HERALD TRIBUNE
Τα μέτρα δεν αρκούν
Σήμερα, η ασφάλεια στο Αφγανιστάν είναι πολύ κακή, τη στιγμή μάλιστα που οι νατοϊκές δυνάμεις βρίσκονται καθημερινά αντιμέτωπες με την επανασυγκρότηση των Ταλιμπάν. Υπάρχουν περίπου 40.000 ξένοι στρατιώτες, εκ των οποίων οι 14.000 προέρχονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ομως, αυτές οι δυνάμεις δεν επαρκούν για τη διατήρηση του ελέγχου στην ευρύτερη περιφέρεια. Ο αφγανικός στρατός μεγαλώνει σιγά σιγά, τόσο σε μέγεθος όσο και ως προς το αξιόμαχό του. Αλλά συγκριτικά παραμένει μικρός για μια χώρα που έχει πόλεμο.
Για να βελτιώσουν την κατάσταση, οι ΗΠΑ αφιερώνουν πολύτιμο χρόνο στην εκπαίδευση των τοπικών αστυνομικών στο Αφγανιστάν, δουλεύοντας χωριστά σε κάθε νομό. Η διαφθορά ενδημεί στο σώμα των αστυνομικών, πολλοί από τους οποίους ελέγχονται από τους φυλάρχους και τους παραστρατιωτικούς. Αλλά ακόμη κι αν αυτή η στρατηγική είναι επιτυχημένη, θα χρειαστούν χρόνια για να αποδώσει καρπούς. Υπάρχει, άραγε, αυτός ο χρόνος;
Ο πρόεδρος Χαμίντ Καρζάι και το αφγανικό κοινοβούλιο σχεδιάζουν να υπερασπιστούν το τελευταίο νομοσχέδιο αναμόρφωσης του συστήματος, προκειμένου μεταξύ άλλων να περάσουν μήνυμα προς τους Ταλιμπάν. Αλλά ακόμη και γι’ αυτό χρειάζονται χρήματα. Και το ερώτημα είναι ποιος θα πληρώσει.
LA REPUBBLICA
Ανατροπή εκ των έσω
Στο Αμπού Ντάμπι ο Μπους έκανε μια μετωπική επίθεση κατά των μουλάδων. Για τον Λευκό Οίκο παραμένουν ανοιχτές όλες οι προοπτικές έναντι του Ιράν. Η πυρηνική προοπτική της Τεχεράνης παραμένει και τώρα ο Νο 1 κίνδυνος για τη Δύση. Αυτή τη στιγμή, ωστόσο, επικρατεί η διπλωματία. Πολλοί στην αμερικανική κυβέρνηση ελπίζουν πως το ιρανικό καθεστώς μπορεί να ανατραπεί εκ των έσω, δηλαδή από τους ίδιους τους πολίτες της χώρας.
THE INDEPENDENT
Γιγαντιαίο βενζινάδικο
Ο τελευταίος σταθμός της περιοδείας του Μπους ήταν (χθες) η Σαουδική Αραβία: η χειρότερη τυραννία της περιοχής, μια συμμορία από βασανιστές και απατεώνες, που ο Μπους θα τους σφίξει το χέρι και θα ανταλλάξει γλυκόλογα και αβρότητες. Kαι ασφαλώς αφού βρέθηκε εκεί θα πουλήσει και όπλα, ύψους 20 δισ. δολαρίων. Γιατί όλα αυτά; Ενας λόγος είναι ότι όλοι αυτοί κάθονται στις μεγαλύτερες πετρελαιοπηγές του κόσμου και η ρητορική περί δημοκρατίας πνίγεται γρήγορα από τις ποσότητες βενζίνης που χρειάζονται οι ρήτορες. Οσο οι ΗΠΑ δεν μπορούν να απεξαρτηθούν από το πετρέλαιο της Μέσης Ανατολής, θα αντιμετωπίζουν την περιοχή πάντα μόνον ως ένα γιγαντιαίο βενζινάδικο.
ARAB NEWS
Η ώρα του ρεαλισμού
Η Ουάσιγκτον, ύστερα από πολλές ανεπιτυχείς προσπάθειες να δείξει τον δρόμο στους Ιρακινούς πολιτικούς ως προς την προώθηση πολιτικών και οικονομικών ζητημάτων, όπως και ζητημάτων ασφάλειας, αλλάζει τακτική. Οι Ηνωμένες Πολιτείες φαίνεται ότι παραδέχονται το αυτονόητο: ότι δεν πήγαν όλα καλά στο Ιράκ, επομένως οι Ιρακινοί θα πρέπει να πορευτούν και λίγο μόνοι τους. Οι Ιρακινοί αντέδρασαν λογικά σε αυτή τη στάση και έσπευσαν να ψηφίσουν στο κοινοβούλιο νομοσχέδιο που επιτρέπει στους παλιούς Μπααθικούς του Σαντάμ Χουσεΐν να διεκδικήσουν κυβερνητικές θέσεις. Τα νέα δεδομένα με τους Μπααθικούς αναδεικνύουν τους λανθασμένους χειρισμούς της Ουάσιγκτον μετά την εισβολή του 2003, όταν επιδιώχθηκε η «απο-μπααθοποίηση» της χώρας. Η πρωτοβουλία είχε στηριχθεί στο μοντέλο της Γερμανίας μετά την κατάρρευση του ναζισμού, όπου είχε απαγορευτεί σε ναζιστές να συμμετάσχουν σε κυβερνητικές θέσεις. Στο Ιράκ, λίγο μετά την ανάδειξη στην εξουσία των σιιτών, προκλήθηκε μια τεράστια δεξαμενή ανέργων, οι οποίοι μην έχοντας αντικείμενο εργασίας συμπαρατάχθηκαν με όσους στήριζαν την εξέγερση. Πολλοί γραφειοκράτες απολύθηκαν, πανεπιστημιακοί απομακρύνθηκαν, στον στρατό και τους οικονομικούς οργανισμούς οι έμπειροι αποδεκατίστηκαν, ο στρατός διαλύθηκε. Πέντε χρόνια μετά παραμένει ασαφές πόσοι Μπααθικοί θα αποδεχτούν την πρόταση να επιστρέψουν στις δουλειές τους. Ομως, θα ήταν λάθος εκ μέρους τους να παραμείνουν εκτός της συμφιλιωτικής πορείας. Οπως άλλωστε έχει έλθει η ώρα για τους Αμερικανούς να δηλώσουν πως ό,τι είχαν να κάνουν στο Ιράκ το έκαναν.
Comments