώς το 2020. The Guardian Εχω έναν εφιάλτη Ο Μπάρακ Ομπάμα είναι ο μαύρος υποψήφιος, ο οποίος αρνείται ακόμη και να πει αν υποστηρίζει την ιδέα να δοθούν αποζημιώσεις για τη δουλεία. Μια από τις χειρότερες πτυχές της κληρονομιάς του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είναι ότι εξαιτίας του κανείς αφροαμερικανός σήμερα δεν μπορεί να μιλήσει για ρατσισμό, ούτε καν στην πιο εξτρεμιστική εκδοχή του, χωρίς να υποστεί κάποια αντίποινα. Θα τον αποκαλέσουν εξτρεμιστή, Μαύρο Πάνθηρα ή Μάου Μάου που θέλει να σκοτώσει τον λευκό άνδρα. Ο Λούθερ Κινγκ περιόρισε τη δυνατότητα άλλων μαύρων, που προφανώς είχαν αναπτύξει διαφορετική φιλοσοφία, να εκφραστούν δημοσίως. Ο Ομπάμα μπορεί να κερδίσει το χρίσμα των Δημοκρατικών αν δεν παρουσιαστεί ως ο μαύρος υποψήφιος, κι αν δεν υποστηρίξει τα δικαιώματα των μαύρων. Η αγάπη για τον Λούθερ Κινγκ είναι δεδομένη, αλλά θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι δεν έκτισε τίποτα, αντίθετα μας δίδαξε πώς να βιώνουμε την ήττα. Οπως ο Γκάντι έλεγε: «Εχω αναγνωρίσει τα λάθη μου. Νόμιζα ότι ο αγώνας μας βασιζόταν στη μη-βία, ενώ στην πραγματικότητα δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια παθητική αντίσταση, η οποία ουσιαστικά είναι το όπλο των αδυνάτων». Είναι καιρός για όλους να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας. Ενας μαύρος Λούθερ Κινγκ δεν μας λύτρωσε. Ούτε κι ένας μαύρος πρόεδρος μπορεί. |
Comments