επιλογές .....κεφαλονίτικα ανέκδοτα

Οι ΗΠΑ οφείλουν να ακούσουν τον λαό του Ιράκ Η ενίσχυση των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων το μόνο που έκανε ήταν να εξασφαλίσει χρόνο The Guardian Ποιος θα το πίστευε; Οταν ο Τζορτζ Μπους έφθασε στην Ιερουσαλήμ για να διασώσει κάτι από τα συντρίμμια της προσπάθειάς του να επιβάλει μια pax Americana στη Μέση Ανατολή, η περιοχή φωτίστηκε έστω και για λίγο από μια κατά τα άλλα σκοτεινή προεδρική πολιτική. Το Ιράν μπορεί να ορθώνει το ανάστημά του, η Χεζμπολάχ να παραμένει ισχυρή και η προοπτική μιας ειρηνευτικής συμφωνίας μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων να είναι πιο απόμακρη από ποτέ. Αλλά, από ό,τι είναι σε θέση να γνωρίζει η αμερικανική κυβέρνηση, η κατάσταση στο Ιράκ επιτέλους βελτιώνεται. Ο λαός της χώρας «ανακτά μια φυσιολογική κοινωνία», έχει διακηρύξει ο κ. Μπους, σύνθημα που υιοθέτησαν με ενθουσιασμό τα ΜΜΕ των Ηνωμένων Πολιτειών και της υπόλοιπης Δύσης. Οι απώλειες των Αμερικανών σημειώνουν πτώση, η οικονομική ανάπτυξη σημειώνει άνοδο, οι πρόσφυγες επιστρέφουν και ο κόσμος μπορεί ξανά να κινείται στους δρόμους της Βαγδάτης με ασφάλεια, όπως λένε τα τελευταία νέα. Αντίκτυπος «Βγήκαμε από το δάσος», επέμεινε, με δηλώσεις του τον περασμένο μήνα ο Μουαφάκ αλ Ρουμπάιε, ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας της ιρακινής κυβέρνησης. Οποιο και αν είναι το αντίκρισμά τους στο Ιράκ, τέτοιου είδους ισχυρισμοί έχουν αντίκτυπο στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές. Ο πόλεμος στο Ιράκ, αν και παραμένει κορυφαίο θέμα για τους Αμερικανούς ψηφοφόρους, ανταγωνίζεται τώρα με την οικονομία, τη μετανάστευση, την περίθαλψη και, παρότι η πλειοψηφία επιθυμεί την απόσυρση των στρατευμάτων, το 40% πιστεύει ότι η περυσινή αποστολή επιπλέον δύναμης έχει βελτιώσει την κατάσταση. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι επικρατέστεροι Δημοκρατικοί υποψήφιοι τηρούν διφορούμενη στάση για το θέμα της αποχώρησης -ο Μπάρακ Ομπάμα θα διατηρούσε τη δύναμη των εκπαιδευτών και των ειδικών δυνάμεων, η Χίλαρι Κλίντον δεσμεύεται απλώς για την απόσυρση των περισσότερων στρατιωτών έως το 2013. Στο μεταξύ, τα καλά νέα από το Ιράκ σημαίνουν ότι οι Ρεπουμπλικανοί που υποστηρίζουν τον πόλεμο έχουν, εκ νέου, μια ευκαιρία για υπερίσχυση. Η μια πτυχή αυτής της ιστορίας που αληθεύει είναι ότι το επίπεδο της βίας έχει μειωθεί αισθητά κατά τους τρεις τελευταίους μήνες, τόσο σε σχέση με την ανάμιξη των Ιρακινών όσο και με αυτήν των Αμερικανών και Βρετανών στρατιωτών. Στο διάστημα μεταξύ Οκτωβρίου και Δεκεμβρίου, ο μέσος όρος των αμερικανικών απωλειών κάθε μήνα ήταν 33 νεκροί, σε σύγκριση με τους 110 που καταγράφηκαν από τον Απρίλιο έως τον Ιούνιο. Ο δε αριθμός των νεκρών Ιρακινών αμάχων μειώθηκε τον Δεκέμβριο στους 902 από τους 2.731 που ήταν τον περασμένο Μάιο, σύμφωνα με την αρμόδια υπηρεσία καταμέτρησης του Ιράκ. Οποιαδήποτε μείωση των δεινών του απλού ιρακινού λαού είναι προφανώς καλοδεχούμενη. Είναι γεγονός ότι το 2007 υπήρξε το πλέον θανατηφόρο έτος για τα αμερικανικά στρατεύματα, με απολογισμό 901 νεκρών· υπήρξε το δεύτερο πλέον αιματηρό για το Ιράκ ως σύνολο, με τουλάχιστον 22.586 θανάτους αμάχων. Το επίπεδο των επιθέσεων αντίστασης κατά των αμερικανικών δυνάμεων κυμαίνεται ακόμη στις 2.000 μηνιαίως και το ποσοστό των βιαιοτήτων, γενικά, έχει επιστρέψει στα επίπεδα που ήταν την περίοδο 2004 - 2005, τότε που εθεωρείτο καταστροφικό. Για τους λόγους αυτής της πτώσης δεν υπάρχουν μεγάλες διαφωνίες. Ο πρώτος είναι η δημιουργία των «συμβουλίων εθνικής αφύπνισης», δηλαδή των υποστηριζόμενων από τις ΗΠΑ σουνιτικών μαχητικών ομάδων, οι οποίες φρουρούν περιοχές που υπήρξαν στην καρδιά της εκστρατείας αντίστασης. Επίσης, η εξάμηνη κατάπαυση του πυρός που κήρυξε ο στρατός Μαχντί του Μοκτάντα αλ Σαντρ, του πλέον ισχυρού σιίτη στη χώρα, είναι ένας από τους λόγους. Και τέλος συνέβαλε η αύξηση του αριθμού των Αμερικανών στρατιωτών και οι αλλαγές στη στρατηγική του στρατηγού Πετρέους, μεταξύ άλλων η απόφαση για τη δημιουργία, σε πόλεις όπως η Βαγδάτη, εθνικά καθαρών ζωνών ασφαλείας πίσω από ισραηλινού τύπου τείχη, φράγματα και φυλάκια. Επιθέσεις Ηδη, ωστόσο, η έξαρση των βομβιστικών επιθέσεων, των δολοφονιών και των εχθροπραξιών κατά των αμερικανικών δυνάμεων τις τελευταίες δύο εβδομάδες -περιλαμβανομένου του πρώτου θανάτου Αμερικανού στρατιώτη από πυρά Ιρακινού συναδέλφου του- θα πρέπει να αποτελέσει προειδοποίηση προς εκείνους που μιλούν για την επιτυχία της νέας αποστολής. Υπάρχουν τέσσερις λόγοι για τους οποίους η τελευταία βελτίωση απειλείται με ανατροπή. Πρώτον, τα συμβούλια εθνικής αφύπνισης, στα οποία μετέχουν πλέον έως και 80.000 άτομα, αποτελούν ένα ασταθές συνονθύλευμα ομάδων με διαφορετικές ατζέντες, που δημιουργήθηκαν παρά την αντίδραση της φαινομενικά κυρίαρχης ιρακινής κυβέρνησης, αντιμέτωπης ήδη με φυλετικές συγκρούσεις κατά σιιτών μαχητών. Για να λύσουν το ένα πρόβλημα, οι ΗΠΑ δημιούργησαν ένα άλλο. Δεύτερον, η επιπλέον αποστολή έχει προσωρινό χαρακτήρα και οι αριθμοί των Αμερικανών στρατιωτών ήδη μειώνονται. Τρίτον, οι βιαιότητες κλιμακώνονται στις σιιτικές περιοχές, είτε ως συνέπεια της διαμάχης των ΗΠΑ με το Ιράν είτε ως συνέπεια των βλέψεων των μαχητών στην εξουσία. Το πιο σημαντικό, ωστόσο, είναι ότι δεν έγινε η παραμικρή κίνηση για μια πολιτική διευθέτηση, για την οποία υποτίθεται ότι τα επιπλέον στρατεύματα θα δημιουργούσαν το χρονικό περιθώριο. Η πραγματική εικόνα έχει ως εξής: ο εκτοπισμένος πληθυσμός έχει διπλασιαστεί φθάνοντας τα δύο εκατομμύρια, ενώ οι κρατήσεις χωρίς δίκη έχουν αυξηθεί δραματικά (μόνο οι ΗΠΑ κρατούν 25.000 φυλακισμένους). Αλλα δύο εκατομμύρια άτομα έχουν εγκαταλείψει τη χώρα από την έναρξη της κατοχής και περίπου 30.000 έχουν επιστρέψει, κυρίως εξαιτίας της έλλειψης ρευστού και των περιορισμών στις βίζες. Σε μια χώρα πλούσια σε ενεργειακά αποθέματα, ο ηλεκτρισμός είναι διαθέσιμος στη Βαγδάτη για μόλις οκτώ ώρες την ημέρα, η ανεργία έχει φθάσει το 60%, τα τρόφιμα είναι δυσεύρετα, η διαφθορά σαρώνει και το 43% του πληθυσμού ζει με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα. Συμφωνία Η αποστολή επιπλέον δύναμης χάρισε μεν χρόνο στις ΗΠΑ αλλά ουδόλως προετοίμασε την παύση της κατοχής. Αντίθετα, ο Τζορτζ Μπους υπέγραψε πρόσφατα μια συμφωνία με τον πρωθυπουργό Νουρί αλ Μαλίκι για μακροπρόθεσμη παρουσία στη χώρα. Την περασμένη Δευτέρα, εκπρόσωπος της μεγαλύτερης σουνιτικής ομάδας αντίστασης του Ιράκ, δηλαδή του Ισλαμικού Στρατού, απέρριψε οποιαδήποτε συνεργασία με τα συμβούλια αφύπνισης και δεσμεύτηκε να «αντισταθεί στις αμερικανικές δυνάμεις για όσο καιρό παραμείνουν στο Ιράκ». Στο μεταξύ, έρευνες που έγιναν για λογαριασμό του Πετρέους σε πέντε ιρακινές πόλεις τον περασμένο μήνα έδειξαν πως όλες οι φυλετικές και εθνικές ομάδες πιστεύουν ότι η αμερικανική εισβολή είναι η κύρια αιτία των βιαιοτήτων στη χώρα και θεωρούν ότι η αποχώρηση όλων των δυνάμεων κατοχής είναι το κλειδί για την εθνική συμφιλίωση. Αυτοί που κάνουν κηρύγματα περί του εκδημοκρατισμού του Ιράκ, θα έπρεπε να ακούσουν τι λέει ο λαός του.