Γκάφας εγκώμιον

Του Σταυρου Λυγερου Ενα –κυριολεκτικά– άλμα στο κενό είναι κάτι περισσότερο από σπάνιο στα ελληνικά πολιτικά χρονικά. Δικαιολογημένα η κοινή γνώμη θεώρησε ότι κάτι σοβαρό κρύβεται. Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι αιτία ήταν μόνο η εξωσυζυγική σχέση του Χρ. Ζαχόπουλου. Εάν ίσχυε αυτό, θα είχαμε κύμα αυτοκτονιών! Οι υποψίες στράφηκαν στην κατεύθυνση του οικονομικού σκανδάλου. Από την έρευνα έχουν εντοπισθεί ορισμένες αμφιλεγόμενες, ίσως και επιλήψιμες, αποφάσεις. Οχι, όμως, κάτι μεγάλο. Αλλος, λοιπόν, πρέπει να είναι ο λόγος που έκανε τον Κ. Καραμανλή έξαλλο και ώθησε τον πρώην γενικό γραμματέα στην αυτοκτονία. Μία υπόθεση είναι ότι το περιβόητο DVD περιέχει κουβέντες του Χρ. Ζαχόπουλου που θίγουν τον πρωθυπουργό. Είτε πρόκειται για κομπασμούς είτε για απλές φαντασιώσεις στο πλαίσιο μιας ερωτικής συνεύρεσης, αυτές οι κουβέντες αποκτούν ένα κάποιο «τεκμήριο» αξιοπιστίας, επειδή ακριβώς προέρχονται από φίλο και συνεργάτη του. Μπορεί να μην έχουν ποινικό ενδιαφέρον, αλλά εάν δημοσιοποιηθούν θα προκαλέσουν ισχυρές πολιτικές εντυπώσεις. Κανένας αξιωματούχος δεν θέλει να βρεθεί στο στόχαστρο ενός αδηφάγου εξοντωτικού κουτσομπολιού. Πολύ περισσότερο ο Κ. Καραμανλής, που είχε πριν από μερικά χρόνια υποστεί τη δεύτερη μεγαλύτερη επιχείρηση διασυρμού. Η πρώτη ήταν εναντίον του Α. Παπανδρέου. Για να φθάσουμε στην παρούσα κρίση, όμως, δεν αρκούσαν από μόνες τους οι αμαρτίες του Χρ. Ζαχόπουλου, για τις οποίες, άλλωστε, τιμώρησε με τον πιο σκληρό τρόπο τον εαυτό του. Είναι κυρίως οι παιδαριώδεις χειρισμοί του Μεγάρου Μαξίμου, που προσέδωσαν στην υπόθεση τις τωρινές διαστάσεις. Το γεγονός ότι η εξουσία συμπεριφέρεται κατά τρόπο που θυμίζει «παιδική χαρά», προκαλεί μελαγχολικές σκέψεις. Η Ελλάδα αντιμετωπίζει σοβαρά εσωτερικά και εξωτερικά προβλήματα. Είναι απαράδεκτο να κλυδωνίζεται από μία κρίση, επειδή μία συμβασιούχος θέλησε να εκδικηθεί ή και να εκβιάσει τον εραστή της γενικό γραμματέα. Αυτή, όμως, είναι η μία όψη του νομίσματος. Υπάρχει και η άλλη. Τα ερασιτεχνικά καμώματα της κυβέρνησης είχαν ως αποτέλεσμα –ετερογονία των σκοπών γαρ– να «ανοίξει το καπάκι» και να βγει στην επιφάνεια η μπόχα, που αποπνέει εδώ και χρόνια το αμαρτωλό τρίγωνο πολιτικοί – ΜΜΕ – κεφάλαιο. Εστω και χωρίς να το θέλει, πυροδότησε μια κρίση που ίσως λειτουργήσει εξυγιαντικά. Είναι και αυτός ένας λόγος που με κάνει να σκέφτομαι ότι η (υποκειμενικά) αδύναμη και γκαφατζού εξουσία έχει και πλεονεκτήματα. Καθιστά εκ των πραγμάτων τη δημοκρατία μας πιο ήπια και ανεκτική. Αλλά υπάρχει και ένα όριο. Εχουμε φθάσει στο σημείο να αγανακτούν ακόμα και οι αντιεξουσιαστές!